Levensverhalen (pagina 832)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

I fail at life.

ik ben eerlijk gezegd een persoon die niet snel verdrietig is maar laatste tijd begin ik me steeds pijn te voelen! Het kan wel zijn dat ik gevoeliger wordt, degene aan wie ik alles eigenlijk vertel zegt dat ook. maar ik begin me steeds meer van aan te trekken... Vanaf groep 7 t/m 1e klas werd ik gepest met iets wat ik echt niet kon helpen! Het deed superveel pijn en ik wilde zelfmoord plegen. In de 2e begon ik wat sterker te worden maar nu zit ik in de derde en voel steeds pijnlijk. Ik praat erover met een vriend en een hele goede vriendin maar ik begin steeds weer met proberen te snijden(Zoals in de eerste) want ik ben nog steeds te bang op school, niet voor het pesten, dat is best wel voorbij maar ik ben bang dat me leraren het niet begrijpen als ik iets niet snap!!! want op de basisschool als ik vroeg 'meneer, ik weet niet wat 'dit' betekend. en soms werd dat raar gevonden en dat deed pijn en ik zit er nog steeds mee daarom haal ik soms slechte cijfers en ik geef snel op dus in de les ga ik dan snel doen wat ik wil en ik ben sowieso al snel afgeleidt. aangezien ik het allemaal eng vindt om aan me mentor te vertellen wil ik weleens snijden maar doe steeds net niet. Maar dit is nog niet alles, op school heb ik veel haters en het is waarschijnlijk mijn schuld ik kan me niet herinneren wat ik misschien fout doe, maar ik haat mezelf soms zo erg dat ik vind dat het allemaal toch aan mij ligt en dan wil ik gewoon dood gaan!!!!! soms probeer ik overdosis slaappillen binnen te werken maar me lichaam kan er HELAAS wat makkelijker tegen! zoals laatst nam ik ooit 5 of 6 van die grote slaappillen en niks gebeurde. Ik wil soms gewoon echt dood! ='(
Datum:
16-10-2009
Naam:
stomdomgehaatkind
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

achtervolging

Vroeger toen ik jong was leidde ik een leven die in mijn ogen heel goed was. Ik had aanzien bij mensen en dacht veel vrienden te hebben, een vrouw en twee kinderen. Maar na de scheiding was er iets in mij geknapt, alles was ik kwijt waar ik voor geleefd had, ook toen ik een nieuwe vrouw had gekregen bleef dat gevoel van verzaakt te hebben in mij zitten, in het begin dat ik met haar ging probeerde ik mij twee maal van het leven te beroven. Eenmaal door op de rails te wandelen midden in nacht in mijn pijama en een andere keer door slaappillen te slikken. Gelukkig is het niet gelukt en ik weet niet hoe maar de zon begon weer in mijn leven te schijnen, ik trouwde met mijn nieuwe vriendin en we hebben twee kinderen. Maar aan het begin van 2009 was er dat gevoel opnieuw, ik weet niet hoe het kon maar het was er en nu nog veel sterker dan voorheen. Ik probeerde mijn verhaal en depressiviteit te delen met vrienden, vrouw en familie maar niemand begreep me en dacht dat ik me maar wat aanstelde, ik had toch geen enkele reden daarvoor??? Dus ben ik maar weer gaan lachen en deed zoals de mensen het van me verwachten, maar dat gevoel van 'het moe zijn' bleef me achtervolgen. Nu denk ik dagelijks om er een einde aan te maken, ik weet zelfs al hoe ik het ga doen. Ik kan met niemand praten hierover omdat ze me toch niet begrijpen. Alles staat al klaar het is alleen nog maar wachten op het juiste moment denk ik. Waarom ik dit hier schrijf weet ik eigenlijk ook niet, misschien omdat ik zo denk 'mijn verhaal kwijt te raken'. Ik wil graag verder maar kan het op de een of andere manier niet meer.
Datum:
15-10-2009
Naam:
moe
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

