Levensverhalen (pagina 195)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verdriet

Hoi,
ik ben lilly en 14 jaar
7 jaar gelden zijn mijn ouders pijlijk uit elkaar gegaan en ik heb daar heel veel moeite mee gehad. Ik was papa's meisje en toen mijn vader weg ging werd ik een erg opstandig kind.
ik heb mijn vader een jaar niet gezien en toen begon ik hem weer te zien ik was daar heel blij mee. Dat ging goed totdat in 2013 me vader ging verhuizen want hij wou dichter bij ons wonen en hij had het zich goed voorgesteld maar het is heel anders gelopen , ik en me zus gingen in het begin vaak naar hem toe hij was toen nog wel blij want mijn vader had van die periodes dat hij depressief was en blij van die ups en downs. Na een tijdje ging het bergafwaarts en zat hij weer in de put mijn moeder ik en me zus hebben er echt bijna alles aan geprobeerd maar vrijwel niks hielp. Me moeder en vader hebben geen contact meer en ik en me zus ook niet meer echt, soms belt hij nog wel eens om te vragen of we komen maar dan zeg ik altijd dat ik bij een vriendin ben omdat ik niet naar hem toe wil...
Het klinkt echt gemeen maar ik wil die confrontatie niet aan gaan want na die scheiding heb ik al zo veel pijn gehad dat ik er dit niet bij kan hebben eigenlijk.
Nou in het 2e jaar van me middelbare school kreeg ik een vriend echt een hele lieve jongen echt heel lief , maar ik verpeste het weer op en nieuw omdat ik niet weet hoe ik het moet volhouden omdat ik als maar aan die scheiding denk eigelijk ik kan er niks aan doen gaat vanzelf maar dat is nattuulijk geen excuus ik weet niet of ik wel op deze wereld wil blijven... Dit klinkt zo aandacht trekkerig maar zo moet het echt niet over komen ! Ik was dus het papa's kindje en val er nu dus buiten met me mama en me zus en me stiefvader ik voel me heel erg alleen 1 iemand snapt me dat is me beste vriendin ze snapt me en door haar ben ik er nog want ik heb 1 x zelfmoord proberen te plegen maar ik overleefde het en dat was ergs schamend en nu denk ik er weer over maar nu echt want ik hoor hier niet thuis dit is niet mijn wereld ik hoop dat het daar boven beter is want ik heb veel fouten gemaakt in me leven die ik liever achter me laat en nooit meer aan moet denken. maarja ik kan me zelf niet veranderen hoe ik ben en hoe ik eruit zie enzo... nou dit is zo'n beetje een kleine samenvatting van me leven ik heb nog een kort leven gehad en heb eigelijk weining ervaring over het leven maar ik ben bang dat ik meer fouten ga maken dus ik denk dat zelfmoord de beste oplossing is. Groetjes lilly
Datum:
24-03-2015
Naam:
lilly
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

Snap niets van mezelf. Wordt het huis uitgeschopt

Ik ben vreemd. Mijn hoofd zit niet goed in elkaar. Van de hele wereld moet ik van alles maar ik wil helemaal niks. Ik heb nooit vrienden gehad, geen echte vrienden in elk geval. Ik heb altijd al mijn gevoelens en gedachten aan de kant geschoven. En als ik al wat voelde had ik het er met helemaal niemand over. Het enige waar de wereld om leek te draaien is om jezelf als een toffe peer neer te zetten. Om je zwakheden en gebreken te verbergen. Ik zou namelijk alleen maar commentaar krijgen als ik dat niet zou doen. Voor mij was het een absurde gedachte dat ik het wel met iemand zou hebben over dingen die ik niet leuk vind of moeilijk vind.

