Levensverhalen (pagina 438)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wou dat ik..

Het is 4 januari half 12 's avonds en ik kan weer eens niet slapen. Dat komt omdat ik met zoveel dingen zit. Veel gedachtes razen door me heen en het maakt me verdrietig. Ik kan het niet stoppen. Ik ben 18 jaar nu. Toen ik een 10 jaar was werd ik aangenomen op een balletacademie. Nooit dacht ik na over hoe ik eruit zag of dat ik ooit mezelf zou kunnen walgen. Na een jaar begon ik mezelf anders te bekijken. Ik ben sowieso altijd erg perfectionistisch geweest, maar het leek steeds erger te worden in alles wat ik deed. Ik vond mezelf te dik en begon er iets aan te doen. ik vecht nu nog tegen boulimia. Sinds een paar maanden geleden heb ik het mijn ouders verteld, omdat ik het leven dat ik leidde niet meer aan kon. Ik heb altijd aan andere hun verwachtingen willen voldoen en iets gedaan wat ik eigenlijk nooit heb gewild. Ik wilde het elk jaar vertellen, maar ik hoorde mijn ouders altijd zo trots over mij praten dat ik er nooit iets van durfde te zeggen. Daarbij kwam nog dat ik een zus heb die nogal veel nare dingen heeft meegemaakt. Verkracht en vast gezeten, gestolen en in de ban van loverboys. Zij vertelde mij ooit dat het allemaal mijn schuld is wat haar is overkomen. Bij mij lukt alles en ik ben gelukkig en zij niet, is wat zij mij vertelde. Ik heb er alles voor over om haar gelukkig te zien. Ik wil zo graag dat zij gelukkig is, zodat ik gelukkig ben. Ik hou van haar en zij verdient een beter leven. Ik sta in de weg en als ik er niet meer ben, misschien is ze dan gelukkig. Vandaag de dag heb ik nog steeds boulimia en mijn ouders proberen mij dus ook in een kliniek te krijgen. Ze weten zelf niet precies wat het inhoudt en wat ze eraan moeten doen. Uiteindelijk doe ik dit al zolang dat ik ze nogal voor de gek weet te houden. Ik wil hiermee stoppen, maar dit is wat me staande houd. Ik leef voor iets en heb de controle in a way. De laatste paar nachten is het alweer zo ver dat ik het niet meer zie zitten en er zijn genoeg redenen voor mij om uit het leven te stappen. Ik heb mijn familie teleurgesteld, omdat ik moest stoppen met de opleiding, maar ook omdat ik ze heb moeten vertellen dat ik om meiden val. Mijn zus zou een goed leven hebben en niemand zal meer last van mij hebben. Toch houd me iets steeds tegen en ik weet niet wat het is. Mijn vorige poging werd ik helaas op tijd naar het ziekenhuis gebracht. Ik ben dit jaar begonnen met een andere dansacademie, maar toch heb ik het gevoel dat ik dit niet wil. Ik weet niet wie of wat ik ben en wat ik wil in dit leven en ben zo bang om oud te worden. Nou je ziet het al.. zoveel redenen. Ik wou dat ik net als ieder ander wist wat ik wilde, ik wou dat ik mensen kon helpen, ik wou dat ik mijn zus een beter leven kon geven en alles wat er met haar is gebeurd kon weghalen, ik wou dat ik kon zorgen dat mijn ouders nooit meer ruzie hebben en ik wou dat ik kon wakker worden, voor de spiegel kan staan en dat ik blij kan zijn met wat voor lichaam dan ook. Maar dat zijn dingen die niet mogelijk zijn, ik wou dat ik nooit meer wakker werd.
Datum:
04-01-2012
Naam:
Angie
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil dood

Ik weet niet voor wat ik moet leven. Na altijd Goed te doen voor anderen wil ik aan mijn eigen denken. Maar daar moet je weer rekening houden met andere mensen, waardoor je helemaal niet naar je eige
Kan kijken . Ik ben het beu altijd maar de goede persoon zijn die alles begrijpt. Maar niemand die mijn Situatie begrijpt.
Datum:
04-01-2012
Naam:
ANora
Leeftijd:
21
Provincie:
België

vraag: Waarom?? antwoord: Waarom ook niet !