Ellende

Hoe diep ben ik gezonken?
Zelfmoord.nl

Ik denk er elke dag aan, als ik even ophoud met muziek luisteren of lezen, dwalen mijn gedachten af naar de werkelijkheid.
Dan ontsnap ik zo snel mogelijk weer naar de wereld van fantasie.
Nee, ik drink niet en ik gebruik geen drugs.
Wat ik ook doe, ik wil er verdomme wel bij blijven.
Ik kan niet zo 1,2,3 een reden geven.
Ja, ik heb een post-traumatische stress stoornis.
Zo, ik heb mezelf zojuist in een hokje geplaatst en het past perfect.
Mogelijk ben ik manisch depressief, ach ja, nog een stapje hoger waarom niet?
Ik zit er toch al zo lekker in, wat een vaart.
Ik wil graag dood, simpelweg omdat ik vast zit.
Ik denk en ik denk en ik denk: wat moet ik denken om op te houden met denken?
Ja, dat weet ik niet en dan trek ik de conclussie: ik zit vast.
En dan begin ik weer met denken en denken en denken; wat moet ik denken om op te houden met denken>?

Ik wil dood maar wat hierna komt maakt me onzeker.
Ik ben bang om dood te gaan omdat ik niet weet wat erna komt.
Ik wil controlle houden over mijn naam en leven ,zelfs als ik dood ben maar weet niet zeker of dat wel kan.
Dus heb een koffertje met strikte persoonlijke zaken.
Heb mijn beste vriendin de opdracht gegeven dat koffertje mee te nemen als mij wat overkomt.
Nooit de koffer open maken; verbranden die boel.
Ik ben gesteld op mijn prive leven maar kun je de mensen heden in het hiernamaals nog wel vertrouwen?
Maak je nog wel deel uit van dat materialistische wereldje als je er fysiek uitgestapt bent?
Denken, denken, denken.

Ik vraag me soms ook wel eens af waar het is mis gegaan?
Ik had het me niet zo voorgesteld.
Jonge meid, kan het daglicht niet verdragen, komt nooit d'r hol uit.
'Heks' noemt mijn moeder me.
Of spin, vleermuis.
Alles wat van het donker houdt.
Ik ben geen gothic mens, ik veracht die lui.
Ik zit gewoon graag in het donker.
Ik heb dan het gevoel dat ik niet besta en dat windt me op.

Nou ja, to be continued.
Datum:
15-10-2009
Naam:
mmrottigheid
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

ik wil dood

ik ben een meisje van 21 jaar ik heb geen vriendin allen maar een vriend maar die zit vast me ouders zij uit elkaar sinds 2 jaar me vander zie ik niet meer en me moeder wil mij niet meer in huis ze heeft me uitgeschrijf ze heeft 4 vals aangeft voor me gedan ik heb 3 keer 6 uurtjes gezeten en 1 keer most ik in een cel overnacht en ik heb een maand huis verbond gehad ik most ton in een hotel blijf die door de overheid werd betaald maar na die maand most ik terug ieder dag woord ik uit gescheld en ze bedrijgt me dat ze poltie voor me gaat bel en dat ze weer aangift voor me gaat ik weet niet meer wat ik moet ik zoek al 3 jaar een huis maar het is heel moeilijk ik heb niemand om me heen ik dood
Datum:
15-10-2009
Naam:
na
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

ik weet t soms niet

Na het verlies van 2 goede vrienden, 1 door zelfmoord en sindskort 1 door onverwachte hartstilstand, en mijn toenmalige vriendin betrapt te hebben ben ik mezelf gaan afvragen of het nog nut heeft om verder te leven.
En weinig successen met een goeie baan te vinden, vaak krijg ik ruzie en wordt er gedreigd met ontslag en dat soort rare fratsen.
Herhaaldelijk afvragen of ik wel door moet gaan, zal ik wel of zal ik niet.

