Levensverhalen (pagina 222)

Hallo, Mijn naam is. dat is waar ik normaal mee zou beginnen... maar dat lijkt me hier niet helemaal verstandig.

wat ik wel kan vertellen is dat ik 24 ben kom uit het gooi en werkloos.

Op het moment ben ik een paar maanden werkloos mijn vorige baan stelde niks voor en had 0 uitdaging. zat vaak maar te wachten tot ik wat kon doen.
Helaas kan ik jullie niet vertellen wat ik deed. ben bang dat ik dan herkend word.

vroeger had ik altijd erg veel zin om te werken en met vrienden wat te doen.
Maar dat is nu zo veranderd. ik heb geen zin meer om te werken.
Ik heb geen zin meer om naar vrienden te gaan.En dat terwijl ik kan zeggen dat ik fantastische vrienden heb. ik woon thuis, heb geen baan, geen vriendin, en nergens zin in.

Ik eet slecht ik slaap amper. ben eigenlijk ook amper moe.

voel me vaak futloos en verveeld.
dus zit vaak thuis achter de computer maar een spelletje te doen ofzo. want ja moet toch wat.
Doe ik dat niet dan kijk ik tv of ga ik me auto wassen ofzo.

Ik weet niet meer wat ik wel en niet wil
ik weet niet meer of ik nog wel verder kan.

ik lach wel maar van binnen huil ik,
ik probeer te luisteren als je wat zegt en ik hoor het wel... het is gewoon saai.... netals de rest van het leven.

Ik snap niet waar dit vandaan komt

ik hield van werken ik hield van mijn vrienden en familie.

Maar het is niet meer zoals het was....
Als ik om me heen kijk zie ik een hoop ellende maar ook een hoop geluk.

waarom voel ik mij niet zo?
Waarom jullie wel en ik niet?
Waarom lacht hi/zij om jullie grapjes en ik niet?(van binnen)

ook zou ik geen kinderen willen, niet willen trouwen, ik wil eerder de politiek in om de corruptie een schop te geven. de politiek in nederland speelt een vuil spelletje en ook daarom maak ik me druk.

Eigenlijk vind ik het wel leuk om niks te doen.

Naja leuk, leuk..

alles is saai.
maar ben dan in iedergeval wel bezig.

Ik denk er vaak na bijna elke dag wel om er uit te stappen...

maar wat doe ik dan mijn vrienden en famillie aan?

zouden zij mij begrijpen?

zouden zij mij vergeven?

Help me? alstjeblieft?

Ik word elk weekend steeds eenzamer. Ik begin steeds meer te schooien om gwld bij de buren en kameraden voor drugs, om naar de coffeeshop te kunnen. Ik houd niemand meer over doordat ik vanaf 2013 wordt gepest. Iemand die 3 keer de politie op mij af heeft gestuurd wegens stalking (omdat ik te aardig ben en de situatie wou begrijpen, zelfs zonder persoonlijk contact). Dit heeft deze persoon zo getimed, dat precies samenviel met mijn laatste hoop en positieve energie om mezelf uit de sociale angst te bevrijden. Daar wordt ik nu voortduren ingehouden. Ook door een recent contact (een manisch gestoorde gek) die mij heeft doodverklaard per sms. Ik heb nu helemaal niks meer en vereenzaam steeds meer. Bovendien durf ik me nu helemaal niet meer te uiten, dat bestempel ik als irritant gezeur en doe ikniet meer. Al mijn werkende vrienden doen in het weekend andere leuke dingen die geld kosten (wat ik niet heb, ik zit bij VKB). Ik ben zo bang en angstig, dat ik niet eens zelfmoord durf te plegen, maar er wel de hele dag aan denken hoe het zou zijn als alles al afgelopen zou zijn,

Ik ben een meisje van 13. Ik was vroeger heel close met een jongen, we waren bijna elke avond samen en hebben ook even verkering gehad. We waren zo ongeveer beste vrienden tot de middelbare school kwam en hij me opeens liet vallen. Ik was hartstikke verdrietig en heb ook flink zitten huilen... Tot ik een andere jongen tegen kwam, hij was aardig, lief en ook best knap, ik vond hem leuk en dat wist hij. Ik vertelde veel aan hem en hij reageerde altijd heel lief en stuurde ook lieve berichten dus ik dacht dat hij mij ook leuk vond. Maar toen opeens liet hij me vallen en ik was er kapot van. Hij zegt niet eens meer hoi tegen me en maakt niet eens oogcontact met me. Het voelt alsof ik door jongens gebruikt wordt en dan weer wordt weggezet. Ik heb van die nachten waarbij ik de hele nacht aan het huilen ben en zelfmoord wil plegen. Ik ben namelijk bang dat de volgende keer dat iemand die heel close met me was, me zal latrn vallen. Ik denk dat ik dan echt mezelf pijn ga doen... Ik wil het niet tot zover laten komen!

