Levensverhalen (pagina 405)

Hierbij wil ik mijn verhaal kwijt vertellen.
Ik heb taalachterstand en ik doe mijn best hele verhaal te vertellen. Omdat ik slechthorend. Ik weet het dat leven is echt niet zo erg makkelijk.

Ik ben getrouwd met mijn vrouw, we hebben twee vroegtegeboorte dochters, een is 3 maanden te vroeg geboren 750 gram en 31 cm. En tweede is twee maanden te vroeg geboren 860 gram. Twee dochters zijn gezond. Die hebben hard leven gevochten. Een waren erg ziek, buik waren erg ontsteking. De dokter zeiden ons dat kind is zeer gevaar. We hadden veel gehoopte dat kind gered kan gaan worden. Ja, ze had leven gevochten om snel genezen te worden. Ik ben erg blij dat met mijn dochters goed gaat.

Andere kant heb ik ook zelf grote fout gemaakt dat ik behoorlijk te veel achter computers, schietspelletjes, etc. Ik kom altijd heel erg laat naar bed. Ze zitten altijd op mij te wachten. Ze vroeg aan mij kom je ook naar bed? Ik zei ja kom over 5 minuten. Maar ik bleef tijd nog langer. Ze sliep het al. Die had ik heel vaak gedaan.

En ook dat we altijd elke dag ruzie waar kinderen erbij zijn. Is ook niet goed idee.

Later heb ik zelf ontdekt dat ik groot fout hebben gemaakt. Ik ben blij dat ik eindelijk computer verslaafd af. Nu andersom gaan ze al iedere dag achter computer waar ik erbij ben. We zouden samen leukste gaan doen. Veel achter computer maken relatie kapot.
Vroeger bestond geen computer, tv en radio etc. Was vroeger mensen relatie beter dan nu?

Ik ben achtergekomen dat ze op Hyves waar grote netwerk groep spel spelletjes mee spelen. En ze had een lieve man gevonden. Die man is horenden en dat is voor haar voordeel. Andere kant is dat hij tegen mijn vrouw gezegd dat hij zijn vrouw is overleden door borstkanker, en tweede vrouw hadden hersenbloeding. Ik vond het heel erg voor hem.

Waarom heb ik leven voor mijn vrouw willen laten zien dat ik echt veranderd. Ze wil bij hem. En een dag terug hadden we zo fijn gewandeld in het bos en zoenende we. We keken naar mooie weiland en het is erg stil daar.

Ik heb echt voor haar gedaan dat mijn leven veranderd. Ik heb echt gevochten om mezelf verslaafd af te krijgen. En ja is met me wel gelukt. En nee ze gaan al weg bij mij.

Ik weet het leven is nooit makkelijk. Ik hou heel erg veel van haar en ook haar familie.

Ik kan niet zonder haar, ze is echt bijzonder vrouw voor mij die alles zorgen gedaan. Het spijt me echt heel erg dat ik haar zwart gemaakt. Ze zit probleem diep in put. Ik had tegen haar gezegd dat een dag is niet genoeg om bewijzen dat ik laten zien dat ik echt veranderd. Ik probeer zoveel mogelijk veel water in het put gooien om haar uit nood halen. Dat ik haar eindelijk hand op hand elkaar vasthouden.

Ze wil het gewoon niet meer want ze luisteren naar haar familie en haar moeder. En ook nieuwe man die kan stem horen aan de telefoon.

Ik vind het niet EERLIJK dat ik slechthorend geboren en waarom koos ze mij en waarom hebben we mooie kinderen? Twee waren miskraam gehad.

Wat doe ik verkeerd?

Ik weet het nu al dat leven is zooooooooooo en zooooooooooooo vreselijk verschrikkelijk hard. Oh kan me niet voorstellen hoe natuur ons hebben gemaakt om leven maken. Maar ik ben niet zo erg gelukkig op aarde en ik ben waardeloos en slechte man en stomme mislukt slechthorend. Want als ik met iemand ga chatten en denken iedereen dat ik buitenland vandaan komt. Het is niet zo.

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Mensen leven maar een keer. Iedereen gaan dood. Ik kan niet zo lang volhouden om lang ongelukkig blijven. Ik wil zelf graag stoppen met mijn leven. HOE? Moet ik wachten tot ik oud worden? Nee kan echt niet. Ik heb liever rust en geen pijn meer denken. Ik baal echt hiervan waarom ben ik op het aarde leven gekomen? Waarom waarom? Ik vocht echt om echte man gaan te worden. Krijg ik echt geen terug beloning dat ik goed best gedaan om haar blij te maken.