Ik weet het vaak niet meer.
Datum:
15-10-2009
Naam:
El Fuego
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

ik heb geen zin om televen

ik haat me leven ik wou dat ik nooit was geboren ik haat me school ik haat me zelf ik word altijd gepest en word altijd voorgek gezet dit is meschien niet een goede reden maar voor een 11 jarige vind ik het goed genoeg
Datum:
15-10-2009
Naam:
Y.V
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

op de kruising

Wat nou als je in goede en in slechte tijden jezelf van het leven wilt beroven?
Mijn probleem laat zich niet uitleggen in simpele termen. Mijn verhaal is niet een levensverhaal. Het begon niet met een geliefde die mijn hart brak. Ik heb nooit willen leven al zolang als ik me kan herinneren.
Ik vroeg laatst aan mijn huidige ex wat haar in het leven teleurstelde. Ze antwoorde dat 't mensen zijn die haar teleurstellen. Logisch want ik was geen goede man voor haar.
Maar wat mij teleursteld in het leven zijn niet de mensen. Het is het leven zelf.
En dan bedoel ik niet wat ik allemaal zou moeten doen om mee te doen in deze maatschappij, nee...
Het leven is een enkele rit naar teleurstelling met als onvermijdelijk einde de dood. Mensen worden niet gelukkiger met de tijd. Ouderdom is geen garantie voor rust en onbezorgdheid.
Vraag maar aan je opa! Zullen wij wedden dat hij zich in zijn hoofd nog steeds 18 voelt!
Dat is het lot. Terwijl je lichaam langzaam aftakelt voel jij je steeds meer opgesloten in je eigen lichaam. Een lichaam die niet meer doet wat jij wilt.
Ik heb met minimale inzet enorm veel bereikt in dit leven. Tevreden was ik nooit, eerder depressief. Manisch zelfs.
Terwijl ik vanochtend nog van de eerste flat wilde springen wil ik nu de wereld veroveren...., nog 1 laatste keer voor ik ga. Nog 1 keer gas geven, scoren en genieten van de prijs.
Dronken worden met al mijn vrienden en me een paar uur gelukkig voelen. Want als de kater komt vervloek ik de drank (net als jij)
Dus met niks in het vooruitzicht en goede tijden om op terug te kijken is het makkelijk om te denken dat je het beste al gehad hebt.
Ik wil mezelf doden omdat het genoeg is geweest zo. Ik heb genoeg gezien en mensen geraakt, en ik ben geraakt. Door liefde, extreme blijdschap. Ik had het gevoel dat de wereld van mij was. Ik had het gevoel dat de wereld tegen me was. Ik wilde leven tot ik dood neer viel, ik wil doodvallen om niet meer te leven.
Ik weet wat het is om lief te hebben, om te haten. Om geinspireerd te zijn, doodmoe te zijn van de seks. Ik geniet van de vrije natuur en zie de wonderen. Ik heb alle religies bestudeert, psychologie en filosofie. Ik heb me zelf geleerd het beste uit mezelf te halen, en gezien dat ik meer kan dan ik denk.
Maar ik vind het wel prima zo. Het hoeft voor mij niet meer.
Gelukkiger zal ik nooit worden, ookal valt er nog zoveel te doen en te beleven. Ik hoef het niet te beleven. Ik heb al intens genoten. Mijn taak hier is voorbij.
Mijn eigen onvermogen om alle patronen waarin ik vast zit te verbreken maakt dat ik dit zo voel. Ik wil geen 2e leven. Ik was tevreden met het 1ste.
Datum:
15-10-2009
Naam:
Rapper
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

