Levensverhalen (pagina 746)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nu of later?

Ik denk al zo´n twee jaar redelijk vaak aan zelfmoord. Laatst heb ik ´What Dreams May Come’ gezien. Toen dacht ik weer eens heel intensief aan zelfmoord. In deze film krijgen Dr. Chris Nielsen (Robin Williams btw) en zijn vrouw Annie een zware klap door het overlijden van hun kinderen. Hun kinderen zijn overleden, net zoals Chris vier jaar later zal doen, bij een auto ongeluk. Als Chris in de hemel aankomt ontmoet hij Albert, zijn vroegere mentor. Albert verteld hem over de wereld waarin Chris zich nu bevindt. Het is een wereld waarin alles wat hij ziet, dat is waar hij aan denkt. (trouwens net zoals in dromen gebeurt) Hierdoor kan hij vanaf nu ‘leven’ hoe en waar hij wil. Hij kan zijn eigen perfecte wereld scheppen.

Op dit moment dacht ik aan de wereld die ik perfect zou vinden. De wereld die mij gelukkig zou maken. Ik probeerde mijn verlangens naar boven te halen, maar het was nutteloos. Voor mij is er geen perfecte wereld. Toen ik dacht aan wat mij gelukkig zou maken, voelde ik een aandrang om te huilen; niks maakt mij gelukkig. Voor mij is er geen perfecte wereld. Nooit zal ik gelukkig zijn. Zelfs niet in een hiernamaals.

Gelukkig is het onwaarschijnlijk dat deze film gebaseerd is op de waarheid. Waardoor ik nog steeds kan hopen, dat mijn ellende over is, op het moment dat het zover is. De vraag is alleen of ik het moment wil vervroegen, of dat ik het gewoon afwacht.
Datum:
26-02-2010
Naam:
David
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

moe van het denken

als ik die verhalen lees van jonge mensen van 14/15 jaar die dood willen moet ik huilen,
ik moet steeds vaker huilen om wat andere mensen moeten doorstaan. dan zie ik weer een documentaire van een hulpverlener in afrika of zuid amerika die zijn verhaal vertelt, vervolgens in tranen uitbarst om wat hij om zich heen ziet gebeuren. om mijn eigen waardeloze situatie kan ik geen traan laten, dit is één keer gebeurt in de afgelopen 8 jaar. Ik wou dat ik vaker kon huilen ik kan niet verwerken wat ik zelf meemaak.

het enige waar ik mee te kampen heb ik al die vragen, niemand weet er antwoord op

waarom zijn we hier?

als er een antwoord op deze vraag is, dan wil ik graag weten, hoe kan een enkel mens gelukkig zijn met zoveel leiden om on ons heen?

als er een god is waarom laat hij zijn schepping zoveel lijden?

als dit uit straf ik waarom liet hij de zondeval zomaar gebeuren, in al zijn voorzienigheid?

waarom sterven er kinderen van de honger, terwijl anderen gewetenloos aan de kaviaar zitten te happen betaald met geld uit drugshandel??????

een vriend van me is kapot gegaan aan de drugs, omdat zijn "vriend" hem cocaine verkocht zodat hij groter kon gaan wonen, nu kom ik hem tegen in de kroeg, lekker vrolijk te zijn terwijn mijn maat momenteel moet knokken om zijn hoofd boven water te houden en zijn verslaving onder controle te houden

mijn moeder staat 24 uur per dag klaar voor iedereen, is altijd bereikbaar en stelt zich altijd beschikbaar voor anderen, dan vraag ik me af waarom ik dan met een bakje onder haar mond moet staan omdat ze moet overgeven na een operatie waar kanker is weggesneden.

Nu ben ik dood en doodmoe van deze vragen die constant door mijn hoofd spoken, ik wil niemand in mijn omgeving hiermee lastig vallen waardoor het maar door blijft gaan

ik ben toe aan rust

Datum:
26-02-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

Snik

Ik wil naar mijn vader! Hij is juni afgelopen jaar overleden en ik mis hem zooow verschrikkelijk. Het besef dat hij er niet meer is is nu echt gekomen en ik wil dood.
Datum:
26-02-2010
Naam:
Anoniempie
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Ik zie het niet meer zitten..