Ik ben een meisje van 15. Het is allemaal begonnen me mijn geboorte ik had vroeger nog van niks besef ik ging braaf me mijn boekentasje naar school. Ik kreeg daar 2 beste vrienden, ik zat me hun tot het 3de leerjaar in de klas we hadden veel lol gehad en we wouwen al 2 jaar naast elkaar zitten moh da mogt nooit omda we te veel tetterden. We zaten in het 3de leerjaar 1ste dag eindelijk was het zover we zaten naast elkaar en juist op die dag moesten we allebei vertellen da we gingen verhuizen en naar een andere school gingen. We groeiden uit elkaar ik heb haar erna nog maar 2keer gezien. En daar ging mijn beste vriendin. Ik was ze kwijt ik ging naar die andere school ik werd nogal voos bekeken door mijn haarkleur ik werd vaak gepest.ik snaptte niet waarom de wereld zo gemeen was ik blijten en blijten ik kon nie meer ik was kapot en begon in het 4de leerjaar al te denken over zelfmoord. Maar mijn vriendinnen hielden me overeind in het 5de bleef ik zitten en ging naar andere klas ik had het daar serieus naar mijn zin maar mijn zm neigingen zijn nie weggegaan ookal begrijp ik daar niks van.ik had goei vrienden ik voelde me goed maarjh ik begon al wa naar jongens te kijken ze intereseerden me wel maar wa was da knuffeltje en thats it ik had liefje tot 6de leerjaar en toen was het gedaan. Ik was over naar middelbaar kreeg toen voor het echt eerst een vriendje ik was zo blij. Ik was gelukkig ik zag hem nie zo veel omda we best wel ver van elkaar woonden. Dus gingen we uitelkaar.doorhem was ik zo kapot da ik mijn examens heb laten vallen en naar een andere richting moest. Ik ging terug naar andere school. Ik was op facebook en ineens een goeie vriend van mij stuurt ah zit gij daar op school ik zeg jh ah ik ook en toen we ellkaar zagen op school we praten maar door we werden beste vrienden ik was er altijd voor hem en hij voor mij.een vriend van mijn beste vriend belt mij ineens en wij skypte hij werd mijn volgende vriendje moh die woonden nog verder eerst dacht ik van jh oke we zijn samen tot ik hem in het echt zag en njh ik was verkocht.hij kwam altijd naar mij en ik dacht jep hij is de ware tot mijn vriendin er tussen kwam en mij wouw kloten omda zij gedumpt was en ikke nie. Hij had me laten vallen voor haar ik was echt kwaad en begon mijzelf te snijden ik was zo kapot daardoor leerde ik een jongen kennen op facebook we skypte altijd en da waren goeie tijdjes. Hij werd verliefd op mij maar ik was nog altij te kapot van mijn vorige. Hij begreep da en bleef er als vriend samen.Nieuwjaar kwam eraan en het was een feestje van mijn dansschool ik leerde daar een geweldig meisje kennen. We zagen elkaar als zusjes en nu zijn we dat nog voor altijd zei ze. Die beloften ging ik na. We hadden een echte band we spreekte elke vakantie af en zo werden we closer en closer ik heb nog nooit ruzie me haar gehad das voor mij pas echt vriendschap ik hou zoveel van haar. Ik was door mijn 2de middelbaar door. Het was zomervakantie en njaah ik zat weer bij mijn zusje en jh eerst was maar voor 1 week te blijven slapen en omda we elkaar nie konden loslaten werd het 1maand en paar dagen. In die maand was een van de beste maanden uit mijn leven het echte zusjesgevoel we skypte veel. Op een bepaald moment kreeg ik gevoelens voor iemand waar we veel mee skypte en hij ook dus kregen we iets moh hij had ongeval