alles kapot

Al van jongs af aan heb ik me anders dan de andere kinderen gevoeld, ik was een zeer intelligente jongen en haalde altijd goede punten, maar door mijn adhd kon ik nooit echt vrienden aanhouden. Op een gegeven moment haalde ik altijd wel weer een drukke ondoordachte actie uit waardoor mensen zich van mij distantieerden, ik ging daardoor mezelf afsluiten van mensen. op school was ik niet altijd in mijn eentje maar echt goede vriendschappen sloot ik nooit, totdat ik in de derde een keer met een jongen ging blowen. daar vond ik echt de oplossing in, ik kon doormiddel van de wiet met andere blowers optrekken en eindelijk eens goede gesprekken voeren met mensen. alleen was softdrugs niet genoeg voor mij en niet al te veel later zat ik wekelijks op de pillen en coke. Ik had al snel een naam als junkie, maar dat maakte me niet veel uit, dat liet ik idd lijken. eigelijk haatte ik mezelf erdoor. uiteindelijk heb ik vorig jaar toch mijn vwo diploma gehaald, en was ik redelijk van die slechte naam afgekomen, daar was ik erg blij om, ook had ik eindelijk vrienden gemaakt die niet alleen met drugs bezig waren en was ik blij dat ik eindelijk weg kon uit de stad waar ik vandaan kom om te gaan studeren. In de 2e week van mijn studie ben ik echter in een psychose geraakt en is alles in de soep gelopen, heb 4 maanden in een inrichting gezeten en moest toen weer noodgedwongen terug naar mijn geboorte stad. De rest van mijn "goede" vrienden waren allemaal weg daar en studeerde lekker overal door het land, en dus viel ik weer terug op de oude vrienden en ook weer de drugs. m'n hele leven is nu naar de klote , studeren lukt niet meer, ik ben misschien shizofreen, en veel mensen hebben me nu helemaal laten vallen. het enige wat me nog een beetje hoop zou kunnen geven is als ik een leuke vriendin zou krijgen, maar denk niet dat ik nog veel te bieden gezien hoe ik mij nu voel. Ik wil wel verder leven, maar sinds die psychose en jaar geleden is iedere dag zo pijnlijk, een marteling gewoon. Ik weet het gewoon niet meer....
Datum:
15-10-2009
Naam:
nick
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

zelfmoord of juist niet?

in mijn leven tot nu toe heb ik erg veel ellende meegemaakt
als kind jong volwassene en ook nu als 47jarige man in het kort komt het erop neer dat ik ondanks devele tegenslagen toch steeds weer de moed heb gevonden om door te gaan er is namelijk altijd wel iets om voor te leven is het niet voor jezelf dan wel voor een ander, in mijn geval mijn vrouw en kinderen.
steeds dacht ik als er weer iets ergs gebeurt was, dat het niet erger kon. toch is gebleken dat, dat wel degelijk kan.
van misbruik tot pesten, vernedringen en valse beschuldigingen en zelfs een onterechte veroordeling
ik had zelfmoord kunnen plegen maar dan doe je eigenlijk datgene wat die ander wil.
ik weiger me er bij neer te leggen en ik zal er alles aan doen dat alle onrecht wat mij is overkomen recht gezet wordt.
ik zal hier niet uiteenzetten wat er allemaal is gebeurt, want het is toch nauwelijks te bevatten.
ik ben zelf erg dichtbij zelmoord geweest
maar ik wil iedereen zeggen die zelmoord overweegt er is altijd een reden om te blijven leven


Datum:
15-10-2009
Naam:
sierd
Leeftijd:
47
Provincie:
Drenthe

me against the world

ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn ouders haten me, ik heb geen vrienden, geen contact met de familie.

al 10 jaar ben ik op school fysiek in elkaar geslagen en thuis mentaal.

de druppel was het toen ik me moeder hoorde zeggen dat ik een schande voor de familie was en dat ik beter nooit geboren had kunnen worden.

ik heb 2 mogelijkheden over, ik begon met een stuk of 50.
weglopen naar een ver land buiten europa, of zelfmoord

ik weet dat ik met beide mogelijkheden veel mensen pijn zal doen, maar dat is niet vergeleken met wat mij is aangedaan

help me plz
Datum:
14-10-2009
Naam:
-
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.