Levensverhalen (pagina 379)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord door mijn ziekte...

Hi, ik probeer het in het kort te vertellen... hopelijk begrijpen jullie mij!

Op mijn 7e ging ik verhuizen, van een klein dorp naar een stad.
Ik moest veel huilen toen ik naar school moest want ik miste mijn vriendinnen en ik voelde me eenzaam.
Ik ben vanaf groep 4 tot groep 7 gepest.
Het enige wat de kinderen tegen mij zeiden was dat ik lelijk/dik/dom/waardeloos was.
Daardoor vond ik dat bij mijzelf ook.
In groep 7 kregen we ook de schoolarts en het bleek dat ik zwaarder was dan de rest van de klas (ik woog 42 kg. zij gemiddeld 39 kg.)
Ik ging in de zomervakantie afvallen, in 2 weken werd ik 40,5 kilo, ik had toen alleen nog maar het snoep laten staan en meer bewogen.
Maar ik wou doorgaan!
Ik wou net als hun 39 kg worden.
Na de zomervakantie ging ik door met lijnen, ik ging elke dag op de loopband, snoep at ik niet meer: dat waren alleen maar kcal-bommen.
Ik werd al snel 38 kg (ik woog me elke avond).
Ik wou door! Uiteindelijk werd ik 36 kg, mijn ouders werden ongerust en ze gingen met mij naar de huisarts, een paar dagen later ging ik naar het ziekenhuis, het was officeel: ik had anorexia.
Ik had/heb veel buikpijn. ik kraste regelmatig maar deed het ook om misschien een stukje liefde te krijgen, aandacht waar ik zo naar verlangde.
Mijn ouders begonnen me na een halfjaar steeds meer te negeren (nu dus...) ze werden sneller boos en ik had het gevoel dat ze het niks meer kon schelen dat ik steeds verging van de pijn.
Ik heb het gevoel dat ze niet meer van mij houden, ik wil dood, ik wil bij een plek zijn waar mensen wel om mij geven.
Datum:
20-07-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

Familie

Beste mensen, ik(jongen) zit er al een tijdje over te denken om zelfmoord te plegen, dat komt vooral doordat ik mijn moeder haat, pure haat. Ik laat dat niet merken en kan heel normaal doen. Verder zijn mijn ouders uit elkaar en ik hou heel erg van mijn vader, betekent alles voor me, maar ik kan niet bij hem wonen omdat hij geen geld heeft door problemen. Ik heb ook een broer die mij vroeger heel erg peste, zoals elke broer maar ik merk nu dat hij alleen maar aan zichzelf denkt. Ik heb 1000 kennissen en maar 1 echte vriend. Ik heb geen kutleven of iets dergelijks maar ik word elke keer tot het uiterste geplaagd en op een dag kan ik daar niet meer tegen. Ik was vandaag van plan om een pistool te kopen en mn broer en mn moeder dood te schieten en dan zelf ook zelfmoord te plegen, maar dat kan ik niet, nog niet in iedergeval. Die trekker overhalen is het probleem niet, maar ik denk vooral aan de gevolgen als ik het doe, want iedereen kent mij als een normale jongen zonder problemen of iets dergelijks, eigenlijk vind ik het raar dat ik hier wat schrijf als ik andere verhalen lees, maar ik ben het leven gewoon zat. Als er binnenkort wat vervelends gebeurt is het klaar met dit leven, ik heb dan wel een goed leven gehad maar het is dan gewoon echt klaar, ik kan het dan gewoon niet meer aan. Als ik zelfmoord ga plegen dan ga ik die goed voorbereiden, maar ik zal nooit alleen gaan. Dit gaat denk ik niet gebeuren anders zullen jullie het wel op het nieuws zien :) Everything is gonna be alright - Bob marley.
Datum:
20-07-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Waar leef ik voor.....