Ik wil zo graag met gezin mama, papa twee dochters samen lang gelukkig blijven.

Ik wil echt graag stoppen met mijn leven. Iedereen gaan toch dood als oud worden.

Nu weet ik het niet meer ik zou heel graag zien hoe mijn vrouw oud worden en mijn dochters groot worden. Wil ik dolgraag oma en opa worden tot einde

Exceem daar het gaat het iedere dag bij mij om..

Hopen als ik wakker word dat ik er vandaag beter uit zal zien, zodat ik weer even naar buiten kan...

Maar nee. weer een dag met een rooie kop hals vol met met allergische reacties
armen rug benen met wondjes

en ookal zal alles weg zijn
zal ik me nooit meer mooi kunnen voelen met een lichaam vol met littekens

Heb er alles aan gedaan om van me exceem af te komen..

de laatste 2jaar ben ik amper buiten geweest
en daarbij te denken dat me dochter bijna 2 jaar is..

iedere dag zit ik onder de uitslag
gezicht rood en handen vol met wondjes

maar achter dat ben ik echt een mooie meid
helaas voel ik me niet meer zo

deperesief zelfvetrouwen is er niet meer
als ik over straat loop heb ik het gevoel dat iedereen naar me kijkt en over me praten

Ik heb geen zin meer in dit leven want voor mij is dit geen leven meer ik ben een kluizenaar ...

want straks als me dochtertje naar school moet
dan kan ik moeilijk thuis blijven zitten...

ze verdiend een betere moeder
en nu schieten de tranen al weer in me ogen

de enige reden dat ik er nog ben is voor haar

maar ik kan haar niet geven wat ze verdiend
omdat ik niet lekker in me vel

wat gebeurt er met haar als ik er niet ben???

vind het zo moeilijk
Maar voor mij is dit geen leven meer

iedere dag thuis zitten huilen
hopen dat het morgen over is

ik heb het echt gehad ik kan het niet meer aan

mijn gehele leven heb ik problemen gehad, ik ga niet alles opnoemen dan ben ik nog wel een dag bezig met typen. het komt er op neer dat ik nu voor de 3e keer in therapie ben en jah hoor ik ben verkeerd gediagnotiseerd. ik ga dus opnieuw nu de molen door. en ik weet gewoon niet meer wat ik kan verdragen. ik heb al 3 diagnoses op me geplakt gekregen en twee daarvan zijn dus niet het gene wat ik heb en waar ik onder lijdt. het heeft me jaren gekost om alles te accepteren en er mee om te gaan. en nu krijg ik een nieuw diagnose.. jah een persoonlijkheidsstoornis niet anders omschreven en verder gaan ze ook nog kijken naar mcdd een autistische stoornis.
hoe moet ik dit nu weer accepteren en nu snap ik ook dat hoe ik met me zelf heb leren om te gaan omtrent de vorige diagnoses het dus niet lukte. en ik dus nog steeds in de problemen zit. ik wil graag hulp ik wil graag beter worden ik wil graag gelukkig worden en genieten. maar hoe kan dat als niemand me goed kan helpen, me kan vertellen wat ik mankeer en ik constant weer met de zelfde problemen kamp. elke keer denk ik weer anders pleeg ik maar zelfmoord als niemand wil, kan helpen. als ik niet gelukkig kan wroden dan maar dood. en eigenlijk wil ik helemaal niet dood ik wil gewoon even rust in me hoofd en in me leven. het liefst zou ik in coma raken en een aantal jaar slapen en ff een deel van me leven overslaap. ookal weet ik ook wel dat als ik dan wakker word het nogsteeds een hel is. en ik wil zo graag kinderen maar ik kan nu geen kinderen krijgen niet als ik zelf nog zo een puin hoop ben. ik ben getrouwd en heel blij met mijn man en hij kan mij gelukkig maken als ik zelf maar gelukkig was. helaas heeft hij het niet voor ze zeggen want als ik helemaal gezond was was ik de gelukkigste vrouw terwereld met zo een man. maar ik ben niet gezond en ook niet gelukkig. ik houd me zelf gevangen terwijl er zo veel meer in mij zit houden de beperkingen en stoornissen me klein en ongelukkig.