Ik ben vroeger mishandeld door mijn vader en heb echt een klote jeugd daardoor gehad, daardoor zijn mijn ouders ook gescheiden toen ik nog geeneens een jaar oud was. Toen ik wat ouder was mocht ik hem een paar keer of 1 keer per week zien. Dat deed ik dus ook, in de hoop dat hij veranderd was. Nou vergeet het maar.. zo'n man die je vroeger alleen maar pijn heeft gedaan veranderd niet, hij zit nu ook aan de drugs en de drank. Ondertussen ben ik nu 14 en hoef ik ook geen contact meer met hem.
Ik word ook echt heel erg gepest op school.. ik word er steeds meer onzekerder van, ik ben gewoon te lelijk voor deze wereld.. volgens hun. Terwijl sommige ook wel zeggen dat ik mooi ben, maar door al dat gepest ben ik gaan geloven dat ik veel te lelijk ben.. en dat ben ik ook.
Mijn cijfers op school gingen ook achteruit, ik heb geen vrienden/vriendinnen helemaal niks. Ik kan mijn verhaal en mijn gevoelens die diep in mij zitten aan niemand kwijt..
Ik huil ook vaak meerdere keren per dag.
Ik ben ook begonnen met snijden... Ik weet dat het niet goed is maar als ik snij voel ik de pijn vanbinnen niet meer en hoe meer bloed hoe hoger de kick.. Mijn moeder weet hier niet van af, niemand eigenlijk. Ik draag nu ook alleen maar shirts met lange mouwen, bang dat iemand erachter komt.
Ik word er ook gek van als mensen vragen: 'alles goed?' of: 'hoe gaat het met jou?' met een glimlach zeg ik dan 'ja.'
Terwijl het helemaal niet goed met me gaat. Ik wil niet meer liegen.. ik wil tegen mijn moeder vertellen dat het niet goed gaat, maar ik ben bang voor wat ze zal gaan zeggen. Eigenlijk weet ik dat ik naar een psycholoog of mijn huisarts zou moeten gaan, maar ik durf het niet. Er is misschien wel een geheimhoudsplicht bij huisartsen enzo, maar dat is pas van 16 jaar en ouder.. en ik ben nog maar 14.
Ik zit er gewoon heel erg mee..
Zelfmoordgedachtes heb ik de laatste tijd ook echt heel erg vaak, elke dag denk ik wel hoe ik een eind aan mijn leven zou kunnen maken. Bijvoorbeeld voor een trein springen, meestal als ik bijvoorbeeld een trein zie denk ik: 'was ik er maar voor gesprongen.' Maar op dat moment heb ik er het lef er niet voor, terwijl ik toch hartstikke graag dood wil.
Ik bedoel, wie zou het nou schelen als ik dood ben.. ik ben helemaal niemand, niemand houd van me..
Ik ben echt helemaal kapot, ik zit nu ook weer voor de computer te huilen.
Ik wil niet meer..
Datum:
26-02-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ik kan niet meer!