gehad me brommer en lag in het ziekenhuis. Na dat hij thuis was en ik ook ging ik vaak naar hem kwas zo gelukkig maar hij woont in limburg we wisten dat da moeilijk zouden worden maarjh hij grote mond van ik kan da wel aan maarjh twerdt september en tging nie meer precies we stuurden elkaar nog maar amper omda we het allebei druk hadden dus ik stuur lang bericht naar hem van jh khou van u kweet tis moeilijk moh komt goe en hij stuurt vanjh kan het nie meer aan kzit in de knoop dit dat kwil stoppen en afstandrelatie jh lap daar had ik het al eerste week en hij kan het al nie moh ik heb zoiet van jh begin dan nie me mij gij weet gij kwetst mij daar superhard mee dus hij zegt jh we zijn effe uit elkaar. Ondertussen was ik al me paar vrienden op skype bezig over laundry en die waren fucking lief vooral Jari hij was er echt voor mij. Mijn beste vriend zei da hij voor mij iets voelde ik had het al wel door want hij stuurde vooral schatteke en sjoeke en bbi en bbe enzo& eerst ik dacht zo van oohn oe lief moh ben kapot zun wisten da nie twas donderdag en we skypte me zijn g3 mijn betse vriend Jari en ik ik was nogal stil totdat brighton vroeg wat er was ik zo kijk bij tijdlijn hij ahjh kzie het al als gij wilt moogt gij weggaan en ga slapen ge hebt het nodig. Ik zei van jh maar kan toch nie slapen ben kapot en begon kei hard te blijten uiteindelijk ben ik tog maar in mijn bed gekropen en heb geprobeerd te slapen moh tginng nie kreeg brichtje van Jari da hij er vo mij zou zijn en da hij van me hield kvond da zo liefmoh kvoelde me nog alty down.Ik was gewoon kapot ervan volgende dag ik kwam al bljtend naar school iedereen kwam naar mij. Mijn vrienden waren ervoor mij en mijn beste vriend vooral hij zei van jh hij is het nie waardt stopt wij gaan da er morgen op laundry goe uitfeesten dus ik zeg van jh okki heel de dag op school heb ik depri gezeten en eindelijk was die rotdag voorbij. Kging zo snel mogelijk naar men bed en voor dak het wist wast zaterdag mijn ouders vertrokken naar de zee en ik smorgends naar laundry eerst naar mijn beste vriend en dan samen me Dennis en Jari naar laundry. We kwamen aan en begonnen al goe we kwamen goe overeen we plaagde elkaar wa en we zaten ondertussen vollenbak te feesten. Die dag was alles uit mijn kop ik was alles effe vergeten s’avonds op Laundry khad me Jari,Dennis en Brighton al goe wa op en omda Jari heel de dag zei da hij van mij hieldt zocht ik ondertussen een manier ik zag da brighton constant zijn pet af pakte en hij die terug wouw dus had ik de perfecte manier gevonden. Ik pakte jari zijn pet af en hij kreeg die nie terug voor dak kusje kreeg brighton en dennis gingen weg met de pet en jari gaf mij een kus eindelijk deed hij het en kreeg hij zijn petje terug we waren goe aant drinken en goe aant amuseren en twas de beste dag uit mijn leven. Jari en ik waren een koppel en ze brachten mij terug thuis. En ze gingen door naar hun huis we hadden het toch weer gehad we skypen iedere dag nog we hebben gewoon echt een vriendenband opgebouwd en kvind da echt speciaal op festivallekes leert ge echt u vrienden kennen.kvind ze een superklik. Khou van hen allemaal maar nog ging mij gedachte op zelfmoord nie weg. ik sneed mij voort en ik snap echt nie waarom ik heb goeie contacten ik haat mijn familie en hou van wegggaan wa moe ik doen iemand typ?