Al die tijd zeggen ze 'ik wil je helpen, ik wil iets kunnen doen, we graken er wel uit', maar al die tijd weten ze niet eens wat er is. Mensen proberen de hele tijd je te begrijpen, maar dat is juist niet wat ik wil, ze kunnen het niet begrijpen. En als ze het toch proberen laten ze zich erdoor meesleuren, en dan voel ik mij weer schuldig. 2 jaar lang heb ik mezelf bewust pijn gedaan en daarbij komen er nog eens 2 jaar waar ik mezelf ook pijn deed maar het nog niet goed besefte. Langs de ene kant was ik er trots op, want ik voelde eindelijk weer iets, ik leefde echt. Maar langs de andere kant maakte ik mensen om me heen verdrietig, ik maakte ze bang. Zonder het te weten joeg ik ze gewoon weg, en dan komt er een vraag in je op. Willen ze je eigenlijk wel helpen? Willen ze je wel hier houden, je kunnen troosten? En nog meer vragen maken je het nog iets moeilijker. ben ik wel wie ik ben? zijn mijn ouders wel wie ze zeggen te zijn? Besta ik wel echt? is dit leven wel echt? bestaat er wel gevoel, verdrietig, boosheid, pijn, blijdschap? Waarom zou ik dit mezelf nog willen afvragen??

Veel mensen willen dit niet eens weten, niet onder ogen willen zien dat het kan dat je zo in je hoofd bezig bent. En dat doet mij pijn, ze schuiven je gewoon opzij. Ik zou zoooo graag de mensen laten zien wat ik allemaal zie en voel, ze voor één keer laten meemaken wat ik elke dag meemaak in mijn hoofd. Ik wil ze de rust afnemen die in hun hoofd en lichaam rond zweeft. Maar dat mag je niet doen, want dan beschadig je de anderen en niet alleen jezelf.

Deze wereld is gebouwd om iets te bereiken, maar je word alleen maar afgekraakt.

Het doet zo veel pijn elke keer ik terug denk aan wat er al allemaal is gebeurd. Kon ik het maar stop zetten !
Datum:
04-01-2012
Naam:
mereltje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

mijn eindeloos verdriet

Beste medemensen,

ik wil geen ongelooflijk verdrietig verhaal vertellen, maar ik voel me zo ongelooflijk verdrietig. Zo verdrietig dat geen verhaal er bij kan passen. MAar omdat ik dan toch een verhaal heb, wat onlosmakelijk verbonden is met het mens-zijn, poog ik toch iets te tonen van hoe mijn verdriet mij verderdrijft van mezelf. Of net dieper in mezelf, alsof je in jezelf wil schuilen. Maar ook daar, in dat schuilhol binnenin, verdrijf ik mezelf met gedachten van de boze wereld. Ik wil andere mensen niet meer pijn doen. HEt voelt alsof ik enkel maar pijn veroorzaak in vele levens. Dat mensen slechts boos op mij zijn en dat dat het enige is waarin ik mijn ziel wil wassen. Wentelen in leed, Maar dat leed verzacht niet, want pijnlijke gedachten vermalen mijn hart opdat het in nood komt.

Ik wil dit leed buiten mij verplaatsen, op een sofa leggen en het daar achterlaten. Maar het lijkt wel een boemerang die steeds maar terugkomt en me telkens pijnigt.

Het verdriet is verinnelijking. Het verdriet knotst alles weg door toorn. Kwaad ben ik op mezelf. Omdat ik niet eens een oprecht mens kan zijn. Kwaad op de wereld, omdat ik altijd eindig als de grote leugenaar. Kwaad op mezelf omdat de wereld vast wel gelijk heeft.