Hoi ik zag deze site en wil graag mijn verhaal met jullie delen.
Toen ik 14 jaar was, werd ik bevriend met een leuke jongen. achteraf bleek hij toch niet zo lief te zijn. In het begin was het allemaal leuk en ik dacht echt de ware te hebben gevonden. Al snel wilde hij meer, hier was ik alleen nog niet aan toe. Nadat hij het meerdere malen aan me had gevraagd begon hij me ertoe te dwingen. Als ik ooit iets zou vertellen tegen iemand, dan zou hij mijn familie iets aan doen. dit was wel het laatste wat ik wilde. Een jaar lang heeft hij me meerdere malen in de week gewongen tot sex. In dat jaar ben ik van 70 kilo naar 50 afgevallen. Mijn ouders wilde weten wat er met me was. Ik heb het een jaar vol gehouden. Toen had ik eindelijk het lef om tegen 'mijn vriend' te zeggen dat het genoeg was geweest en dat ik naar de politie zou stappen als hij niet ophield. Gek genoeg is het hierna ook egt gestopt. Dit had ik nooit verwacht, dit had ik veel eerder moeten doen. Niemand heb ik ooit verteld van wat er toen is gebeurd... Het ging na drie maanden al wat beter met me... toen pleegde mijn allerbeste vriendin ineens zelfmoord... waarom? Niemand weet waarom.. ze leek altijd zo gelukkig!! Ik gaf mezelf er de schuld van!
Een paar weken daarna kreeg mijn oma een hartaanval, ze overleed. Drie weken daarna kreeg mijn opa, van verdriet om oma, een hartaanval, ook hij overleed. Dit is nu 4 maanden geleden. Na al die ellende pakte ik de draad weer op.. ik moest door.
Toen (nu 4 weken geleden) is ons hele huis afgebrand... We lagen allemaal op bed. Niemand had iets door, tot ik plots wakker schrok van een harde knal. Het plafon waar wij op lagen stond al helemaal in lichter laaie.
Ik ben nog nooit zo bang geweest.
Ik heb iedereen geroepen... niemand antwoorde!!! Ze waten allemaal flauw gevallen door het in andemen van de rook.
ooohh wat moest ik doen?
Ik heb eerst mijn broertje naar buiten weten te brengen. Ik ben meteen terug naar binnen gegaan en heb mijn vader naar buiten kunnen brengen. Ik kon daarna niet meer naar binnen. De voordeur stond open, en achteraf bleek dat een hele grote fout van me te zijn geweest, te veel zuurstof wakkerd het vuur alleen maar meer aan!
Ik kon niet terug! Ik zakte in, daarna herriner ik me niets meer. ik werd wakker in het ziekenhuis!
Ik was de enige die het had overleefd!!
Wat ik sinds die woorden van de arts heb.. is dat ik allleen nog maar dood wil!
Ik wil terug naar mijn broers en ouders!!
Ik kan dit leven niet alleen aan!!
Datum:
25-02-2010
Naam:
me
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Ik kan het gewoon niet meer aan !

Ik heb echt geen zin meer in mijn leven ! Alles valt tegen , gisteren heeft iemand zelfmoord gepleegd , kdacht in mezelf waarom doe ik dat zelf niet ? Keb echt geen idee waarom ik het blijf volhouden , elke dag zit ik op deze site , maar ik heb geen reden om te blijven leven , ik heb het gevoel dat ik het elk moment wil doen , maar weet niet hoe , zeg hoe ik het moet doen dan ga ik direct ! Ik wil gewoon niet meer blijven leven !
Datum:
25-02-2010
Naam:
Kaatje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

alle elenden van 22 jaar in deze weereld

sins dat ik bij deze werk gever zit heb ik alleen maar last van problemen.
werd beschuldigt van vrouwde.
mishandelt en seksueel geintimideert.
er waren een paar mensen die me wilde helpen in iddergeval dat dacht ik en ze maakte mis bruik van de situatie.
kon het ook niet aan me ouders kwijt die zeggen ook dat alles me eigen schuld is.
uit eindelijk probeer ik het probleem dan maar zelf op te lossen maar het maakt het alleen maar erger.
ik ben weg gestuurt uit me afdeling vandaan omdat me dose heel groot zo zijn met fouten wat ik heb gemaakt maar wat gebaseert is op de mening 1 persoon die mijn heb misbruikt.
en nou loop ik dagelijks met een zeer deprisife gevoel ik wil dat dat gezuur stopt sins de bassis school werd ik al gepest en kon niet bij mensen terecht.
ik kan er gewoon niet meer tegen wil dat het over houd elke dag pijn en verdriet.
me zelf pijnnige heeft ook geen nut maar toch blijf ik het doen ik heb zelf me eigen pols gebroken om tussen de deur post klem te leggen en de deur diocht gooien maar daar door kreeg ik alleen maar gezuur mee.
nu slik ik elke pil die te vinden is in huis en zit elke avond aan de drank maar niemand in me om geving heeft het door wat er met me is ze denken allemaal maar dat ik vrolijk ben en onverwoest baar hebben die het ff heel fout.
ik laat mss mensen achter die wel om me geven maar die vinden hun weg wel weer terug ik wil gewoon een uti weg.
Datum:
25-02-2010
Naam:
n
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

