Levensverhalen (pagina 384)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zie het niet meer zitten

Hallo,

Ik ben een jonge van 17 bijna 18 en ik zie het leven niet meer zitten terwijl niemand dat in de gaten heeft. Iedereen denkt dat er niks mis met mij is en dat ik een leuk leven heb maar achter mijn lach zit heel veel verdriet en agressie. Ik drink veel alcohol om het verdriet weg te drinken wat niet lukt ik zit te veel aan de drugs de laatste tijd en ik verkoop mijn spullen om aan geld te komen omdat ik geen werk meer heb ik wordt van mijn opleiding gehaald alles word verknalt. Ook heb ik bijna elke dag gedachtes over moord plegen maar dan kan ik beter mezelf vermoorden dan iemand anders. ook sla ik m'n handen stuk tegen de muur omdat ik uit het niets telkens agressie krijg. Ook heb ik te veel ruzie met m'n ouders. Ik weet het niet meer en niemand wilt naar me luisteren dus daarom post ik het hier zodat ik het toch een beetje kwijt ben.
Datum:
29-06-2012
Naam:
LKH
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

gelukkig zijn

toen ik 16 was , had ik een hele zware periode. Ik werd gepest op school, had steeds ruzie thuis, naar mijn papa gaan ging voor mij niet meer sinds de scheiding,.. Ik zat diep in de put toen mijn moeder me voor een keuze zette. Thuis blijven en alles voor de 100ste keer proberen op lossen of een tijdje psychiatrie. Ik koos het laatste. Het was een heel gedoe, maar ik kwam er na een paar weken veel sterker en zelfverzekerd uit. Nu enkele jaren later, een tijd gelukkig geweest, maar nu ... Ik voel dat ik het niet meer aankan, ik verlies mezelf. Ik heb een vriend het ging lang goed maar na zo'n 2jaar kan ik niets nog goed doen, al doe ik zo mijn best. Hij gooit me vanalles naar mijn hoofd, probeert andere vrouwen te versieren,... Ik zie hem graag, bouwde een nieuw leven op en durf dit alles niet op te geven. Maar ik ben bang dat als het zo blijft ik er niet lang meer ben. Ik durf hem niet zeggen dat het zo slecht met me is, want zijn papa pleegde zelfmoord en hij wordt dan zo kwaad dat ik er bang van word.
Ik weet niet of ik ooit die stap zou durven wagen, maar is hieraan denken al niet erg genoeg?
Ik weet echt niet wat te doen!
Datum:
28-06-2012
Naam:
meisje
Leeftijd:
23
Provincie:
België

Druk

Mijn ouders willen dat ik perfect ben. toen ik van het gymnasium afging in de 4de waren ze al heel erg teleurgesteld. Sindsdien is de druk die ze op ma uitvoeren ondragelijk geworden. Ik ben lief, aardig, populair en knap, maar het is niet genoeg voor hun. In hun kenniskring zitten alle kinderen op het gymnasium en ze vinden het daar al stom om over mij te praten want ik zit op het atheneum.
Sinds twee weken weet ik dat ik dyslexie heb, mijn ouders noemde me altijd lui wanneer ik spellingsfouten maakte of een woord verkeerd las. Ik en mijn broer hebben wel een hele goede band, hij is ook de enige rede waarom ik er nog ben. Maar ik durf hem noch iemand anders te vertellen over dat ik zelfmoord wil plegen.

Datum:
28-06-2012
Naam:
Joan
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

ik kan het gwn niet meer ..\

mijn moeder heeft al een tijdje financiele problemen en alles gaat fout we hebben weinig geld en mijn ouders zijn ook gescheiden ik voel me echt ongelukkig en heb me al een paar keer gesneden mijn vriendinnen schrokken en mijn gym meester ook die heeft me verteld dat ik dat absoluut niet moet doen maar ik blijf doorgaan help me alsjeblieft ik ben super ongelukkkig het enige wat ik wil is dat ik eeeen beetje gelukkig ben en dat mijn moeder gwn geld heeft en niet op nog meer lijsten komt te staan omdat ze mijn telefoon rekening niet kon betalen. mijn moeder en ik hebben ook vaak ruzie en zijn ook depressief , ik meer . mijn moeder wou ook hulp gaan zoeken omdat ik zelfmoord pogingen heb gedaan .

