Levensverhalen (pagina 1029)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ezel

Keer op keer had ik een leuke vriendin, maar elke keer verpeste ik het zelf. Constant leef ik met een gevoel dat ik niet goed genoeg ben en eigenlijk jaag ik daarmee andere weg. Met als resultaat dat ik het vervolgens helemeaal niet meer zie zitten. En me nog slechter voel.

Nu heb ik weer een vriendin. Ik heb me voorgenomen te accepteren dat zij niet voor niets voor mij heeft gekozen. Maar soms val ik nog in oude fouten. En dat maakt me bang. Ik doe zo me best mezelf te accepteren en te beseffen dat ik voor haar wel goed genoeg ben.

Ik leef alleen constant in de angst dat als dit misgaat ik het echt niet meer zie zitten. Ik heb lieve ouders, veel vrienden, eigelijk niets te klagen. Maar toch bekruipt mij een leeg gevoel als ik er over nadenk weer alleen te moeten zijn. Het gevoel dat het voor mij niet meer hoeft. Wat heeft een leven voor zin als je niemand hebt om je leven mee te delen en als je iemand hebt om je leven mee te delen, je diegene wegjaagt.

Ik hoop dat deze keer de munt de goede kant opvalt en ik mezelf kan leren accepteren. En niet voor de zoveelste keer mezelf aan dezelfde steen stoot. Ik weet niet of ik dat nog zou trekken. Ik kan alleen maar hopen.
Datum:
07-10-2008
Naam:
Ezel
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

ik vraag me af wat ik hier doe.

ik was beste vriendinnen met me buurmeisjes, oo wat waren dat leuke tijden met hun. ik kwam zo vaak bij hun over de vloer, ik voelde me thuis daar. toen ik ouder werdt kwam ik erachter dat hun vader mij al 4jaar sexueel misbruikt. me tante liet zo weinig van zich horen, vroeg zich niet af hoe het met me ging enzo, dus hadden we er wat van gezegt, toen besloot ze haar eigen weg te gaan.. dat was dus al 1 tante minder. ik was al 6 jaar toen ik me leukste opa verloor, en me andere opa leeft inmidels nog, maar is manish deprisief. z'n man kan ik geen opa noemen. ik heb dus eigenlijk geen opa, en dat is toch iets wat ik graag wil.. ik zie me leven niet echt meer zitten, want ik heb gewoon het gevoel dat ik altijd alleen ben, en ik nooit gelukkig zal worden. de band tussen mijn buurmeisjes is nu heel anders, we spreken en zien elkaar nooit meer, en dat komt doordat hun zijn verhuist.. de vraag die door me hoofd gaat als ik wakker word is elke dag; wat doe ik hier?
Datum:
07-10-2008
Naam:
onbekend.
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Meleven.

Ik lees deze berichten en ik voel de pijn waarmee jullie deze levensverhalen hebben geschreven.

Maar diep van binnen, vind ik dat je niet aan zelfmoord moet denken. Er zijn zoveel mense n die om je geven, dus geef nooit op.

Ik ben soms ook zo boos dat ik uit het raam wil springen en hoop dat ik dood ben, maar ik voel de liefde van vrienden en ouders dieper dan de wil voor zelfmoord.


Denk zoals mij en redt levens

Mitchell
Datum:
07-10-2008
Naam:
Mitchell
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

geen zin

Ik heb een super mooie jeugd gehad waar ik veel van heb genoten en iedereen had me graag.
Dat was heel de periode tot het 1ste middelbaar, in het lager was ik een vrij populaire jonge had veel mensen rondom mij en alles verliep vlotjes tot dat ik verplicht naar een andere school moest en alles ging kapot..
Ik verloor men vrienden en die nieuwe rotschool heeft me zeer depressief gemaakt..
Daar ben ik over geraakt en proberen accepteren dat het nu eenmaal zo is gelopen en heb nog steeds veel mensen rondom me.
Ik zit wel al heel men leven met dezelfde vraag en dat is: wat is nu het nut van het leven..
Niemand kan me er een antwoord op geven en het stoort me enorm.
Ik heb vroeger in mijn depressieve periode veel proberen zelfmoord plegen maar had nooit het lef.
Nu ben ik op een punt gekomen dat ik het gevoel heb alles al gezien te hebben, het is altijd weer opnieuw hetzelfde verhaaltje.
Mijn prachtvriendin heeft gebroken met me en daar ben ik ook nog steeds niet over, het was echt het perfecte meisje voor me en dat geeft ook een doorslag.
het leven heeft geen nut, je bent gewoon een product van de hele massa je loopt gewoon maar mee en begaat, met een hele lijdensweg.
Ik ben tot een conclusie gekomen van alles al gezien te hebben omdat de plezier en mooie momenten dat je meemaakt kunnen niet tegen al het verdriet, stress en moeilijke momenten op.
Ik heb geen zin in het leven en je er doorploeteren en uiteindelijk niets bereiken of toch niets groots.
En daarmee ben ik tot de conclusie gekomen om er een eind aan te maken..
het heeft toch geen zin voor me..
Peace
Datum:
07-10-2008
Naam:
Juano
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Ik denk alleen maar aan