:(

ikwilgewoon eenbeetje liefdeensteun?
Datum:
25-02-2010
Naam:
iris
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

waarom

ik ben een jongen van bijna 33 jaar en heb 3 schatten van kinderen en ben al jaren samen met degene waar ik ontzettend veel van houd iedereen heeft wel eens stress in zijn leven en heb dit ook in mijn hele leven weten te overwinnen ook heb ik in mijn gehele leven nooit aan zelfmoord gedacht maar de afgelopen tijd lijkt mijn leven steeds minder zin te hebben voor mezelf maar ook voor de persoon waar ik al jaren helemaal gek van ben er zou voor mij nooit iets tussen ons in komen maar zij heeft nu besloten de stekker uit onze relatie te trekken en ik hou zoveel van haar dat ik gewoon bang ben om haar kwijt te raken en ik het gevoel heb het allemaal niet aan te kunnen er gaan zulke rare dingen door mijn hoofd maar wil niemand van wie ik houd verdriet doen ook haar niet probeer alles te verkroppen maar er speelt zoveel in mijn hoofd word er echt levensmoe door maar dan verlies ik alles de kids meer ook de persoon waar ik het meest van hou naast mijn kinderen weet neit meer wat ik moet wat me te wachten staat hoe ik zou reageren als ze ooit iemand anders treft enz enz ik wil mijn leven met niemand anders delen dan met alleen hun 4tjes hou zoveel van ze en zet me ook net als haar iedere dag in voor ons gezinnetje waarom kan ik zo van een meestal optimistisch persoon zo veranderen dat er gedachten in mij op komen dat het misschien beter is als ik er niet meer ben en dat dat misschien wel de oplossing is voor haar of voor mijzelf wil helemaal geen zelfmoord plegen en al helemaal niet voor degenen die ik daarmee zo achterlaat maar heb toch vaak de gedachte nu ga ik weg met de auto of slik alle medicijnen uit huis weg en bekijk dat op zo n moment ook vrij nuchter en het volgende moment besef ik mij dan maar al te goed wat ik moet missen en daar hoort zij ook bij wil haar neit kwijt en dan ben ik alles kwijt hoop dat de toekomst ons misschien weer dichter bij elkaar brengt ik haar niet hoef te verliezen en we op de 1 of andere manier toch dan gelukkig met elkaar kunnen zijn in de hoop dat er nooit iemand tussen ons komt hoop door dit van me af te schrijven mijn pijn iets te verlichten en ik weet zelfmoord is absoluut geen oplossing
Datum:
25-02-2010
Naam:
geen
Leeftijd:
33
Provincie:
Overijssel

wil niet meer

heb al 12 jaar zwaar kanker,mijn vorige vrouw heeft me verlaten omdat ze niet meer kon leven met het feit dat ik ongeneeslijk ziek ben.
mijn tweede vrouw die heeft mij in de maanden dat ik chemo kreeg vernacheld door met jan en alleman het bed in te duiken en tot slot heeft zei al het geld wat ik had gespaard om nog een keer een reisje te maken allemaal verbrast, toen ik haar tegen kwam had ze niets anders dan schulden en die heb ik allemaal voor haar betaald en nu is alles weg.ze is nu bij me weg, onvindbaar.
ben ik in al die jaren nog niet genoeg gestrafd geweest, nu heb ik nog een schulden pakket hier leggen van ruim €12000,- en ik weet het niet meer.
ik denk dat er maar een ding over blijft en dat is om er een eind aan te maken.
ik wil heel graag blijven leven maar door alles wat ik heb meegemaakt is mijn kop zo vol van alles dat ik het gewoon niet meer kan.
Datum:
25-02-2010
Naam:
r
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.