Levensverhalen (pagina 751)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Moeilijk leven

helleuw mensen

Ik ben marcel 16 en kom uit limburg
Ik ben geadopteert door mn opa en oma want mn vader was pooier en mn moder was zijn hoer en aan heroiine verslaafd
Ze hadden samen met ij erij 13 kinderen
ik hat 8 broers en 5 zussen
ik moest voor de kleintjes zorgen want mn vader was er neit of hij was te dornken en als hij er war sloeg hij mn moeder bond en blauw als ik dna mijn moeder wilde beschermen sloeg hij me met alles wat hij in zijn handen kreeg : (
ik voelde me natuurklojk enit op mijn gemak werd gepest op school omdat ik anders uit zag als ik binnen kwam zijden ze neit goeiie morgen marcel maar haa die emo en zo iets allemaal
ik ging neit meer naar school en kwam andere mensen tegen (de verkeerde vrienden)
ik ging een jaar ofzo met die mensen om en ik deed dingen die niet konden
overvallen , diefstal ,inbraak neom amar op
ik gebruikte al snel van allerlei drugs daardoor werd ik zeer agressief
al snel volgde mijn poging tot doodslag
ik hat gelukk om dat ik onder invloed was kreeg ik straf vermindering
ik kreeg 2,5 jaar celstraf
nu ben ik vrij en heb van mijn straf geleerd
nu zit ik op ene leef groep in maastricht ik voel me heir niet op mijn gemak ik heb hoier geen rust voor me zelf door die drukke kinderen hier
ik ben alleen maar in het weekend thuis en mis mijn vriendin super erg nu komt er bij dat ik super onzeker ben en ik heel vaak ruzie met mijn opa en oma heb ik heb het gevoel dat niemand om me geeft dat niemand iets voor me voelt en ik ben al 5 maanden in depri ik stond dit weekend al op de brug en wou springen ik zat ook al op de leuning van de brug maar er kwam ene vriendin van mij langs gefietst en trok me van de brug af op straat en begon te huilen en me te knuffelen en ze gaf me een preek van ongeveer 2 uur lang ik dacht op dat moment van ze heeft inderdaad wel gelijk maar nu ben ik weer er over na aan het denken om zelf moord te plegen wan ik zie het gewoon niet meer zitten
maarja mensen die dit lezen suc6 in jullei problemen en ik hoop dat jullie er uit komen zonder dit te hoeven doen
groetjes , marcel

Datum:
18-02-2010
Naam:
marcel
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Van A tot Z

Van A(norexia) tot Z(elfmoord)

Ik heb het zelf gedaan..
Mijn leven verpest

Fysiek
Ik was fit en gezond
Daarna veel te mager
Toen kwam ik kilo’s bij
Goed voor mijn gewicht, maar sporten doe ik niet
Gevolg:
Nu ben ik enkel bot en vet
Van spieren schiet er niets meer over
Ik heb geen conditie, kan niets aan
Iedere inspanning is te veel
Mijn lichaam is zwak en energieloos
Ik ben een luie donder

Psychisch
Ik was aardig en spontaan
Nu ben ik gemeen, kortaf en arrogant
Ik ben een egoïstische domme trut
Ik faal in alles wat ik doe
Slechts in één ding ben ik goed: mensen teleurstellen en kwetsen

Een uitweg zie ik niet meer
Ik heb mijn eigen leven verpest
Een toekomst kan ik vergeten
Geen oplossing in zicht

Ik heb het zelf gedaan
Laat me aub gaan

Ik wil geen pijn meer doen
Ik wil geen mensen meer teleurstellen
Ik wil niet meer van mezelf walgen
Ik wil niet meer steeds falen
Ik wil niet meer hier rondlopen
Ik wil niet meer hoeven piekeren

Ik heb geen levenslust

Men is beter af zonder mij
Misschien is er dan verdriet en doe ik weer iets stom
Maar dat is dan de laatste keer
En met de steun van elkander zal men het ook kunnen plaatsen dat ik niet meer ben

Ik kies voor rust

Mijn leven is verpest, laat me nou maar gewoon gaan….

Datum:
18-02-2010
Naam:
Leonie
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Wel Of Niet..

dag...ik ben voor mijn vierde levensjaar,beschoten,bedreigd en mishandeld...wat zich uitten in een grote ontstekking in het lichaam.(stresshormonen die ik niet kwijt kon,sla je op in het lichaam)hiervoor ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis en geopereerd.
In de jaren daarna zijn wij verhuist en bleek dat mijn vader(politie ambtenaar)veel dronk,dat gedrag van hem met de spanningen die mij broer op mij botvierde die hij ook uit de vorige woonplaats had meegenomen..hebben voor sociaal-isolement gezorgd.
ik begon al jong te roken(13),rap er achter te blowen..(14) niets van dat alles werd besproken in die tijd..een goed schoolrapport was een tientje waard....een begravennis 25,om naar de kroeg te gaan drinken...wat praten deed pa nooit.
mijn pa was hard..voor mij..maakte mijn vriendin uit voor hoer,terwijl hij maar één keer ontmoet had..deze activiteiten gaan door tot mijn 19e..daar zijn mijn ouders gescheiden..ik ging in dienst en had problemen..met de organisatie..met andere..met opstaan,met werken...
door de jaren heen ben ik veel wijzer geworden van mijn verleden en wat het mij heeft gedaan..ik ben ondertussen 41...
Maar niets lost de angsten op waar ik mee rond loop..therapieen,medicatie om de stemming te versterken en zo eruit te krijgen..jaar in jaar uit..blowen,drugs,praten,sessies..en ga zo maar door...er komt zelden iemand op bezoek..want je maakt veel stuk met je angsten..iemand bezoeken is moeilijker nadat een neef van mij een vriendin had overvallen waar IK de schuld van kreeg..
stemming...wat is dat?Voelen hoe moet dat.....?als anderen om je heen door lopen terwijl je het al ik het zo zwaar heb....
Zelfmoord?...wat is daar nog aan op te lossen.........................................................
Datum:
18-02-2010
Naam:
wilbert
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