Eindeloos is mijn verdriet.

Datum:
04-01-2012
Naam:
Sarah
Leeftijd:
29
Provincie:
België

waar is t licht

K weet t niet meer, heb goede baan, vrienden, maar kan de energie niet vinden om met ze af te spreken...... ik wil wel, maar kan niet!
Mijn vrienden zien mij als positief en gezellig persoon, moeten ze me zien als ik weer alleen thuis zit........... zoals iedere avond.......... n relatie aangaan durf en kan ik niet............. waarom zou ik al die moeite doen als t toch niet lukt......
K weet t nog steeds niet............
Datum:
04-01-2012
Naam:
.........
Leeftijd:
36
Provincie:
Zuid-holland

ik wil weg hier help

ik ben een meisje van 15 jaar
ik zit op een groep al 9 jaar en ik ben het overal gewoon beu op school loop ik maar weg en op de groep en ik wou ook al niet meer naar huis komen ik weet het niet meer ik heb al 3 jaar de gedachten dat ik dood wil maar weet niet hoe ik wil niet pijnlijden maar ik heb wel geprobeerd met mediceinen helpte niet kan iemand mij helpen dat niet pijnlijk is en wel eraan dood ga ?
Datum:
03-01-2012
Naam:
rachel
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Bierproblemen

Hallo, ik word echt gek van mezelf.
ik heb namelijk ADHD...
ik heb een probleempje.
ik drink veel... maar vooral bier!
mijn ouders vinden het krankzinnig hoe ik per dag wel 10 of méér! biertjes naar binnen veeg... want als ik geen bier neem of sterke dranken... dan word ik helemaal gek.. en dan probeer ik me hoofd inteslaan... ik heb wel vrienden & ben niet gepest ofzo... maar ik weet zelf niet wat ik moet doen... en ik wil wel graag dat het ophoud... want me vader word er helemaal gek van als ik dronken thuis kom in het weekend (meestal elke dag!) dan weet het niet wat hij moet doen... maar hij wou me namelijk in een afkickcenter droppen... maar als ik nu nog door blijf gaan beland ik misschien wel later in de goot met een accordeon te zitten voor de c1000... dus... AUB reageer op dit bericht!
en als jullie denken dat dit een fake of een grap is... nounee dat is het niet!!!

Groetjes, Alcoholist!
Datum:
03-01-2012
Naam:
Alcoholist!
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Mijn ma

Ik voel me echt de laatste maanden slecht door bepaalde omstandigheden en het is moeilijk om het er uit krijgen. Ik probeer er vooral er nog te zijn voor mijn ma.
Datum:
03-01-2012
Naam:
l.
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Ik blijf leven voor mijn kinderen

Op dit moment is mijn leven nog meer uitzichtloos dan pak hem beet 3 jaar geleden. Toen stond ik al op het punt om de pijp aan maarten te geven, maar onder het mom het wordt vast wel weer beter heb ik door gezet en mezelf aangepakt.
Nu zit ik door een nieuwe relatie opeens diep in de schulden, is mijn man een liefdeloze egoïst die overal om klaagt en zeurt en komt alles op mij neer. Ik kan niet meer... Ik ben zo ontzettend moe van het zorgen, werken en nadenken. Ik voel me zo vreselijk alleen. Contact met anderen is oppervlakkig. Iedereen heeft het te druk om in te zien dat het met een ander ook niet goed gaat. Uiteindelijk een afspraak gemaakt met maatschappelijk werk om een aantal zaken door te spreken en op een rijtje te zetten. Maar het zoeken naar oplossingen en het vechten voor een beter bestaan maakt me toch moedeloos zonder steun en liefde van mijn man. De opvoeding van onze 2 pubers valt me zwaar. Scheiden van mijn man is op dit moment vanwege allerlei gecompliceerde zaken geen oplossing. Mijn dood wel. Daarnaast zijn mijn kinderen degenen die ik niet wil laten vallen en het verdriet aan wil doen. Ze hebben al teveel mee moeten maken en de dood van hun moeder wil ik niet op mijn geweten hebben.

