Levensverhalen (pagina 738)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zo veel overwonnen toch verloren

lees zo veel verdriet de een kan meer hebben dan de ander maar komt allemaal op het zelfde neer gevaald alleen niet begrepen zo leeg .en op .schaamte .geld mag nooit een rede zijn immers met veel geld koop je niet wat je zoekt pff lijkt wel of ik u allen wil tegen houden mijn ding is de liefde voor mij is te laat ik kan niet meer geven het is op leeg al een tijd zonder gevoel ben ik dood was echt eens anders wat ben ik hier stom bezig kan niet eens goed schrijven en wat zo erg is ben zo luie klootzak ben ik de enige zak en niemand die luistert en terecht mensen veel licht voor de duisternis aan u gegunt eerste keer dat ik zo iets doe veel tja je weeet wel
Datum:
11-03-2010
Naam:
joop
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

Mijn leventje

Het begon allemaal op vierjarige leeftijd, mijn ouders gingen scheiden en ik moest met mijn moeder mee.
Ze trok meteen in bij een andere man waar ik het absoluut niet mee kon vinden.
Hij sloeg me, duwde me, kneep me en trok me aan mijn vel mee de trap op etc.
Op 6 jarige leeftijd kreeg ik er een stiefbroertje bij, hij was gehandicapt.
Uiteraard ging nu de weinige aandacht die ik al had verloren, het gehandicapte kindje was alles voor mijn moeder.
Gelukkig mocht ik elk weekend naar mijn vader, hier had ik het goed en deed ik leuke dingen.. Op het einde van het weekend werd ik huilend naar mijn moeder gebracht, mezelf vastklampend aan verschillende auto onderdelen werd ik uit de auto getrokken.. Op 7 jarige leeftijd kreeg ik er een tweede broertje bij.. Hij had op het eerste gezicht niks, maar enkele ( voor mij zware ) jaren later kwamen ze erachter dat hij zwaar autistisch was, meerdere stoornissen adhd etc. Al mijn moed was verloren, nogsteeds werd ik lichamelijk mishandeld.. vaak had ik in de zomer lange truien aan, om mijn blauwe plekken te verbergen.. Na nog eens 4 lange jaren heb ik na vele rechtzaken toestemming gekregen om bij mijn vader te gaan wonen. Dit was een hele opluchting voor mij, ik kon mijn oude school waar ik veelvuldig gepest werd laten gaan..
Helaas moest ik wel nog elk weekend naar mijn moeder, dan probeerde ze me terug te winnen door met me te gaan vissen ( waarin ik mijn innerlijke rust vind )
Ze deed opeens heel aardig tegen me, en liet me bijna meeslepen. Toch ben ik bij mijn vader gebleven.. Op mijn nieuwe school ging het beter, ik werd iets minder gepest en had zelfs enkele vrienden..
Helaas viel mijn hele klas uit elkaar toen we naar de middelbare gingen.. wel bleef mijn toenmalige beste vriend in dezelfde klas. Helaas verslechterde onze vriendschap met de dag en begon hij met zijn nieuwe vrienden mij te pesten, hij liet me gewoon in de steek. Dit was het begin van een erg depressieve periode. Waar het eerst goed ging op de middelbare school werd ik nu constant gepest.
De relatie met mijn vader begon ook te verwateren en ook van hem kreeg ik bijna geen aandacht meer.. ook had ik nog nooit een echte vriendin gehad, die me steunde en echt van me hield,
Op mijn 14e zat ik in de tweede klas, nogsteeds werd ik erg gepest en werd ik erg depressief, waar ik eerst eigenlijk naar vwo zou moeten gaan, was ik nu op de Havo beland.. En ik haalde nog slechte punten, ik kon me niet en leerde daarom dus nooit. Op een gegeven moment was ik het leven helemaal zat en heb ik enkele malen zelfmoord proberen te plegen.
Ook heb ik die tijden aan Automutilatie gedaan, ik sneed mezelf bijna dagelijks wel in mijn armen, gewoon zodat ik mijn verdriet en innerlijke pijn niet meer voelde.
Ik werd doorverwezen naar het Ggz waar ik enkele hele fijne gesprekkeen heb gehad. uiteindelijk zou ik naar een praatgroep gaan, helaas heb ik dit zelf allemaal afgeblazen, omdat ik het gevoel had dat ik dat niet waard was, dat ik mezelf maar moest leren staande te houden.
Hierna is het een tijd beter gegaan ik zat redelijk lekker in mijn vel en haalde het net om naar de 3e klas te gaan,
Sinds enkele maanden heb ik weer wat beter contact met mijn moeder.
En sinds een maand heb ik ook een vriendin. Helaas zijn er ook erge dingen gebeurd, enkele weken geleden terwijl ik aan het vissen was ontstond er een flinke vechtpartij aan de waterkant, ik was getuige en werd even later bijna gedwongen door de ouders van het slachtoffer te gaan getuigen..
Uiteindelijk ben ik gaan getuigen, voor mijn gevoel de grootste fout die ik ooit heb begaan, toen ik net uit het politiebureau stapte kwam een van de daders langsfietsen..
Nu enkele dagen geleden kwam er een groep van 7 mensen op me af, ze sloegen me en trapten me, ook kreeg ik een mes tegen mijn keel, als ik er ook maar iets van zou vertellen was het gedaan met me.
Ik kan me de woorden nog zo goed herinneren..
'' Als je nog een ****** woord zegt dan ben je er voorgoed geweest ''
Nu durf ik bijna niet meer naar buiten, bang dat ze me vermoorden.
Ook ben ik er achter gekomen dat de enige vriend die ik had me gebruikt,
Ik moet van hem hacken op een spel zodat hij rijk word, hierdoor blijft hij mijn vriend.
Uiteindelijk heb ik dit aan mijn moeder verteld en heeft ze de politie ingeschakeld.
Een grote fout van haar want nu ben ik waarschijnlijk het haasje, ik zal wel een grote boete krijgen en mijn vader zal me wel gaan haten..
Nu heb ik ook weer hevige ruzie met mijn moeder, ik weet het gewoon niet meer.
Ik blijf toch leven, niet voor mezelf maar voor mijn vriendin, ze is de enige waar ik nog van houd, Helaas woont ze ver van me vandaan..
Ik heb zo de neiging om naar haar toe te gaan, en bij haar te gaan wonen..
Helaas zijn haar ouders erg streng en gaat dit dus niet, we hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet, maar ik vind wel troost bij haar, als we webcammen, bellen of beide tegelijk kan ik alles bij haar kwijt..
Ze betekend zoveel voor me.
Maar toch, ik zie het leven niet meer zitten
Het betekend voor mij eigenlijk niets meer.