Moe

Toen ik een jaar of 20 was leerde ik de jongen van m'n leven kennen, inderdaad ik ben homo. Na zo'n jaar wou hij de relatie niet verder zetten omdat hij nog teveel aan z'n vroegere vriend dacht en hem miste. Misschien zou het tussen ons in de toekomst wel lukken. Ik wou het hem niet moeilijk maken en vond het misschien wel beter.
We bleven een aantal jaren vrienden en gingen overal samen heen, tot hij vond dat ik teveel was in z’n vriendengroep.
Omdat ik hem liefhad en dus ook blind, liet ik hem met rust.
Door hier en daar te komen vond ik wel veel vrienden maar geen aantrekkingskracht, ja naar sommige wel maar die waren puur hetero.
Op den duur vond ik iemand ( die misschien wel een beetje leek op m’n vorige vriend ) die ik heel graag zie.
We zijn nu al 16 samen.
Af en toe droomde ik van m’n vroegere vriend, werd dan heel depri wakker.
Ik mailde soms met hem, en kon m’n hart eens luchten, Hij dwaalde van de ene in de andere relatie, ging naar bar’s enz….
Een keer hebben we afgesproken op een feestje van een vriend van hem, leuk gebabbeld maar niet mijn ideale avond. Maar de vonk was weer aangewakkerd voor mij, niet voor hem ( spijtig genoeg )
Op een dag had ik heel naar over m’n vriend gedroomd en kon hem los laten.
Nu na zo’n 5 jaar begin ik weer te dromen over hem en mis hem enorm.
Ik tracht hem te mailen, maar krijg geen antwoord.
Eerst dacht ik dat ik het verkeerde mailadres had, maar via vrienden van hem op facebook kon ik het juiste mailadres krijgen, maar nog steeds bleven m’n mails onbeantwoord.
Via via ben ik op zoek naar z’n straat en huisnummer want buiten de gemeente waar die woont weet ik niets.
Vandaag heb ik gemaild dat ik hem zal trachten met rust te laten, maar ik weet dat dat niet gemakkelijk zal zijn, ook al reageert hij niet.
M’n huidige vriend alleen achterlaten kan ik niet, samen terug met m’n vorige vriend gaat ook niet.
Er over praten met iemand lukt ook al niet, ik huil dagelijks in het geniep.
Ik ben het vechten zo moe, maar ik heb nog niet de moed gehad om er een eind aan te maken.
Maar ik hoop dat er een dag zal komen, momenteel wacht ik gewoon tot ik vanzelf doodga, want ik loop hier niets meer te doen.

Datum:
18-02-2010
Naam:
Lieven
Leeftijd:
39
Provincie:
België

Damnn

Shiiiit, ik kom toevallig op deze site terecht omdat ik bij google ''hoe kun'' intype en toen zag ik de titel hoe kun je zelfmoord plegen..

Ik begon de reacties te lezen en nu zit ik hier na te denken over hoe erg iemand pijn kan lijden. Ik ga niet zeggen dat ik een zeer moeilijk leven heb gehad maar ik heb ook zo me problemen, maar jezus mensen, IEDEREEN HEEFT PROBLEMEN. Denk eens aan de arme kinderen in Afrika die hun eigen familie zien afgeslacht worden en machteloos staan!

Wat ik hier zie is dat veels te veel mensen te veel zelfmedelijden hebben, in sommige gevallen id die zelfmedelijden logisch maar je hebt er niks aan. Het leven is te kort om thuis voor je PCtje weg te zitten rotten in je eigen zelfmedelijden. Als je leven je niet bevalt doe er wat aan, en daar bedoel ik mee, ZORG DAT JE LEVEN BETER WORDT, geen zelfmoord, dat is belachelijk, daar kom je nix mee vooruit en nu je toch op de wereld bent, geniet er van. Zodra je dit leest ga naar buiten en als de zon schijnt geniet van de zon, als 't regent laat de druppels in je gezicht vallen, als het sneeuwt prop een handvol sneeuw in je gezicht en als het waait vang de vind op met heel je lichaam.