Ik bijf leven voor mijn kinderen.

Zij zijn de reden dat in opsta in de ochtend.
Zij zijn de reden dat ik het huis schoonmaak en werk.
Zij zijn de reden dat ik elke avond mijn best doe om gezond eten op tafel te zetten.
Zij zijn de reden dat ik mezelf verzorg en dat ik dingen met ze onderneem.

Ik ben dankbaar dat ik mijn kinderen heb.

Hoe uitzichtloos het leven ook is, hoe hard je ook moet vechten, vind een reden om door te gaan.

En praat met iemand...
Datum:
03-01-2012
Naam:
MOEder
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

gebroken

gebroken

ik voel de pijn diep in mijn hart,door alles wat ik heb meegemaakt.
zoveel dingen die zijn gebeurd het heeft mij stuk gemaakt mijn hart geraakt..
ik probeer me sterk te houden en niets te laten zien.
alles waar ik op vertrouwde is voorgoed verdwenen.
ik geloof er niet meer in. ik begin er niet meer aan.
echte vriendschap of ware liefde..
het doet mij alleen maar pijn.
hoe kan iets echt zijn? hoe kan iets waar zijn? 
als het niks anders geeft dan pijn en een gebroken hart in duizend stukken.
 ik heb geen hart meer over..ik voel me leeg..
het is gewoon zoals het is.
tranen prikken in mijn ogen wanneer niemand ze ziet.
mijn diepste geheimen..zijn van mij alleen,ik deel ze met de nacht,met de duisternis.
het verbergt mijn tranen mijn verdriet. in het licht ziet niemand ze, ze zien mijn neppe masker.
ik hou me sterk niemand mag het weten. ze kunnen je alleen maar nog meer pijn doen.
ik wil het zelf oplossen, ik wil het zelf overwinnen.
ik wil op mijn eigen benen staan,
niet afhankelijk zijn van anderen.
want iets in mij zegt dat ik het kan,dat ik het kan overwinnen. 
dat er ooit een dag komt dat de wereld weer voor mij open zal staan.
dat vriendschap me weer hoop brengt,en dat liefde me weer een kans geeft.
tot die ooit zien mensen mij met een masker op..

dit is een gedicht zelf gemaakt..
zoveel dingen heb ik meegemaakt,mishandeld gekleineerd,verkracht,misbruikt, en dit alles door vrienden,vader,neef,en beste vriend..
hoee ?? en waarom ik ?? zo vaak zo vaak doe ik mijzelf ook nog is pijn. alsof ik niet genoeg lijd. alles gebeurd met een reden,en wat jou niet vermoord maakt je sterkker !! k heb een aantal keer zelfmoordpogingen gedaan k ben tegengehouden,of thja mislukt... ik heb een aantal vriendinnen tegen gehouden die zelfmoord wouden plegen,met succes ! maar dan vraah ik mijzelf af als ik andere kan helpen waarom mijzelf niet ???


k ga door voor mijn moeder,die wel vind dat ik mooi,slim en niet dom ben...


geef nooit op hoe moeilijk het soms ook is !! want geloof mij alles wat je meemaakt,hoort gewoon bij je !!blijf bidden !! wees dankbaar voor alles,eten,kleding wat je aan hebt,dak boven je hoofd,voor alles !! bedank voor alles zelfs als je wakker wordt moet je dankbaar zijn !! sommige mensen vechten voor hun leven !! elke dag weer:-(.. wees dankbaar hoe moeilijk het ook kan zijn of hoe moeilijk het al is!!!
Datum:
03-01-2012
Naam:
rojin
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.