De druppel die neer komt
en daalt met snelle kracht
vol emoties en verdriet
en het gevoel hebben dat niemand je ziet

Leven in een leven
men ziet jouw leven als perfect
je zou graag meer willen geven
maar de wil is defect.

Zo veel geprobeerd
zo veel gedaan
heb mij aan alles bezeerd
en heb alles laten vergaan

De zwakte die in je heerst
doet je verstuiven als as
en je doet wensen dat je er allang niet meer was.

Dan opeens komt de druppel
waar aan je liever niet aan denkt
een donker gehuppel
die je geen liefde krenkt.

Laat de druppel de druppel zijn
en probeer je te verzetten
met al je wil en kracht
en ben jij de gene die
met druppels van geluk lacht.

Ik ben een meid van 22 jaar, vanaf mijn 8e jaar verhuisd naar Nederland. vanaf de 12e levensjaar begon het allemaal.
Ik werd gepest op school was altijd het pispaaltje .. waarom ? geen idee!!

Mijn moeder heeft voor we naar Nederland verhuisden 2 andere huwelijken gehad.
In Nederland voor het 3e keer getrouwd en na 5 jaar gescheiden, wat me erg zwaar viel. Deze man was een vrachtwagen chauffeur en ging later aan de drank. Nu ik 22 ben denk ik waarom hebben ze niet voor elkaar gevochten om het gezinnetje heel te houden??

Weer verhuisd van Friesland naar Zeeland omdat mijn moeder weer een andere man had. Veel ruzie, ik deed veel in het huishouden, maar nooit hoorde ik een dankjewel! mijn broer daar in tegen die 2 jaar ouder is. zat te lui achter zijn pc, daar werd nooit wat van gezegd! Vroeger heeft mijn broer mij voor een groter deels mij opgevoed, omdat mijn moeder moest werken om geld thuis te brengen.

nu ik dacht dat ze gelukkig was na 6 jaar bij een man samenwonend in zeeland ging ze 1 jaar vreemd met een andere getrouwde man. Dit was in de periode dat ik met mijn vriend een koophuis hebben gekocht en veel in bezig waren om het huis leefbaar te maken.Toen liet ze weinig van zich horen en als ze er was was ze boos of maakte ruzie zodat ze snel weg kon bij ons. Toen ging ze naar haar geheime liefde, ze onthield helemaal niets als ik een verhaal tegen haar vertelde,of haar belde, ze wist niet eens of ik naar school ging of werkte!! Daar kwam ik zelf achter.
mijn moeder zei: dat ik er niet mee moest bemoeien ze is een volwassen vrouw en weet waar ze mee bezig is.
Maar ik ben zelf van: goed praten met elkaar kun je veel mee.
maar dit vond mijn moeder van niet dus zei ze als je dit tegen je stiefvader verteld dan wil ik je niet meer kennen. Doordat ze dit zei tegen me, wilde ik ook niets met haar te maken hebben dat heeft me veel pijn gedaan en nu nog steeds. maar toch ging ik half jaar later contact met haar opzoeken, omdat ik een gevoel had als ik niets doe komt er ook niets van haar kant. Mijn moeder is erg eigenwijs en zal niet snel iets toegeven, ze verdraait het verhaal zo erg dat ze snel een schuldgevoel je aanpraat.
Ik heb contact met haar gezocht omdat ze anders ook alleen in het leven zal staan omdat mijn broer ook niets met haar te maken wilt hebben. dat ze zichzelf ook iets aan gaat doen. dit zal een schuldgevoel bij me opwekken.
Nu gaat ze bij de 4e man uit elkaar, help ik veel met behangen en verven van het huis, alles wat ik doe vind ze of te langzaam of zegt er niets over.
over 1 week is ze verhuisd en dan wil ik graag geen contact met haar dan heb ik alles aan gedaan om geen schuldgevoel te krijgen mocht er wat met haar gebeuren.

Verder is mijn schoonvader in januari 2010 overleden aan kanker hier ben ik ook nog niet over heen.