Ik wordt geterioseerd doo mijn eigen man.
Ik ben net een jaar getrouwd en hij is nooit getrouwd geweest. Hij weet niks van deze wereld en is vredelijk verwend door zijn moeder en zijn zusters.
vanaf het moment dat ik met hem trouwde wist ik niet dat dat zijn zusters mij zouden terioseren, maar ik hield mij sterk. Maar nu voel ik mij niks meer. Hij houdt meer van zijn familie dan van mij, nog nooit is hij voor zij eigen vrouw opgekomen, en ik kan het niet meer aan. ik voel me veraden en heb alle hoop en moed opgegeven.

Het begon allemaal toen ik naar de basisschool ging altijd wel wat mis ik was wat stevig enzo naar mate ik ouder werd en een zogeheten groeispurt kreeg was ik al richting de middelbareschool aan 't gaan weg van alle pestkoppen van de basisschool daar leerde ik een meisje kennen klein en apart dat soort types trok ik waarschijnlijk aan ofzo maar goed daar ging ik dus mee om samen met mijn beste vriendin maar ik kwam er al snel achter dat kleine mensen de grootste duivels op aarde zijn als iemand niet deed wat zij wilde manipuleerde ze die gene en het hield maar niet op ooit verzon ze dat als de jongen die ik leuk vond mij niet leuk vond ik zelfmoord zou plege. Ik was 13 en had daar nog nooit aangedacht ik was tevreden met mezelf dus toen ik hoorde dat de jongen een schuld gevoel kreeg begon ik me aftevragen waarom zo'n iemand het geloofde! Maar ja mijn mentor/vertrouwens persoon kwam er achter en ging met me praten hij vroeg wil je dat ik je ouders bel ik zei neej het is oke zo! Ik ging stappen met vrienden en kom thuis en krijg te horen dat die man had gebeldt en alles had verteld ik schaamde me rot ik kreeg een gesprek en legde uit dat het kleine meisje iedereen stalkte en maar niet op hield uiteindelijk ging ze naar de andere locatie van mijn school maar ze bleef me stalke om wraak op me te nemen omdat ik zogenaamd haar vriendin af pakte die al sinds groep 5 mijn beste vriendin was!! Maar oke ze bleef me stalke met nep accounts op facebook twitter instagram whats app overal gewoon zelfs bellen en het toppunt was bereikt toen ze bij mn huis een brief neer gelegd had met hoi ik wil seks met je bla bla bla bla bla en dan een nep naam van een jongen ik stapte meteen op de leiding van m'n school af die voorzichtig aangaf dat ze moest kappen maar tot de dag van vandaag is er totaal niks veranderd! Ze blijft doorgaan! Het word als maar erger want in een depri periode was er een jongen die me door dik en dun voor me was totdat hij een foto wilde....en niet zomaar een wel naakt hij zei dat als ik het niet zou doen hij me zou blokkeren en hij was alles wat ik had ik hoor je vragen en je familie dan...nou daar had ik tijdens de pubertijd en zelfs nu nog ruzie mee dus ik deed wat hij zei zo dom van me! Maanden ging dat door ook met andere jongens toen ik 14 was bijna 15 kapte ik alles af het naakt camme en de pics ik wilde geen slet zijn! Ook omdat de kleine bitch het te horen had gekregen en mijn liefdes leven was ook vreselijk 3 relaties gehad 1 toen ik 9 was maar het bleek al snel dat we volgens hem nooit wat hadden daarna kwam er een relatie van dit jaar toen ik 14 was maar ik zag hem pas voor de 2e x en hij was totaal niet leuk ik zegmoeilijk neej en hij vroeg me in het bijzijn van al mn vrienden! Dus tjáa daarna kwam er een jongen op vakantie die normaal was en me leuk vond we namen wat maar toen ik niet helemaal nuchter was kuste ik per ongeluk soort van een ander....toen was het uit 😞veder heb ik ooit met mensen die ik via een soort datings app ontmoet had afgesproken het was uit met m'n internet relatie waar ik veel van hield ik was 14 en ging roken toen kwam er een jongen van die app en ik was tot die tijd een groentje geweest je weet wel zo'n iemand die nognooit gezoend heeft ik wilde dat bewaren voor "de ware" en wilde niet met die gozer van de app zoenen dus nam mijn bff mee maar alsnog hij ging er voor en het gebeurde gewoon na dat alles kreeg ik te horen dat mijn bff biseksueel dacht te zijn en toen begon ik ook te twijfelen ik ben er nu nogsteeds niet uit en tja ik werd in de loop der jaren steeds vrouwelijker dus tja de 2e x dat ik afsprak met de gozer van de app ging het goed mis hij begon met te betaste maar toen hij me naakt wilden kapte ik af ik zei waar ben je mee bezig enzo ik weet ook niet meer wie ik moet vertrouwen wie gaat er om met de kleine bitch wie zijn mn echte vrienden het maakt me wanhopig! :( en mijn familie steunt me lekker (niet dus) altijd ruzie over wat ik fout doe en dan slijmt mn zusje zo erg! Mijn geboort is een mislukking geweest denk ik vaak! Ik voelde me niet welkom en toen begon de gedachten op zelf moord na deze geschiedenis en de toekomst die komen gaatweet ik niet of het de moeite waard is hier nog op aarde te staan... En uitelkaar gevallen gezin waarin in ik geboren met een geschiedenisje aan slechte ervaringen met liefde wn vriendschap heeft mij er toe doen beslissen zelfmoord te plegen.......