De laatste tijd gaat het heel slecht met mij..
Ik heb bijna elke dag ruzie met mn ouders en op school gaat het ook heel slecht. Het enige goede de laatste tijd in mn leven zijn mn vrienden.
Dus soms denk ik echt van: "Niemand geeft om mij. Wat heeft mn leven voor zin als ik eigelijk alleen leuke tijden met mn vrienden heb en eigelijk nergens anders."
Ik denk er soms ook aan om weg te lopen van huis of nog erger... zelfmoord...
Want ik heb echt het gevoel dat ik als fout ben geboren want ik doe echt niks goed...
En mensen zeggen soms ook gewoon tegen mij dat ik niks kan en lelijk ben. :(
Kan iemand me alsjeblieft advies geven??
Datum:
19-07-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

leeg

Hallo,
Sorry ik weer niet zo goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar gewoon ergens.

Laat ik beginnen met dat ik geen slecht leven heb, veel mensen zouden misschien jaloers wezen op mijn leven.

Ik ben 25 jaar terug op school na 2 jaar te hebben gewerkt. Ik woon nog bij m'n moeder.
Heb 4 goeie vrienden.

Waarom plaats ik dan een beeicht hier denk je waarschijnlijk dan, ik ben niet gelukkig, ik heb nog nooit voor mezelf geleefd, ik ging naar school om me familie blij te houden e n trots, leren deed ik voor me leraren, bioscoop uitjes verjaardagen etc voor mijn vrienden.
Ik heb geen doel in mijn leven.

Hier had ik geen last van tot sinds een half jaar geleden, mijn ex dumpte me na een 5 jarige relatie, we zouden dit jaar trouwen, maar uit het niets als een klap in mijn gezicht maakte ze het uit.
Die 5 jaar bij haar waren de eerste jaren dat ik gelukkig was, maar ook weer leefde ik voor haar, als zei gelukkig was, was ik dat ook.

Maar dit gaat niet om haar, ik ben redelijk over haar heen, ik zou liegen als ik zij dat ik volledig over haar heen ben.
Nu het uit is realiseer ik me hoe leeg me leven is.
Ik ga naar school kom daarna thuis em ga gamen om mijn eigen leven te kunnen ontsnappen.
Maar ondertussen voel ik me steeds meer alleen ook onder mijn vrienden, ik val steeds dieper in een dal zover dat ik al geen licht meer zie.

Ik wil gewoon niet bestaan, met zelfmoord doe ik andere pijn en dat wil ik niet, maar om hier mee dagelijks mee om te moeten gaan wil ik ook niet.
Maar moet ik dan echt voor andere gaan leven, hun gelukkig houden terwijl ik me al als dood voel?

Dit is nog geen afscheid, ik wou delen wat ik voel.
Ik heb geen fut meer om als een schaduw rond te dwalen en een nep lach op te zetten voor de mensen om mij heen.

Yoruchi

Datum:
19-07-2012
Naam:
yoruchi
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Leed en pijn te diep

Ik ben moe en op... ik kan deze harde wereld niet aan.. er is een moord op mijn lichaam gepleegd, niemand ziet de bloedingen en wonden en littekens.. zoveel zo diep. Ik ga rusten langzaam elke dag ga ik er naar toe..sst niemand weet of ziet het ik wil geen aandacht doe het in stilte. ... want wie het echt doet zegt niets en voelt ook niets hoort niets voelt niets.... ik wil rust en vrede ben een engel en hoor niet op deze wereld ... er is teveel gebeurd voor een normale mens. Ik ga langzaam en langzaam... ik laat nu een traan met veel pijn....onverdraagbaar word het elke dag... ... eenzaam in stilte...
Datum:
18-07-2012
Naam:
engel
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

Wat nu?

Ik ben al bijna anderhalf jaar best wel erg ziek en verschillende keren opgenomen in het ziekenhuis gaat nu alleen maar slechter en heb zoveel pijn maar de dokter kan niet echt iets vinden en heb gewoon geen zin meer om
Hier nog langer mee door te lopen als ik er gewoon ene eind aan maak ben ik teminste van de pijn af maar ik weet het echt niet??
Datum:
18-07-2012
Naam:
Bangmeisje
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

weet het even niet meer!!

