Levensverhalen (pagina 1026)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hopeloos....

Net als vele anderen hier denk ik inderdaad ook aan zelfmoord..
Er spelen zo veel dingen in mijn hoofd dat ik niet meer weet wat ik moet doen.
Mijn vader die niet met mij praat en compleet negeert me familie die verkeerd aan kijkt allemaal om de reden dat ik een vriend had waar mee ik heel serieus mee was.
ik wil nu eindelijk een keer rust gewoon stilte om me heen.
het is bij mij nu een heel gewoonte om elkedag stilletjes in bed te huilen zonder dat iemand het merkt.
deze tijden gaat het ook wat minder tussen mij en me vriend op school gaat het niet meer goed.
alles gaat de verkeerde kant op.
me ouders die geen vertrouwen meer in me hebben.
het klinkt mischien allemaal een beetje gewoontjes maar ik voel me zo erg verwaardeloos.
ik weet niet waar ik naar toe moet ik wil weg hier ergens waar ik tot me zelf kan komen ergens waar ik eindelijk de rust kan vinden die ik jaren lang aan het zoeken ben.
is dat msichien zo veel gevraagd??
ik wil hulp,,langer kan ik het niet meer volhouden.
ik wil net zo als de andere kunnen lachen dingen kunnen doen wat ik zo lang wou,,me dromen werkelijk kunnen maken. maar als het op deze manier gaat denk ik dat ik nooit iets kan bereiken wat ik wil.
en de hoop? ja die heb straks ook niet meer :(
Datum:
12-10-2008
Naam:
Droevig Meisje
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

IK kan er niet meer tegen

Ben vorig jaar verhuisd naar een grote koopwoning. Had alles Huisje Boompje Beestje... 2 prachtige jongens, waarbij mijn partner bij de eerste bijna het leven liet. Begin dit jaar zat ik niet lkr in mijn vel, zowel op het werk niet als prive.
Op een gegeven moment zijn mijn partner"de koek is opmet onze relatie". Afijn niks aan te doen, wij zouden eind van het jaar uit elkaar gaan.
Ondertussen kwam ik in de bus en trein een leuke dame tegen die ook nog een collega bleek te zijn. Bleek haar relatie ook niet goed te zijn.
We werden verliefd op elkaar. Zij kon er thuis niet meer tegen en biechtte alles op.
Ik d8 zodirect heb ik een boze echtgenoot voor de deur en vertelde mijn partner dat ik verliefd was op een ander, maar dat ik er nog niet uit was om met die ander verder te gaan. Mijn partner was uiteraard 2 dagen verdrietig. De 3e dag vroeg zij mij om wat ruimte zodat zij het 1 en ander kon verwerken, ik ging naar mijn zus en zwager. Ondertussen hield ik contact met de collega waar ik heftig verliefd op was (het was wederzijds). Ik vroeg aan mijn (ex-)partner of ik terug kon komen om eerst op de zolder te gaan slapen. Dat vond zij goed....dacht ik.
Op zondag kwam ik terug in ons huis en was de inboedel weg, de kinderen waren weg, de hond...bijna alles.
Ik ging naar mijn nwe vriendin, die kwam 's avonds bij me om me te troosten, zo ook de volgende dagen. Op een geven moment kwam mijn nwe vriendin dat we mijn woning zouden kopen en dat we mijn ex partner uit zouden kopen.
Op woensdag kwam bij mijn nwe vriendin eenmediator, de volgende dag kreeg ik te horen dat zij mijn woning niet samen wilde kopen en dat ik haar met rust moest laten omdat ze voor haar dochter en haarzelf koos.Zij trok na 3 maanden ineens een muur op. na 2,5 week nam de nwe vriendin contact op dit resulteerde eind van de week in eeen heerlijke vrijpartij, waar de chemie en vonken vanaf vlogen. 2 dgn later trok ze weer een muur op. Hierdoor wer ik uiterarad anders, omdat ik mijn gezin in de steek had gelaten om met haar verder te gaan. na 2 weken diende zij een klacht in dat ik haar met e-mail bleef bestoken. Via via moest ik kortgelden horen dat zij bij haar man terug was.
Ik heb zo'n pijn en verdriet dat ik mijn gezin in de steek heb gelaten, mijn jongens nu nauwelijks zie omdat je er hard ingelooft dat je met eenander verder gaat. Ik heb pijn en verdriet omdat mijn nwe ex vriendin maar niet inziet wat zij mij heeft aangedaan. Zij zegt gewoon ff uithuilen en verder gaan met je leven.
Onze nwe woning heb ik moeten verkopen, terwijl mijn ex partenr zegt dat zij en de jongens daar wel gelukkig waren.
Ik heb al 2 x op het station gestaan met de gedachten om voor de trein te springen. 1x belde mijn zusje op en die werd gek van vedriet toen ze hoorde dat ik afscheid nam, de 2e x sprak een onbekende man op mij in dat ik het mijn kinderenniiet mocht aandoen.
Ik zag na 4,5 wek mijn jongste zoon..hij herkende mij niet eens, was schuw, ik mocht hem niet vastpakken een zoen geven of aaien. Dze week wordt hij 2 jr en mag ik hem slechts een half uur bij McDonals zien. Elke dag voel ik de leegte in het huis, de lege kamers waar ik tegenaan kijk. En waarom, omdat een ander zei dat ze met mij verder wilde,maar oh zo gemakkelijk terug ging naar haar aanstaande ex man. # maanden stond je klaar voor die collega en dan heeft ze niet eens respect om je zelf te zeggen dat ze weer met haar man verder gaat of waarom ze een muur tegen je opbouwde. Ik hebhaar al mijn liefde en gevoelens getoond en die worden als oud vuil weggegooid.