Ik heb veel mee gemaakt, ik ben mishandeld door mijn vader, verkracht toen ik 15 was, mijn beste vriend zien verongelukken toen ik 16 was. En mijn vriendin heeft 6 jaar geleden zelfmoord gepleegd.
Ik ben altijd kwaad geweest omdat ik zelfmoord een makkelijke uitweg vond. Maar nu weet ik zelf ook niet meer wat ik moet.

Het doet me heel zeer om al die verhalen te lezen op deze site. Vooral de eenzaamheid en wanhoop die er uit spreekt. Waarom kunnen we elkaar niet helpen denk ik dan.

Ik heb zelf van alles aan therapie e.d. gedaan. Opname in therapeutisch centrum, cursussen, individuele therapie, groepstherapie. En nou ben ik 50 jaar. En lukt het me nog steeds niet om een relatie in stand te houden, werk te vinden waar ik me prettig bij voel. Ik heb iedere dag last van een onrustig knagend gevoel in me. En het lukt me niet om dat van me af te zetten. Door deze onrust voel ik me nooit op m'n gemak binnen een relatie, of met andere mensen., of wanneer ik alleen ben. Maar ik ben er zo klaar mee. Een enkele keer was ik van het gevoel af, maar het komt telkens terug. En ik heb ook dagen gehad dat ik er geen last van had. En was dan erg gelukkig. Maar nu is er zo veel angst en onrust. Waardoor ik ga twijfelen. Het liefst zou ik een hartaanval krijgen oid zodat het afgelopen is. Want er zelf voor kiezen durf ik niet echt. Bang dat het mislukt. En omdat ik soms ook geloof dat het toch ook wel een keer beter zou moeten gaan.
Ik voel me er alleen door. Praat er ook met niemand over, want dat lost ook niets op.
Ik weet het gewoon even niet.

27 april is mijn man en maatje overleden , we waren 25 jaar samen . we waren het eerste mannenpaar wat in 1998 getrouwd is in leiden . mijn man is gestorven aan prostaat/botkanker . ik dacht ik red het wel , maar schijn bedriegd ik ben heel eenzaam , in het begin zie je nog wat vrienden en familie . dat is nu al een stuk minder . vandaar ik heel veel loopt te denken om uit het leven te stappen , ik heb er echt geen zin meer in .ik wil naar m,n maatje . elke dag en dat is nu bijna 5 maanden geleden dat hij overleed , loop ik maar te huilen . voor de buitenwereld hou ik mij kranig , maar zodra de voordeur dicht valt , valt ook voor mij jet doek . ik kan er niet meer tegen . hulp wil ik niet , loop alleen maar aan de dood te denken , slapen doe ik heel slecht . ben momenteel heel erg vermoeid .ik ben hard op dreef om er een eind aan te maken . voor mij hoeft het echt niet meer .

Sinds dat ik op middelbare school zit. Gaat het slecht met me.

Met engels haal bijna altijd een onvoldoende. Daardoor krijgen zelfmoord neigingen, soms kan ik het niet meer aan.

Mijn vriendin is de enige die mij helpen kan.
Als zij er niet was weet ik niet wat er dan met me gebeurt was.

Als ik een toets voor engels opkrijg.
Op de dag van de toets, krijg ik hoofdpijn en letters die door elkaar zweven, ik word daar gek van.

Mijn vriendin is de enigen waarvoor ik leef.