Het is JOUW leven en jij hebt JOUW leven in EIGEN handen, dus bevalt je leven je nu niet zorg dat je weer gaat genieten. Zoek voor je zelf uit wat je niet bevalt in het leven en ga die problemen 1 voor 1 aanpakken.


ZOLANG DE ZON SCHIJNT KAN OOK JIJ SCHIJNEN!

-BIGBALLER
Datum:
18-02-2010
Naam:
TIMBO
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Dat eenzaam maakt me echt stuk

Nog steeds ben ik eenzaam, en het word maar steeds erger. Iedereen in mij leeftijd die ik ken heeft een partner. Ik ben dan de gene die zielig is.

Altijd als er gesprekken zijn die over meiden gaan word ik niet aangekeken. Dat voelt echt kut aan.
Je moet een meid hebben om erbij te horen. Ik kon daar niet tegen en zo heb ik al mijn vrienden verloren.

Dat eenzaam maakt me echt stuk.

Vooral op feestdagen ben ik het dichtsbij om mezelf van kant te maken. valentijn, kerst, zomercarnaval, koninginnedag, dunya festival dat soort dagen ga ik het meest kapot.
Omdat die dagen mensen genieten met hun partner of vrienden. En ik zit die dagen thuis te roesten.

Wat moet ik anders in me eentje chillen.

Wanneer komt hier een einde aan.
Of komt er een einde aan mij. want ik kan niet meer zo.
Datum:
17-02-2010
Naam:
Klaas
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

only the lonely

Het is moeilijk, elke dag weer. Iedereen zegt tegen je: je vind wel iemand, het komt wel goed. De laatste 3,5 jaar ben ik alleen, en word ik alleen maar verliefd op meisjes die mij niet willen. Om me heen krijgen al mijn vrienden kinderen, enhebben al jarenlang relaties. Ik voel me zo ontzettend kut.

Alleen zijn verandert een persoon. Wat als ik straks niet meer kan wennen? Ik heb een goede baan en een leuk appartement, en een mooie auto, maar wat heb je daaraan? Mijn gezondheid is niet optimaal waardoor ik er vaak moe uitzie, niet naar buiten durf/ga en dus nog weer eenzamer wordt...

Bidden doe ik al 12 jaar , voor het geluk,
dat nooit komt. Ik ben alweer een half jaar lang niet gelukkig geweest, een gat in je hart blijft knagen...Ik zou er wel mee willen stoppen, maar ik durf het toch niet.

Gevangen in je eigen hel, elke dag pijn, en jezelf ouder zien worden en aftakelen...

shit, life's a bitch...

Datum:
17-02-2010
Naam:
Levi
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Spijt

ìk ben een populair meisje dat een grote fout heeft gemaakt, ik een een groepje meisjes waren een beetje aan het plagen tegen een maisje met heel vettig haar, en ogen die heel ver uit elkaar stonden. we noemden haar walvis, het was bedoeld als grapje, maar na verloop van tijd kwamen er jongens bij, die begonnen ook mee te doen... het werd steeds erger, soms kwam ze dagen niet op school. en kinderen vonde mij steeds 'cooler' omdat ik de naam had bedacht. ze gingen zelfs voor de grap posters ophangen van haar hoofd maar dan met photoshop bewerkt ophangen, toen begon ik al een beetje spijt te krijgen, op een dag toen het meisje weer eens een dag op school was, kwam ze naar mij toe en keek me heel raar aan, en de volgende dag had ze zelfmoord gepleegt.....

later hoorde ik dat ze ook problemen thuis had, en dat haar hond was dood gegaan... maar ik heb nog steeds een groot schuld gevoel, iedereen zegt dat ik me aanstel, en dat het niet mijn schuld is. maar volgens mij is dat wel zo, als ik niet was gaan pesten, en haar ging steunen leefde ze nog misschien. maar nu is het te laat.. dus ik wil een ding zeggen

STOP HET PESTEN, VOR HET UIT DE HAND LOOPT !!!
Datum:
17-02-2010
Naam:
Zeg ik liever niet ;)
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

... mijn vriendin

ik weet niet wat ik moet doen, ik ben 14 en zit dus in de 2eklas. mijn beste vriendin word erg gepest, ik ben best wel populair, ik ga ook niet heel openbaar met haar om omdat ik mijn "rang" niet kwijt wil , soms vragen mensen zelfs aan mij: waarom ga je met dat kind om? dan antwoord ik dat ik er niet egt veel mee omga , en daar voel ik me schuldig over. ze haalt hoge cijfers, volgens mij doet ze niks anders dan leren. en bij haar thuis is haar moeder ook de hele dag boos op haar (ze heeft geen vader) ze zegt dat ze zelfs regel matig geslagen word, en laatst op msn zei ze dat ze er wel eens aan heeft gedacht zelfmoord te plegen en dat ze daar nog wel vaker aan denkt... ik weet niet wat ik moet doen, ik ben er erg van geschrokken.


xxx
Datum:
17-02-2010
Naam:
...
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Passage

Ons leven is een reis
Door de winter
Door de nacht
Op weg naar Hel of Hemel
Waar niemand ons verwacht

Het leven is niets meer
Dan een lange omweg naar de Dood
Datum:
17-02-2010
Naam:
Markus267
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.