wat ik ook doe het lukt me gewoon niet om van dat gedachten af te komen. ik heb aan zoveel dingen gedacht maar het meest durf ik ook niet. ik wilde een x uit het raam springen lukte me niet. ik heb heel vaak met de mes gespeeld dat is me ook niet gelukt... Ik heb medicijnen die ik gebruik voor angs en paniek aanvallen. dat heb ik zo vaak geprobeerd om gewoon 10 tegelijk intenemen maar wat er gebeurd is niks, niks en nog eens niks. ik word er alleen suf van...

Ik wil gewoon niet meer leven... Ik vind niks meer leuk wil niks leuks doen... Mijn man wil altijd leuke dingen doen waar ik geen zin in heb... en door mij zit hij dan weer thuis... door mij kan hij niks doen. daarna krijg ik altijd schuldgevoel... ik kan eens de behoefte van mijn man doen... Ik kan niks doen met hem... dat komt allemaal door dat ik nergens zin in... elke keer als ik probeer om met hem sexuele contact te houden dan lukt het niet door mij... dan wordt ik bang en pijn. dan houd mijn man gelijk op. maar dan heb ik weer schuldgevoel...

daarom wil ik dood gaan zodat mijn man met iemand anders trouwt en geluk mee word. dat hij alle leuke dingen mee kan doen...
Datum:
07-10-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

waarom nog

ben een man van 50 jaar
ik loop al jaren met het gevoel..maak je van kant,want gelukkig ben ik niet.
ik ben beroepsmusicus (zanger-Entertainer) en heb mijn leven lang hard gewerkt om iets te bereiken.
het punt is het huwelijk..mijn vrouw..ik wordt vernederd van elke kant..ik kan niks goed doen bij haar..en word steeds maar vernederd.Als ik met mijn muziek in de belangstelling sta dan staat zij voorop in de rij ..en ben ik weer alles.
we hebben samen 2 kinderen 13 & 16.
alle 2 luisteren ze niet naar hun moeder..omdat ze bijna alles mogen....maar als ik iets zeg dan is het van...laat de kinderen met rust...dus ze trekt ze helemaal naar haar kant toe...met het punt dat ik weer links sta!!
ik weet niet hoe het verder moet,,daarom pleeg ik het liefst zelfmoord!
als ik niet aan mijn famlie dacht,was het al lang gebeurd!!
Datum:
06-10-2008
Naam:
benno
Leeftijd:
50
Provincie:
Limburg

mijn leven

ik denk wel eens waarom leef ik eigenlijk waarom ben ik niet gewoon dood ik ben ook schiezofreen en dan hoor ik vaak stemmen in mijn hoofd heb vandaag mezelf gesneden maar ging niet diep genoeg en ben bang dat mensen er achter komen
Datum:
06-10-2008
Naam:
Skilcil
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Verhaal De Spron

Ik stond boven op het dak van de flat.
Eén verkeerde stap en ik zal naar beneden vallen, en dood zijn.
Niet dat mij dat erg leek.
Dat begrijpt helaas niemand. Zelfs mijn vriendinnen niet.
‘‘Nee Zoey! Doe het niet!’’ roepen, of zeggen, ze dan.
Ik doe een stap naar achteren en laat me zakken zodat ik op mijn billen landt.
Au!
‘Hallow!?’ schreeuw ik.
Niets.
Ik twijfel of ik nu spring, of morgen, of overmorgen.
Eigenlijk wilde ik het gisteren al doen, maar toen had ik zin in vandaag, maar vandaag was weer gewoon klote, maar nu heb ik zin in morgen.
Nu ik hier ben wil ik eigenlijk niet, maar straks, als ik weer in het ‘appartement’ ben wil ik weer.
Mijn leven is een verkeerde weegschaal.
‘Is zelfmoord echt de enigste uitweg?!’ schreeuw ik.
Zelfmoord… nu is het een stom, rot woord, maar straks in het ‘appartement’ wil ik weer.
Weer die verkeerde weegschaal, weer alles, weer al die bende.
Shit zooi! Mijn leven is één grote teringbende!
Ik pak mijn pakje sigaretten uit mijn broekzak.
Nog drie sigaretten.
Misschien moet ik ze eerst allemaal (langzaam) oproken.
En dan springen…
‘GA WEG!’ schreeuw ik.
Het leven moet weg, ik wil niet meer.
Ik wil nu toch echt dood.
Ik doe mijn haarklipje uit en ga verder naar de rand van de flat.
Ik laat mijn haarclipje vallen.
Zover ik kan zien haalt het net de grond, ik ga sneller, ik ben zo beneden.
Waarschijnlijk ga ik er toch niets van voelen.
Ik laat mijn pakje met mijn twee laatste sigaretten vallen terwijl ik laatste oprook.
‘Niemand gaat mij missen,’ fluister ik. ‘Niemand gaat merken dat ik weg ben.’
Ik kijk mijn pakje sigaretten na.
Deze halen wel de grond, maar ook dat duurt even.
Als ik nu spring kan ik mij niet meer bedenken.
Ik wankel, wil terugstappen, maak een misstap en ik val.
Ik schreeuw mijn longen uit mijn lijf. ‘NEEE!!’
En toen voelde ik niets meer.