Eigenlijk heb ik in mijn leven alles, een leuke familie, school, mensen die proberen vrienden met mij te worden, geld. Alles is oke zoals het is behalve dat het mij niet lukt om dingen te doen en ik weet niet waarom niet. Dingen als school afmaken, een baan zoeken, initiatief in vriendschappen nemen, op vakantie gaan. Ik heb jarenlang een gameverslaving gehad en ben naar een jeugd-afkickkliniek geweest. Daar zat ik dan tussen de junkies en de alcoholisten. Ben daar nu net 6 weken weg en heb sinds het begin van mijn behandeling niet meer gegamed. Ik ben daar begonnen met het toelaten van gevoel en het ervaren van emoties. En dat was heftig. Heel heftig. Ik ben altijd (aan de buitenkant) een rustige jongen geweest maar toen had ik de neiging om de boel aan gort te schoppen. Ik heb geen idee wat ik met al die emoties aan moet en soms ook niet waar ze vandaan komen. Ik woon nu weer thuis bij mijn ouders. Dus weer in de zelfde situatie als eerst. Maar het lukt nog steeds niet om dingen te doen. Emoties zijn er wel maar dat stemmetje in mij dat zegt dat ik nu ook wel even een sudoku kan invullen in plaats van stofzuigen of school bellen of solliciteren is er nog steeds. En is ook nog steeds even sterk. Mijn ouders worden knetter gek want ik doe helemaal niets (in hun ogen) om mijn leven te verbeteren. Want nu zit ik 24/7 thuis. Nou kwam mijn pa net naar mij toe en vermeld dood leuk tussen neus en lippen door dat hij voor mij een begeleid-wonen traject gevonden heeft. Met andere woorden, ik wordt zonder pardon het huis uit geschopt.
Datum:
22-03-2015
Naam:
Peter
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

geen vrienden voor troost, geen moeder die me echt helpt.

Ik de klas wordt ik sinds groep drie gepest. In de. Afgelopen jaren is het alleen maar erger geworden. 5 jongens tegen 1 meisje. Ik word uitgescholden en ze laten me schrikken en ik wordt getrapt of geslagen. Sinds kort heb ik ook verschrikkelijke ruzie met twee vriendinnen. Ik weet niet meer bij wie ik terecht kan. Mijn moeder maakt het alleen maar moeilijker. Ik weet niet wat ik moet doen en ik voel me zwaar de pineut 😭😭😭.
Datum:
22-03-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Utrecht

Fucked up

Ik ben 16j , ik ben opgeroeid tijdens de vecht scheiding van mijn ouders, ik leef tussen 2 moeilijke families, ik zit nu al 9j met een agressie stoornis waardoor ik me moeilijk kan concenteren mijn ouders denken dat het tussen mijn oren zit en willen de medicatie niet betalen en daar door vecht ik steeds op school. Ik ben een buite beentje altijd al geweest met mijn rock stijl. Vorig jaar ben ik lid geworden van een rechtse groep ik ben daar zeer geliefd vanwege mijn kennis van oorlog voering, maar echte vrienden heb ik niet. Ik voel me eenzaam, haal steeds slechte punten op school. En heb al 2zelfmoord pogingen en verschillende instellingen achter de rug omdat ik door politie altijd werd gevonden... Ik heb een vriendin ze is geweldig maar mijn depressie word erger en ik denk dat er een 3e poging op komst is... (Korte versie)
Datum:
21-03-2015
Naam:
D.M
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Stress

Ik kan de stress en de druk niet meer aan ik heb mijn leven nu al verkloot mijn ouders zijn niet trots op me welke keer dat ik aan me zelf den moet ik bij na huilen ik kan het echt bijna niet meer aan ik begin gedachtens te krijgen over een makkelijke weg uit
Datum:
19-03-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

angst

Ik heb verdriet, en ik wil weg van deze wereld. Ben bang om te sterven, eerlijk gezegd ben ik te laf om zelfmoord te plegen. Er lijkt wel geen menselijke weg te bestaan om eruit te stappen. Wat ik achterlaat? Mijn dochter die ik niet mag zien, een vriendin waarvan ik niet weet of ze echt van mij houd. Ik ben alleen op deze wereld, ja net Remy... ik mis de warmte van een relatie, de simpele dingen. Maar ik ben ook moe, moe van het vechten tegen alles. Waarom ik hier nu dit schrijf? Ik weet het zelf niet eens meer. Ik weet wel dat het zo triest is, dat er zoveel mensen zichzelf de dood in willen jagen, omdat er zo`n gebrek in deze wereld is aan empathie en begrip, te gek voor woorden. Een ding wil ik zeggen: ik leef nog, en geloof me, als iemand redenen heeft om dood te gaan, ben ik het wel. Vraag is: hoelang nog? Ik bid voor mezelf en iedereen die een doodswens heeft, god help ons.
Datum:
17-03-2015
Naam:
Jimmy
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-brabant

Myn chronische Klote-gevoel;