Ikkan er niet meer tegen, ik voel me leeg na al die dagen dat ik heb gejankt, wetende dat ik mijn jongens niet 24/7 zie opgroeien, wetende dat ik nooit meer met mijn gezin op vakantie ga, wetende dat ik niet zo snel een mooi groot huis als dit zal vinden, met mij gezin.... Ik voel me ge- en misbruikt ten koste van mijn gezin. Kan met niemand die pijn delen en miemand die begrijpt hoe me pijn aanvoelt, ze verklaren me alleen voor gek dat ik nog steeds van die collega een verklaring wil hebben of ze weet wat ze mij en mijn gezin heeft aangedaan.....ik voel me leeg en ben gewoon op, slaap slecht, eeet slecht...dit gaat heel lang duren voordat ik erover heeb ben, als ik erover heen kom...ben veels te moe om nog te strijden voor alles.
Datum:
12-10-2008
Naam:
Frans
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

Bordeline

Bordeline maakt mij kapot en zeker ook de mensen die ik lief heb.
Niemand begrijpt me, zelf ik niet!

Hoelang moet je volhouden??
Datum:
12-10-2008
Naam:
Tess
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

Never again

Tja,

Het is al jaren geleden (1991-1993) dat ik suïcidaal was, maar toch, mischien dat ik iemand kan helpen.


In die tijd vond ik niet dat ik een probleem had, nee, ik was gewoonweg niets waard. OK, ik was goed in leren (zolang het niet te veel taal betrof). Ik was goed in logica. En (of course) ik was goed in het mezelf wegcijferen. Ik hield (en hou er nog steeds van) om anderen te helpen.

Maar wat ik ook deed, niets deed mij vergeten dat ik in mijn jeugd geplaagd werd. En waarom ik geen vrienden kon maken. En waarom de "meelopers" mij niet "leuk" vonden. Dat haatte ik, want waarom was ik niet "leuk"

Niets deed mij wakker worden waarom (Ok, ik wist dat de vrienden die ik had de leiders van de populaire "groepjes" vormden, maar eigenlijk besefte ik op dat ogenblik niet de betekenis daarvan).

Het is zelfs zo erg dat de hoofd reden dat ik niet in de buurt van mijn ouderlijk huis wilde studeren. Kortom ik deed mijn studie in een andere stad (en ik ben nog steeds blij dat ik die keuze heb gedaan)

Het 1e wat mij gebeurde is dat alles waarachter ik me kon verschuilen (te) goed ging.
Kortom ik kwam mezelf tegen, want waar ik op het MBO niets hoefde te doen, moest ik nu wat gaan doen. Echter liefde en faalangst / drempelvrees gooiden roet in het eten. Mijn jeugd waarin ik geplaagd was tot en met zorde ervoor dat ik totaal vast liep. En dat zorde er uiteindelijk voor dat ik vond dat ik niets waard was.