Ik heb zoveel meegemaakt,
Op men 4e men ouders die gingen scheiden,
7x verhuisd,
8 jaar geleeft met ouders die ruzie hadden(stiefvader&moeder),
Heb ze gwn letterlijk gezien dat ze elkaar wurgde,
Men moeder die alcohollist is,
Ben verkracht,
Jongens die me alleen maar gebruikte voor sex,
Men omaa die over leden is,
Men tante die overleden is aan kanker,
Men vader die me overal de schuld van geeft
Ik werd in de steek gelaten door men moeder,
Ben zwanger geraakt en wie stond er achter my helemaal niemand,
Nu gaat men kind ook nog is naar een pleeg gezin,
Mensen die lopen te zeiken over myn leven,
Heb Een trauma voor schreeuwende mensen en boze mensen,
Zit hier in een groep
En mag niet eens naar buiten
Jaa een half uurtje naar de winkel verder ook niet
Wat moet k hier nou mee ?
K heb een k*t leven
Ik wil niet meer
Myn hoofd zit te vol
Krijg nu al depri aanvallen alles
Wil niet meer
Misschien heb k het beter in de hemel!!
Datum:
17-07-2012
Naam:
miss...
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Geen kracht meer om door te gaan

Ik maak nu voor de 2 keer het einde van 1 relatie mee de 1 keer is meer als 20 jaar terug maar daar heb ik heel veel last gehad, nu de 2é keer ben ik getrouwt en zijn er 2 kinderen in het spel. Ik weet het sinds zaterdag en loop de laaste dagen met deze gedachte ik heb geen kracht meer op door te gaan ook niet voor de kids.Ik heb vel hulp van mijn zus (geen ouders meer ) en van vrienden maar het is niet genoeg , ben ik bang voor ik heb het lef niet om 1 boom op tezoeken maar denk aan tableten,die heb ik niet,maar kan ik wel aan komen denk ik HELP
Datum:
17-07-2012
Naam:
henk
Leeftijd:
43
Provincie:
Groningen

Sterven is fijn

Waarom leven we?
Waarom moet ik weer door deze pijn heen elke dag weer..
Ik weet het gewoon niet meer..Alles zit tegen al mijn hele leven lang.. Ik wil er een einde aan maken.. Alleen durf ik dit niet omdat ik dan mijn vriendin in de steek laat.. Het enige waar ik nog voor leef is haar..
Datum:
17-07-2012
Naam:
Pim
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Mvr

Al heel lang leef ik met de gedachtens dat ik zelfmoord wil plegen. Ik ben altijd depressief en dat begon al toen ik heel jong was, ik voel de me niet geliefd door me ouders en me moeder en ik hadden geen goede band samen en ik wou zo snel mogelijk en zo ver mogelijk bij me moeder weg. Toen ik in mijn kerk me toen vriend heb leren kennen zijn we heel snel samen gaan wonen en trouwen, en snel ook kinderen gehad. Toen voelde ik me ook niet voldaan en voelde me dat ik voor anderen leefde en ik me zelf moest vergeten. Ik was toch niet gelukkig en had nog altijd de gedachten dat ik en anderen beter af zouden zijn als ik er niet meer was. En dat ik dan vrede zou kunnen vinden want als ik dood ben. Ik heb nu een andere relatie want mijn eerste huwelijk was echt een slechte ervaring en veel verdriet en pijn bij me achter gelaten. Heb net een baby gekregen uit me nieuwe relatie en na me bevalling was mijn depressie en zelfmoord neiging alleen maar erger geworden nu denk ik steeds aan hoe ik het ga doen en wanneer. Ik denk veel aan me kinderen en met wie ik ze ga laten. Ik denk dat ze beter verdienen dan mij, een moeder die blij en gelukkig is en er voor ze kan zijn. Ik ben altijd boos, geirriteerd en niet toegankelijk voor hun. Ik kan gewoon niet de manier vinden om met ze te lachen en plezier te hebben. Apart van al die dingen lopen dingen ook niet goed met me nieuwe relatie en al die schulden uit me vorige relatie achtervolgen me en laten me niet in vreden. Mijn leven is een puinhoop!!! Ik denk dat mijn enige uitweg is deze hell verlaten. Ik ben dit leven zat en na een tijdje gaat niemand me meer herrineren want het leven gaat door en ik ben er niet meer. Ik wou dat ik niet bestond.
Datum:
16-07-2012
Naam:
L
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.