Einde

Tja, dit is het... zo voel ik me, zo wil ik niet.
Soms denk ik ‘Zelmoord, nu wel.’ En dan weer van niet.
Niet gaan denken dat dit een afscheidbrief is, want dat is het niet. Dit is een verhaal dat ik heb geschreven, ik schrijf het van me af. Ik wil er wat mee gaan doen, als ik tenminste nog verder wil gaan.

O,ja, ik heet geen Zoey, dit is een verzonnen naam in dit verhaal!

De Jongen Die Wil Schrijven Maar Toch Ook Weg Wilt...
Datum:
06-10-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

afdankertje

hallo iedereen
ik voel me eigenlijk al rot vanaf ongeveer mijn 14e. ik word door mijn moeder altijd aan de kant gestoten. ik heb 1 oudere broer van 22. hij is echt mijn ouders oogappeltje. ze betalen de studie van mijn broer maar die van mij niet.
inmiddels studeer ik al niet meer omdat ik het niet kan betalen omdat ik ook kostgeld moet betalen en mijn broer dus niet. nou en verder heb ik hier niet eens een eigen slaapkamer omdat mijn broer die heeft gekregen van mijn ouders voor zijn pc muziek ed. ik slaap elke nacht op de bank:-( ook als ik verkering heb wil ze nooit wat van mijn vriend weten hem uitschelden enzo.. maar daartegen over de vriendin(en) van mijn broer helemaal de hemel inprijzen cadeaus kopen. mijn vriend en ik wilden dus graag naar een feestdag toe en dat was op een vrijdag dus ik vroeg aan mijn ouders of hij hier dan donderdag avond zou mogen blijven slapen omdat imers mijn broers vriendin ook regelmatig op een donderdag al komt. maar ja dat mocht dus niet. oftewel mijn broer doet alles goed hij mag alles en ik doe alles verkeerd mag niks word alleen maar afgestoten. dat doet me enorm veel pijn en verdriet. ik voel me gewoon een afdankertje. en das nog niet eens het ergste wat mijn moeder allemaal tegen over mij doet. ze scheld me vreselijk uit, negeert me slaat me soms zelfs! ze treitert me van alle kanten. ik moest naar een sollicitatie dus wilde weg gaan op de fiets naar de trein zegt me moeder ineens van zo ik ga vanmiddag lekker op de fiets naar de winkel terwijl ze zelfs met hartje zomer nog met de auto gaat. we hebben maar 1 fiets vandaar. dus die sollicitatie kon ik wel vergeten. ik voel me echt heel rot en verdrietig!
mijn moeder maakt alles stuk van mij als ik muziek luister en heb het zachtjes aan is het voor haar nog te hard terwijl mijn broer echt de pannen van het gasstel laat trillen. ze heeft mijn stereo toren kapot gemaakt. of als ik met belangrijke dingen op de pc bezig ben doet ze t stroom eraf. allemaal van die treiterende dingen. ik kan het echt niet lang meer aan.
wie kan mij helpen?? please
Datum:
06-10-2008
Naam:
ik
Leeftijd:
20
Provincie:
Groningen

kutleve

ik haat mijn leven, alles word verpest of ik verpest het!

mensen maken altijd ruzie met mij, ik heb geen vrienden en weet sinds kort dat ik autistisch ben.

ik voel mij niet oke, ik had een leuke meid , die het zonodig moest uitmaken, het is mijn schuld! mijn gedrag!

ik vind het leven niet meer leuk, heb al jaren zelfmoord gedachtes.
echter, iets houd mij tegen.. mijn ouders betekenen veel voor me en ze helpen mij altijd.

Maar ik voel mij niet gelukkig, zit sinds kort weer op school maar heb het idee dat ik het verpest, weer ruzie uit iemand in de klas... alleen maar, omdat ik een voiceclip stuurde via msn.
wat doe ik fout? wat heeft iedereen tegen mij! Ik wou dat er mensen waren die me konden helpen. Mensen die van je houden, mensen waarmee ik kan praten.

ik wil niet meer, ik wil een einde maken aan mijn leven... ik heb geen moed meer.... ik wil niet meer!!! ik heb niks, geen vrienden, geen lieve meid... helemaal niks.

ik wil niet meer! niemand begrijpt mij!
Datum:
06-10-2008
Naam:
rodie
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.