Ik begon te denken dat alles beter af was zonder mij. (In het begin nog niet direct aan dat ik beter dood kon zijn).
Ik had het geluk dat ik vrienden had bij wie het leven ook niet over rozen ging.
Mede hierdoor (denk ik) ben ik op het moment dat ik het echt niet meer zag zitten met die vrienden gaan praten.

Een vriend als Woonjas (bijnaam, naam noem ik hier niet, hoe dankbaar ik die persoon ik nu ook ben) bij wie ik mijn verhaal kon doen, waardoor ik mijn (geestelijke) stijle val kon afremmen --> Hij LUISTERDE.

OK, ik ging nog omlaag, maar het remde mij af.


Het weerhield mij niet om een besluit te nemen om er een eind aan te maken.

Wat dat wel was was een liefdesbrief.....

Ik weet nog steeds niet wie die gestuurd heeft, maar die kwam letterlijk op de dag dat ik besloten had om er echt een eind aan te maken.... Ik wist alleen nog niet hoe ("niet voor de trein, want dan zadel je iemand anders ermee op").




Ik leef nog steeds dankzij die liefdesbrief.
Ik weet nog steeds niet wie die gestuurd heeft (Het is nu 14 jaar geleden). Maar het heeft me de kracht gegeven om uit de depressie te kruipen / vechten.
Ik ben TROTS op het feit dat ik die periode overleefd heb, want ik ben nog steeds een vechter die alles aan kan vanwege die periode.

Kortom voor een ieder die nu in de shit zit, geef niet op. Je bent het waard.

En mocht je bang zijn voor een terugval, probeer de chant die ik mezelf voorgehouden heb om mezelf te sterken:

"never again, never again, I won't commit suïcide ever again, never again, never again"

Ik hoop dat ik hiermee iemand help

Nemelis

Datum:
12-10-2008
Naam:
Nemelis
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

ik weet het ff niet meer

zielig hé op zaterdagavond thuis zitten, niet met vrienden op stap kunnen gaan. nooit geld hebben. alles moet ik zelf betalen. echt alles; school, eten, uitgaan.. ik kan het niet betalen.. ik heb geen vriendin, ik voel me lelijk.. geen vrienden die met me uit willen.. waarom leef ik eigenlijk? is er wel een normale toekomst voor mij? op die fucking school kan ik ook niet lang blijven zitten, omdat ik het allemaal niet kan onderhouden.. ik heb ouders die mijn andere broer en zus voortrek.. als ik is ergens naartoe wil, kan dat niet, als ik eens weggebracht moet worden kan dat niet.. als mijn broer uitgaan krijgt hij geld, hetzelfde met mijn grote zus die al uit huis is.. krijgt ook nog regelmatig geld.. ik ben nog de enigste die eigenlijk op het "rechte pad" zit.. mijn grote zus aan de drugs en steelt, mijn broer een jeugdcriminineel.. ik heb gewoon gekozen voor een normaal leven, dacht ik.. ik ga normaal naar school, ik ga normaal met mensen om.. maar mensen gaan niet normaal met mij om.. ik weet het niet meer
Datum:
11-10-2008
Naam:
myself
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

God houdt ook van jullie

Ik zal jullie eens vertellen dan god van jullie houdt ! Het is soms moeilijk als je alleen bent of geen vrienden hebt Je lost en niks mee op door zelfmoord Als je zelfmoord pleegt zal je niet naar de here god gaan
Ik zal mij verhaal vertellen

Mij echte vader die was niet zo goed hij sloeg mij moeder en mij en me broers
me moeder probeerde ons te beschermen
ze dacht ( waaorm pleeg ik geen zelf moord ) Nee at deed ze niet want ze weet dat er mensen zijn die van der houden toen is mij echte vader overleden
Met mij broer ging het niet goed Hij werdt ziek zo ziek dat hij iets heeft gedaan waardoor hij 5 jaar cel kreeg