Loop naar de psycholoog en slik pillen citalopram van de huisarts.
Ben ook opgenomen geweest bij de psychiater afdeling, omdat ik overdosis heb genomen omdat ik in een spiraal ben beland vorig jaar december waar ik niet uit kwam. Alles zag zwart voor me ogen ik was somber en wilde niets liever dan alleen zijn en uit bed te komen lukte mij ook niet. Ik was van niets vrolijk.
Jammer dat mijn vriend mij gevonden had! daar ben ik nog steeds boos over! Sinds dien ben ik ook niet bang voor de dood.
Nu ook Ik heb een geweldige lieve vriend maar om voor hem te leven?? zie ik ook niet zo zitten. alle ellende die hij de afgelopen tijd van mij te voortduren heeft gehad en nog steeds IS hij het pispaaltje thuis terwijl ik het niet wil.
hij verdiend een vriendin die liever voor hem is dan ik. die hem gelukkig kan maken! Ik ben alleen maar een somber iemand , straks is hij dat ook!

Mijn stiefvader die ons naar Nederland bracht, heb ik na 10 jaar contact proberen op te zoeken.
Hij belde gelukkig mij terug. maar ondertussen heeft hij een gezinnetje opgebouwd en is hij een stap verder mee. Hij vertelde een zwak voor mij altijd te hebben. maar het was niet mogelijk om iedere maand elkaar te zien. Als ik in Friesland ben ben ik welkom.. vertelde hij.
hij kent alleen mijn telefoon nummer zijn mobiel heeft hij niet gegeven. en sinds de eerste en de laatste gesprek ook niets meer van hem vernomen wat me ook pijn doet. ik heb hem uitgelegd dat ik er nu aan toe was om de stap te zetten om met hem contact op te nemen. maar het was blijkbaar niets waard voor hem.

nu woon ik met mijn liefste vriend in een koophuis in wat slechtere wijk.
dit huis heeft voor mij geen thuis gevoel. het lijkt alsof er een vloek op zit, als we er iets moois willen van maken zit het ALTIJD tegen. ook is het huis gehorig, en lijkt het net alsof we 's avonds in bed van alle rare geluiden horen alsof er iemand in het huis is wat me altijd angstig maakt.

maar als je het huis te koop nu zet.. wie komt het dan kopen?zeker nu?? als we het huis te laag verkopen zitten we levens lang met torenhoge schuld...
Voor wie leef je dan ? om de maatschappij rijker te maken? en een verzekering te betalen als je geestelijk niet goed zit dat niet eens vergoed wordt??
zeker financieel speelt er een hele grote rol in ons leven waar het spiraal rond blijft draaien en zelf nooit leuke dingen kunnen doen. want anders kom je zelf niet rond.

Als een arme stakker van 22 jaar wat hele leven nog voor de boeg heeft. nu al zwart- wit ziet in de toekomst. Vecht ik er ook al 3 jaar om mooie momenten te pakken als het lukt, maar daardoor beklim ik de berg niet naar de top want dan kom ik net bij de begin uit.
mijn vriend die kan nog een hele lieve meid in de toekomst krijgen daar vrees ik niet voor. en mijn moeder boeit me niet als ik toch dood ben, en mijn broer leeft zijn eigen wereldje. mijn 2 vriendinnen die ik heb. Krijg ik niet eens de kans voor om een afspraak mee te maken want uit mijn werk ben ik moe en ben ik blijf dat ik eindelijk zit! het liefst na het werk wil ik geen verplichtingen, maar koken en afwassen en was draaien zit er ook bij. en daar heb ik geen puf voor uit mijn werk.

ik weet niet wat mijn drast is, ik weet niet waarom ik uit de somberheid niet uit kan komen, ik weet niet waarom ik zo moe ben ook na 3 uur werken al en opstaan niet eens lukt. Ik weet niet waarom ik zo vergeetachtig ben, ik weet niet wat ik moet doen om de probleem op te lossen als ik niet weet wat het probleem is.
Het is een achtervolgd verhaal van verleden denk ik wat te veel is geweest en hoelang het gaat duren??
Deze vragen wil ik niet meer stellen
ik zou graag uit het leven willen stappen, se afscheidsbrieven liggen al klaar.
Wie kan mij raad geven bij het geslaagde zelfdoding??

voel me al een jaar te neergeslagen zit zwaar in de geld problemen ben mijn baan kwijt ben gescheiden zie geen uitweg meer

Ik ben 13 jaar..
Ik heb 2jaar geleden een eetstoornis gekregen, maar dat is langzaam anorexia geworden. Ik ben nu al een beetje beter, maar nog elke dag als ik in de spiegel kijk zie ik een lelijk dit varken. Ik word ook heel erg gepest zelfs door kinderen die ik niet ken..
Ik ben sinds vorigjaar mezelf gaan snijden... Het voelt als een soort uitweg ofzo.. Ik praat nooit met mensen over mijn gevoelens...
Het liefst zou ik willen dat ik dood was, niet meer al die elende over populair zijn en mooi zijn. IK WORD ER GEK VAN!!!