pleas help me .
gr sanne.
Datum:
28-06-2012
Naam:
sanne
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

wens om te sterven

al jaren loop ik met de wens mijn leven om een rustige, en menswaardige manier te eindigen, maar volgens de wet, mag ik dat niet. Mijn hele leven was een mislukking, en als ik gewoon op een waardige manier eruit wil stappen, mag dat ook niet, door mensen die me niet eens kennen. Mensen die niet eens weten hoeveel pijn ik dagelijks met e draag, die niet eens weten wat er met me is gebeurt. Mensen die vinden dat zij voor mij mogen pepalen waneer het leven nog zin heeft....what a joke!!! ik haat het leven, en het enige wat ik nog wil, is op een waardige manier eruit stappen, zonder alle bla bla bla van artsen of wie dan ook....rest my case
Datum:
27-06-2012
Naam:
claudia
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

De waarheid van mij..

ik kan het niet meer.
het doet me keer op keer.
weer zeer in mijn hart.
ik wil weg uit het leven.
ze denken dat ik een hoer pesies ben.
mijn beste vriend heeft me in de steek gelaten en nu zit ik hier op de school.
en ik dacht dat hij ook zou komen.
maar neen dat doet hij niet.
hij gaat weg met een andere.
ik had zo gehoopt dat hij kwam.
ik haat mezelf,ik wil gewoon dood zijn.
dat niemand meer mij kende.of ik niet geboren was.ik stond altijd in de schaduw van me zus.ze vonden ze geweldig en al en ik in de avond in mijn trannen te kijken waarom ben ik niet zo.en waarom ben ik er?.mijn mama is ook dood.ze is vermoord.
iedereen steekt het op mijn vader.dat hij haar zo zot heeft gemaakt.maar die klootzak heeft haar dood geslagen.maar iedereen haat me niet.neeh ik haat iedereen ook niet.maar ik sta altijd in mensen hun schaduw en ik wil niemand kwetsen.maar ik wil gewoon niet meer leven. en er zijn nog 1 jongen waar ik zo op ben maar ik heb geen zin er in.ik wil nietmeer leven.Pa is altijd boos op zus,zus altijd weg om 12uur ofzo en dan weer.ze is zo dit en dat.en mijn halfbroers haten mij gewoon en maken me elke dag uit.waarom gaan ze niet weg.ik haat vakansie het enige dat ik doe is laptop.wil geen dingen meer doen,wilt gewoon dood.
kan het niet helpen.het is zo erg, en in de avond eet ik nietmeer samen met het gezin,ze zijn zo onbeleefd ze eten als beesten,ze doen hun mond open als ze eten en ik word er zot van. ik ben heel verlegen tegen vreemde maar soms ook niet.ik ben zo slecht.ik wil vanalles slecht doen dat het slecht afloopt met me en ik wil gewoon echt dood.weg van alles. springen van een gebouw.of gewoon bij een trein en ik weet niet wat ik moet doen. een vriendin van mij is haar broer ongelukkig geworden op de krokus vakansie was de jongen gespongen voor de trein,ik weet het dat het erg is zelfmoord maar je weet gewoon niet wat je nog wilt doen.mijn beste neef kan ik er over praten maar met de anderen kan ik niks zeggen ik heb het eens gezegt maar dan zijn ze aantlachen en zeggen ze okeey mag ik mee ? maar eigelijk meen ik het maar zei denken dat het om te lachen is.soms speel ik met een breekmes en snij ik me zelf maar voor de rest zwijg ik als een graf en ben ik dood ongelukkig ik kan nog lachen met alles maar als ik thuis ben dan kan ik niks doen of zo en haat ik alles en zet ik het raam open en kijk ik hoe ver het is van beneeden..
Datum:
26-06-2012
Naam:
Liza
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zelfmoord

op school wordt ik altijd lelijk genoemt & soms wel geslagen , heb ook zelfmoord pogingen gedaan , maar zyn niet gelukt ,m'n vriendinnen nemen mij ook niet sirieus & sta er vaak alleen voor ..
ik voel me niet veilig meer op school , & ook niet buiten school , elke dag moet ik wel huilen & denk ik aan zelfmoord omdat me leven dan toch geen zin meer heeft.
Datum:
25-06-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

eenzaam

ik weet niet waarvoor ik leef. Ik heb helemaal geen vrienden ik ga maar met 1 iemand om en die zie ik soms te vaak. Ik heb net een opleiding afgerond waarvan ik weet dat ik er niks mee wil doen. Ik heb geen idee wat voor opleiding ik nu wil gaan doen en als ik het al wist heb ik er geen geld voor. Ik heb als werk nu een baantje als afwasser zoals jullie al weten geeft dat geen toekomst. Ik voel me eenzaam en heb gewoon geen toekomst want zonder papieren kom je nergens. Ik snap niet waarvoor ik leef.. het enige wat me in stand houd is dat ik stiekem hoop dat ik ooit een grote doorbraak krijg in de muziekindustrie als zanger maar ik weet van mezelf dat ik niet al te best kan zingen dus ik blijf mezelf voorliegen met ''je weet maar nooit''
Datum:
25-06-2012
Naam:
18
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Een leven zonder stem

Ik stotter al mijn hele leven eigenlijk , maar had hier zelf nooit problemen mee en dat is mede te doordat ik er nooit mee gepest ben en me daarom nooit schaamde. Vanaf mijn 14e begon ik er over heen te groeien tot een punt waar ik er uitsluitend merkte als ik zenuwachtig of moe was.