Kuskus, Een 15 jarige jongen..
Datum:
11-03-2010
Naam:
Rick
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Het leven

ik ben een jongen van 13.ik wil gewoon dood iedereen haat mij niemand snapt mij en ik word er gewoon gek van als ik dood ben heb ik tenminste nergens mee te maken.
Datum:
10-03-2010
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

leven beu

hej,soms ben ik egt mijn leven beu!:(
ik ben gewoon elemaal anders da de rest geadopteerd velen lachen er dan ook me.
ik heb ook al veel katten kwaad uitgestoken daarom moet ik dan soms naar de politie,ik schaam my dan wand ik kwets myn ma er mee en die is de liefste van eel de wereld daarom wil ik ook dood!!
maar ik heb al brieven geschreven dat ik eht ging doen dan stond ik aan eht spoor en kon het niet.
dan denk ik aan al mijn vriende en hoe hard ik ze ga kwetse dat wil ik juist niet ookal mis ik dan eenhele tijd van myn leven.
is er nog iemand laat he tme weten:)
ps;ik hoop dat ik dan al dood ben
Datum:
10-03-2010
Naam:
angelo
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Zelfmoord aan gedacht ja

Als ik dit allemaal lees, is erg. Ik ben een meisje " vrouw " van 21 jaar. M'n moeder wij me bij m'n geborte al weggeven, en ze hebben mij met haar in een kliniek gestopt omdat mijn moeder moest " leren " van mij te houden. tsjah Uiteindelijk wou me moeder me niet meer weggegeven, maar toch is zoiets niet leuk om te horen. Ik weet niet wie m'n vader is ( eigenlijk wel ) maar hij zegt dat ik zijn dochter niet ben. Ik heb met me moeder op de straat gezworfen en kwamen we beiden terecht in de kesseler stichting, daarna het leger des heils. Me moeder speelde de hoer om mij " te eten te geven" uiteindelij leerde me moeder een man kennen waar ze 15 jaar getrouwd mee is geweest ik kreeg 2 broertjes, en HIJ ging weg omdat hij niet meer tegen M'n moeder kon. Vanaf dat moment is m'n moeder verslaafd geraakt en hadden we ELKE dag wel een pak slaag te pakken geen eten niet eens normale schoenen.. toen kwamen de fouten mannen, ik kreeg nog een zusje, en me broertjes gingen bij hun vader wone, ik en me zusje bleven achter met een verslaafde moeder, en een zuiplap van een vent me moeder werd elke dag in elkaar geslagen, ik werd door haar geslagen en moest voor mij zusje zorgen ( 12/13 jaar was ik toen ) ik mocht niet meer naar school omdat zij niet voor haar eigen kinderen wou zorgen. Ik ben uiteindelijk weggelopen ( en hoe schuldig ik me nu nog voel ) heb ik me zusje van 2 achter gelaten... waar ik terecht kon op dat moment wouden ze haar niet, maar ik moest weg. Ik kreeg een telefoontje dat me zusje naar het zieknhuis moest en me ma was ook in elkaar gebeukt.. me moeder zat in een verblijf van melijf huis. Nou ja ze is weer terug gegaan naar hem en zo bleef het met hem door gaan. Ik ging van pleeggezin naar pleegegzin En me zusje was ondergebracht bij anderen. Ik heb op daken gestaan om me leven te beëindigen en nu denk ik er ook aan. Er is nog veel mee gebeurt maar dat is allemaal te lang om te vertellen over m'n leven. Ik val zelf op vrouwen ( en nee niet omdat ik dit allemaal heb mee gemaakt ) Ik heb 5 jaar geleden een meisje leren kennen ( die toen ook verslaaft was ) aan bier en pep en blowen. ( blowen