Mijn ouders doen altijd zo gemeen en op school willen ze mij ook al vermoorden. Ik ben op 3 verschillende scholen geweest in 1 jaar. Op elke school lachten ze mij uit om mij stem of haatte ze mij vanwege mijn afkomst. Ik kom uit een ander land dan waar ik woon. En het is niet eens ver. Ik kwam van hun buurland. Ze willen mij gewoon vermoorden omdat hun racisten zijn. Mijn ouders geven mij altijd taken als is thuis kom en als ik het doe gaan ze altijd schelden waarom ik het niet doe ook al ben ik er mee bezig. Bij mij op school heb ik ook geen vrienden vanwege mijn afkomst. Ze hebben mij 2 keer geprobeerd te vermoorden op mijn eerste school, 1 keer op mijn 2de. Ik zit nu op mijn 3de maar hier gaat het ook al die richting op. Ik heb ook al 2 keer geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik kan het niet. Ik denk dan aan de 4 personen die mij wel mogen. zo als 2 van mij 3 zussen. Mijn vriend van online waar ik dagelijks mee praat en een andere die niet genoemd wil worden. Thuis zeggen mijn ouders ook soms dat ik gewoon weg moet gaan en ik weet niet eens of ze wel mijn echte ouders zijn. Maar toch zijn er 2 dingen die mij overeind houden. de gedachten dat ik slimmer ben dan hun (ik ben hoogbegaafd en dat vinden hun beangstigend daarom willen ze mij vermoorden.) En 2 liedjes die mij tot rust brengen. Iedereen die hier zelfmoord wil plegen of iets wil zeggen. Luister eerst goed naar deze 2 liedjes:

- http://www.youtube.com/watch?v=GxUw7Can82k

- http://www.youtube.com/watch?v=UdnE9TDHQqw

Dit moet jullie helpen want het hielp mij ook. Ik zou zo graag daar willen zijn waar het bedoelt wordt met het 2de lied.



Ik leef met jullie allen mee,
Van onbekend

Heey, k ben 14 en heb al zelfmoordneigingen!!! K zit danwel in de puberteit, maar mn moeder stelt veel te hoge verwachtingen van me, en als k iets doe dat niet naar haar zin is, dan flipt ze gelijk helemaal... Ik sta goed voor de talen op school, en als ik thuis kom van een toets, met een 6 ofzo, dan word ze helemaal boos!!! En k heb een vriendin, die me telkens er weer van weerhoud... K heb echt respect voor der. Maar nog steeds, blijven de gevoelens weer komen, en wil ik steeds weer zelfmoord plegen!! Ik heb veel vrienden, die me ook dierbaar zijn, maar soms laten zelfs hun me in de steek. Laatst stond ik met 2 messen in handen :(. Ik besloot het weer tegen m'n vriendin te zeggen, ik wil haar er ook niet telkens mee opschepen. Dat zij er alleen maar moeite mee heeft. Misschien kunnen jullie me helpen? P.s. er zijn nog wel wat meer andere redenen die ik hier niet in noem. Gr. M.

Ik ben een meisje van 14 , en heb al 3x geprobeerd zeelfmoord te plegen , ik ben moe van het leven en de strijd om gelukkig te zijn . Al 2 jaar vecht ik voor geluk en ben ik opzoek naar mezelf , ik help andere van de dood af maar zelf wil ik het net zo graag . Ik heb het gevoeel dat niemand me zal missen hier en het voelt vaak als de enige oplossing , ik weet niet meer wat ik moet doen...ik wil niet meer vechten want het lukt me niet meer om te winnen.. Ik walg van mezelf en heb laatst bijna mn spiegel kapot geslagen omdat ik mn eigen gezicht zag ..ikweet niet meeer wat ik moet doen , ik wil niet meer leven .