Wat denk je nu Zelfmoord ??
Nee Ik wil door leven Omdat ik weet
Als je geen vrienden hebt maak ze dan
Als je geen Geld heb verdien het dan
Als je in Pijn leidt zoek een steun punt

Als je op het punt staat voor zelf moord zou ik graag willen dat je mij emailt
Of als er iets anders iets

We know all God Blease You al
Datum:
11-10-2008
Naam:
Yama
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

geen oplossingen meer

al dik 1.5 jaar zie k geen uit weg meer. ma sinds zo'n 4 weken krijg ik er nu ook hulp bij, niet of dat wat helpt ma dan weet ik tenminste dat ik ook echt alles heb geprobeerd, zo was k mn dood aan het voorbereiden door afscheidsbrieve te schrijve.
mn vrienden waren op de hoogte dat ik het nie meer zag zitten. ma die zelfde week belande k bij een psycholoog en daar heb k et tegen gezegd wat er was daarvan kreeg ik direkt een medicijne, ma daar ben k na een week vanafgestapt omdat et tog nie hielp en kreeg k weer een ander medicijn, dat hielp ook niks en was weer bezig met voorbereide en zei dat k de eind van de week nie zou hale tege de psycholoog en heeft me na de ggz gestuurd en k moest daarna wel direct naar een kliniek, en daar zit k nu dik een week, en nog wete ze nie wat k verder moe hebbe aan medicatie of hoelang k er nog moet zitte. tot nu toe heeft het allemaal niks geholpe en ik verwacht het eigenlijks ook al niet meer
verder ben k er wel een beetje achtergekome wat er nu precies is want k heb gewoon vrienden en heb goede ouders, alleen er gebeurd gewoon nooit iets wat indruk op me maakt, aan alles zit een nadeel, verder zijn gewoon mn gedachten de baas over me dan ben k even ergens mee bezig en komen zulke gedachten dat k er nie meer wil zijn er boven op en dan kom ik weer in zo'n duivelse spiraal terecht. ik zie het echt niet meer zitte, k denk er nu nog steeds aan om er gewoon een eind aan te maken, voor mij komt het toch nooit meer goed, dit was echt et laatste wat mij kon helpe ma k heb er nu echt geen vertrouwen meer in, et is voorbij
Datum:
11-10-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Gedichtje

Smile,
I have to be sweet,
Happy, without need,
Smile,
All day long and longer,
‘Cause that makes me stronger,
Smile
O I am so fucking happy,
I cry every night ‘cause I’m so lucky,
Smile!
I am searching for a knife,
‘Cause my nails can’t let me bleed,
Help me!
No one can help me,
Save me!
I am already lost.
Datum:
10-10-2008
Naam:
Marry
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

I Just Wanna Die...

Weer in diepe depressie...
Vandaag weer een mes in me fietszadel gestoken door iemand... Altijd doen ze van die kut dingen... Me fiets mollen , etc. Me kluisje mollen etc. , Me schoppen slaan etc. Het is gewoon niet meer leuk , me ouders zijn ook al zo kut...

wacht ff me moeder komt..
Biw.. Nou , wat bleek ik gedaan te hebben? Ik heb het laatste suikerklontje opgegeten , Goh nogal logisch dat ik dat doe als ik suikerziekte heb -.-'' wil ze niet eens luisteren wat de rede was wordt ik weer geslagen en aan me haar getrokken... ik bloed een beetje dus ik ga even het bloed weghalen...
Biw maar voel me facking duizelig.. Kuuwt ik moet suiker hebben... maar dat is d'r dus niet :S , Dan maar iets zoets... Hoop dat me moeder het niet merkt anders ben ik dood , maar als ik het niet doe ben ik dat ook dus...
Biw , maar ze merkte het.. Gelukkig heb ik iets zoets op maar ik ga .. Bloed facking erg en me hoofd doet pijn
Datum:
10-10-2008
Naam:
I Just Wanna Die...
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

zusje

mijn zusje gunt mij vaakde dood dus heb ik gezegd als jij dat zo graag wil dan doe ik dat dat is de reden dat ik zelfmoord wil plegen
Datum:
10-10-2008
Naam:
danielle
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.