deed ik zelf ook) maar goed. We hebben er voor gekozen om al onze fouten vrienden achter ons te laten en met z'n 2e door het leven te gaan. Misschien wel de domste fout van me leven ook al hou ik heel erg veel van haar. Ze maakt me langzaam kapot en ik kan er niet meer tegen. ik was een meisje de lachte en overal grapjes om kon maken en veel contacten had ondanks alle ellende in me leven, ik dacht dat het nu veilig zou worden maar hou op hou op. Nu zit ik in haar omgeving omdat ik daarheen verhuisd ben zit opgesloten in een flatje omdat ik dacht dat we zouden gaan samen wonen ( maar dat is gelogen ) ze maakt me voor alles uit en krijg geen liefde, ik wacht en wacht en zie alles om me heen gebeuren wat me niet zint. T liefste wordt ik niet meer wakker, want ik ik heb niemand meer, geen vrienden, geen familie ( wat ik nooit heb gehad ) geen normale moeder ( ook al is het vergeven en probeert ze dr best te doen ) en een vader heb ik ook niet. me zusje is te jong om dit te beseffen, en van me vriendin krijg ik al helemaal geen steun en ook helemaal geen schouder. Ik werk kom thuis en dan zit je te wachten tot dat zij komt, en als ze niet komt wat moet je dan doen, ik heb geen nummr in me tel staan geen vriendje in me msn lijst, langzaam. Ik ben alleen! ik wil dit niet meer ik heb al 21 jaar lang pijn, en die pijn die zal zeker ook blijven hoe hard ik m'n best ook doe! ik heb geprobeerd positief te blijven, maar hoe kan je dit volhouden? ELKE DAG RUZIE MET HAAR, OMDAT ZE MIJ NIET BEGRIJPT terwijl er iets goed mis is met haar! werken om te kunnen leven, je rekeningen vliegen om je oren, wanneer kan ik genieten?

ALS IK ME OGEN KAN SLUITEN! IK WOU DAT IK DOOD gereden werd in een klap zonder pijn, of niet meer wakker werd.
Datum:
10-03-2010
Naam:
Mlvd
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Nou ik heb op myn voorgeschool werd ik aangemoed om zelfmoord te plegen ik heb het zoon 7 keer geprobeert waaronder uit het raam springen me uithongeren ik ben nogbezich mezelf uit te hongeren
....... ik haat het... achja myn leven is irritand en ik voel me alleen ;'( Achja wil je meer weten? vertel ik later mis. nog
Datum:
10-03-2010
Naam:
Jill
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

FAMILIE

ik heb pijn en verdriet

toen ik klein was is mijn vader gestorven aan een ziekte.
ik was erg gehecht aan hem en had echt een band met mijn vader!
ik wou sindsdien meer aandacht,
het leek altijd sindsdien alsof me moeder mijn broer en zus voor trok of meer aandacht gaf.
ik wou in een pleeggezin (nu nog steeds).
ik wil vaak buiten zijn,
dan voel ik me vrij!!
ik moet thuis vaak klusjes doen!
ik was mijn hele leven al een stil meisje, tot dat ik in Flevoland kwam wonen bij mijn stiefvader.
mijn stiefvader is aardig, maar hij kan soms zo stom zijn/doen!
ik kreeg kapsones en me vriendin heeft me het afgeleerd, het is niet altijd goed!
ik kreeg als niveau in groep 8 tl.
ik ging naar een m.b.s. .
mij broer zegt altijd dat ik dom ben en niets kan, en slaat mij altijd als ik zeg dat hij dat is ook al heeft hij een niveau hoger dan ik!
ik krijg steeds een groter mond denk ik tegenover mijn ouders, ik denk omdat ik ook voor mijzelf wil opkomen!
(soms wil ik echt dood zijn!)