De zelfdoding in onze familie was myn peetoom. Het oudste broertje van myn moeder, dus zy = ook de enige, met wie ik erover kon praten. Maan aangezien ikzelf een uitwonende dogter heb, ik in een vegt-sgeiding zit, myn ouders zyn ook gesgeiden. Maar myn ex-man sgynt nu getrouwd te zyn met de ex-vrouw van myn broertje + zy hebben elkaar ook gevonden, omdat zy het leven niet meer zagen zitten.
Maar tog hebben ze er voor gekozen om nog maar 2 kids te maken ? ? ? ?
Myn enige kind = 16 jr. nu + zy = voor my de enige reden, waarom ik hier moet blyven. Ik kryg nu eindelyk de kans om hele interessante gesprekken met haar te hebben. Ik kan van haar leren, zellufs ! ! !
Maar voor myzelf blyft het leven nooit leuk. Ik wil geen slingers meer ophangen, wy zyn nu by de Voedselbank, ik MOET een sguldhulpverleningstraject in omdat ik nu samenwoon met een wanbetaler. . . . ?
Ik blyf helaas ook denken, dat egt NIEMAND my ooit zal begrypen, . . . . . . . ook al wordt ik tegenswoordigs heel soms behandeld als mens, + byv. niet als de klant, die de huur van Jan. + Febr. nog moet betalen,

Groetjes Lady-Bitch ! ! !

Datum:
17-03-2015
Naam:
B.
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

moe

Ben zo moe van alle onrechtvaardigheid.
Vind alles zo hard en oneerlijk.
Vind het leven zo zwaar.
Zou zo graag verlost zijn van elke dag.
Heb al vele malen gedacht te springen,medicijnen,drank,plastikzak,verstikking,maar heb het lef niet,heb angst dat het niet lukt,maar ik zou zo graag weg willen van hier,ben zo overgevoelig voor alles,trek mij alles altijd extreem aan.
Zonder mij soms helemaal af om maar niet gekwetst te worden.
Ik ben soms zo moe van niks,maar ben zo verdrietig om een aantal dingen die mij achtervolgen.
Ik zou heel graag vredig inslapen,naar rust,geen stress om geld,status,uiterlijk.
Datum:
15-03-2015
Naam:
verdrietig
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Pesten

Ik heb al vele maanden geen contact meer met m'n vader , na een ruzie wil hij me niet meer spreken en zien . Ik val op meisjes en heb dat verteld aan m'n school en nu word ik elke dag uitgescholden en in elkaar geslagen . M'n moeder drinkt veel alcohol en is er nooit voor me en al me vrienden laten me in de steek . Ook wil me beste vriendin zelfmoord plegen waardoor ik het heel moeilijk heb en zelf ook de gedachten heb gekregen om het te gaan doen..
Datum:
15-03-2015
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ware liefde of Ideaal beeld?

Hi, ik heet Romy. De laatste 6 maanden waren mijn gelukkigste maanden ooit, maar ook een van de ergste. Ik heb een vriend. Maar, onze relatie is gevaarlijk. Mijn ouders (die afkomstig uit een ver land zijn) accepteren niet en zullen dat ook nooit doen omdat ik met een jongen samen ben afkomstig van België. Ik ben nog nooit zo geliefd geweest, als door hem. Het is mijn fout, ik had nooit een relatie moeten beginnen wanneer ik wist dat het moeilijk ging worden. Ik lieg tegen m'n ouders, om bij hem te zijn. Op school, kunnen we niet echt 'cheesy' doen, en ik zie hem amper. Door al die stress dat mijn ouders mijn relatie nooit mogen ontdekken ben ik (zegt men) véél vermagerd. En daarbij heb ik nog een situatie waarmee ik kamp, mijn vader is een alcoholist. Ruzie is iets wat in mijn leven dagelijks voorkomt, uitschelden dagelijks, ... Soms durft hij wel eens fysiek pijn te doen. Ik kan het gwn allemaal niet aan, ik wil bij mijn vriend zijn, gelukkig zijn. Maar, daar is nihil kans op, zonder de acceptatie van mijn ouders. Ik ken mijn lot, mijn ouders willen mij uithuwelijken. Trouwen met een vreemde man. Ik heb ook nog twee jongere zusjes. Ik kan niet met hen praten, hen niet vertrouwen... Mijn band met hen verslechterd met de dag. Ik weet niet wat ik moet doen ... Het uitmaken en dan depressief worden? Ah, oei, ik ben dat al. Waarom, juist, ik, waarom ik, ...
Datum:
15-03-2015
Naam:
Romy
Leeftijd:
15
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.