Eigenlijk had ik tot een halfjaar geleden niks te klagen : ik had een leuke hechte vriende groep, m'n opleiding deed ik op me sloffen en ik had het meisje van m'n dromen. Totdat deze het uitmaakte en me compleet haar leven zette, gewoon liefdesverdriet dus? Bleef het daar maar bij, na 2 maanden alles geprobeerd te hebben om het te herstellen nam ik de beslissing me niet verder in de put te laten zakken en weer verder gaan met leven..

In die tijd was het stotteren al behoorlijk verergerd doordat mijn zelfvertrouwen wat was ingekakt. Bij vrienden en famillie ging het tot die tijd nog prima , maar toen ik in maart een stageweek had gong het mis. Doordat ik een week fulltime met vreemden was en allerlei open vragen kreeg in ietwat slecht getimede week sloeg het om. Plotseling Begon ik ik hevig te stotteren wat leidde tot frustratie schaamte etc. En als ik Dan zoiets zei van : excuses voor het sotteren zit de laatste tijd niet meer zo lekker in mijn vel kreeg ik reacties als : ach zo ben je nou eenmaal. Ik dacht zo ben ik niet en zo wil ik niet zijn . En op het moment dat je het wil voorkomen wordt het juist bizar erg. Door dez week met veelteveel tijd om na te denken en te weinig afleiding bleef ik hieron hangen en lukte het bij familie en vrienden niet meer om normaal te praten.

What's the big deal? Je hebt mensen die om je geven en je bent nogsteeda hetzelfde tog? Niet in mijn geval , na een depressieve periode van 2 weken waarin zo veel mogelijk gesprekken ontweek en in de les maar een beetje voor me uit zat te staren kregen de leraren de indruk dat ik zwaar aan de drugs zat. Op een ochtend werd ik hiervoor op het matje geroepen bij de adjunct die mij vertelde dat de andere leraren dit vermoeden hadden, omdat ik sachrijnig was , hele lessen niks zei ( wat normaal eerder het tegenovergestelde is )
En er nogal duf uitzag , ik werd onderworpen aan een compleet kruisverhoor en ik probeerde er mezelf met korte antwoorden uit te redden maar dit lukte niet en hij gaf me niet de tijd om het uit te leggen zodat ik uiteindelijk maar ja zei om
Er vanaf te zijn, sindsdien heb ik het gevoel dat iedereen over
Me heen loopt, me niet serieus neemt en eigenlijk scheit aan me heeft want ja, als je niks zegt dan tel je niet mee.. M'n opleiding is intussen gestrand,
Mn vrienden hebben me min of meer in de steek gelaten omdat ik nooit meer meeging in het weekend ( puur uit spraakangst ) en nieuwe contacten maken gaat niet.. Bij elke grap due gemaakt word denk ik : oh die zou ik ook willen maken maarja dat gaat niet.
Mijn droom opleding : psycholoog is niet haalbaar want als je zenuwachtog bent om hallo te zeggen tegen een bekende hoe moet je dan andere helpen, mijn leven is binnen een paar maanden volledig ingestord en ol heb geen flauw idee hoe ik het herbouw..

Datum:
24-06-2012
Naam:
Yuri
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Problemen...

Ik heb erg veel problemen, misschien ook omdat ik in de puberteit zit. ik heb erg vaak ruzie met mijn ouders en dat maakt me erg verdrietig. maar dat is niet de reden waarom ik zelfmoord wil plegen. ik ben een hele lange tijd bedreigd en daardoor was ik heel depressief. maar het alleen maar erger toen ik erachter kwam dat het mijn beste vriendin was. ik zei het tegen haar en zij ontkende het. niemand wil me helpen om erachter te komen of zij het is of niet. daar wordt ik zo verdrietig, boos en depressief van dat ik wou weglopen en zelfmoord plegen. maar als ik dan weer denk aan mijn familie en aan alles en iedereen die van mij houd dan doe ik het niet, maar ik trek het niet meer langer. ik wil heel graag hulp van iemand die me begrijpt.
Datum:
24-06-2012
Naam:
Christie
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.