HELP ME !!

wat moet ik doen??

:'(
Datum:
10-03-2010
Naam:
Merve
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

levensverhaal?stel,ik was bij geboorte planeet aarde

sorry,ben medium tegen wil en dank,ik hoor hier niet,dit leven was foutje bedankt???
Datum:
10-03-2010
Naam:
zeno
Leeftijd:
45
Provincie:
Anders

vertrouw......

vorge jaar had ik ruzie met me nicht ruzie gekregen. ik vertrouwde haar heel veel,, ze wist alles van me. ze had een geheim van mij aan de moeder verteld omdat ze eigelijk jaloers was.ik werd boos op haar ik kon niet meer in de gezicht van me familie kijken en sneed me polsen. ik had niemand meer behalfe em andere nicht. we gingen heel vaak met elkaar om zij vertrouwde mij heel veel en ik haar ook. we hielpen elkaar met alles,, we steunden elkaar door dik en dun maar ze kreeg een vriend. ik had kenis gemaakt op msn met hem.hij was gek op me nicht temiste zo leek het. 2 weken later gingen we afspreken met ze 3 winkelen. hij deed droog tegen me maar keek me elke keer lang aan. hij wouw leek teminste met me nicht uit maken ze deden door de dommste redenen droog tegen elkaar en ik probeerde ze juiste te helpen zodat het aan bleef. op een dag ging ik gewoon op msn en hij vroeg aan me wil je met me. ik geloofde eerst niet dat hij het was enzo daarna belde ik hem en jah hij was het echt. ik wouw niet dat het uit gingen hun want me nicht houd egt van hem. hij probeerde me te overtuigen en het lukte hem een beetje,, ik deed de domme fout om met hem mee te spelen. volgende da zag ik me nicht en vertelde alles aan haar maar niet dat ik die spel mee speelde. hij ging hem haar praten ook via een andere vriendin en zei dat ik(nn) hem niet kwijt wouw raken enzo...... ik zei dat het niet waar was enzo. hij stuurde onze gesprek op en me nicht zag dat het zo was.onder tussen had ik ook met iemand anders in een andere land... zij kent hem heeft de msn. zij heeft toen verteld dt ik vreem ging enzo. ik heb aan me vriend alles it gelegd en alles is weer goed tussen ons maar ik wil weg hier... me nicht heeft tot nu toe mij nooit pijn gedaan wat doe ik haar pijn doen. ik heb me polsen gesneden haar eerste letter op me arm gesneden....me ouder en de andere mensen om me heen ide balangrijk voor me zijn,, zijn teleur gesteld in me. ik doe iedereen pijn. het is gewoon beter als ik er niet ben. misschien zouden ze in het begin beetje pijn hebben maar uit eindelijk zouden hen ook begrijpen dat ik het beste keus heb gemaakt...............
Datum:
09-03-2010
Naam:
nn
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Mess

Waarom kan ik niet gewoon nadenken, altijd weer zon zootje in me hoofd. Vanaf de basisschool gestaag omlaag glijden. elk jaar weer meer mensen afstoten en me slechter voelen omdat ik alleen ben, maar de gedachte dat ik alleen ben is daarentegen weer heerlijk, mijn alles, omdat ik dan niemand kwaad doe als ik er een eind aan maak.

Waarom ben ik toch steeds te zwak om keuzes te maken, of of door te zetten of dood te gaan. in plaats van steeds in het midden te blijven hangen. Ik wil zo graag eens die keuze maken, de wereld die ik ken teleurstellen maar mezelf eindelijk rust geven, of de strijd aangaan en een toekomst voor mezelf bouwen. Maar ik kan het niet, ik wil het niet, elke stap vooruit is twee terug, maar waarom moet dit. Ik heb hier nooit om gevraagd, ik wil gewoon dat het voorbij is.

Doe die therapie, neem dat medicijn, en hier zit ik weer, de constante beelden van dat geweer in mn mond of tegen me slaap, de hele dag zijn ze er, ben ik gek? Denk het wel. Vooruit achteruit stop, altijd maar weer

help
Datum:
09-03-2010
Naam:
D
Leeftijd:
18
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.