er is veel in mijn leven gebeurd misschien klinkt het niet zo erg maar het was voor mij wel erg. ik ben best veel gepest om veel stomme redenen. in ongeveer groep 5 werd ik gepest door een meisje waar ik vroeger vriendinnen mee was, wij zijn geen vriendinnen meer omdat ze me dwong om dingen te doen en ik mocht niet met andere meisjes omgaan. dus in groep 5 peste ze me niet echt op school maar daar buiten als ik naar huis liep liep ze me achterna en ging ze me duwen en uitschelden later kreeg ik een vriendin waar mee ik naar huis liep zij heeft mij erg geholpen. maar het hielt niet op ik kwam een keer heel erg huilend thuis toen hebben mijn ouders haar ouders (het meisje die mij peste) op om te praten het hielp een beetje maar na een paar dagen begon ze weer. tot aan het einde van groep 8 daar is ook iets ergs gebeurd maar ik wil het liever niet vertellen.
maar ongeveer in half groep 8 heb ik een hele goeie vriendin verloren en voelde me heel erg alleen dat was het moment dat ik veel terug keek en aan zelfmoord dacht. een keer bij een klasse feestje moest ik in een keer zo erg huilen dat ik alles heb verteld aan de klas.(want niemand wist wat er aan de hand was). ik heb ook verteld dat ik aan zelfmoord gedacht had. een paar meisjes moesten huilen en op dat moment wist ik dat ik niet alleen was. dat was wat er op school gebeurde, mijn ouders hebben ook vaak hele erge ruzie gehad een keer heeft mijn moeder mijn vader geslagen en ze was dronken geworden en mijn zusje bijna geslagen. ik schreeuwde dat ik dood wouw. toen ik in de eerste paar weken in de eerste klas zat voelde ik me heel fijn want ik ben best klein(1.40) en er waren mensen die ook wel klein waren... tot dat ik ook daar gepest werd om mijn lengte ze zijden dat ik 8 of 9 was en ze gingen gemene dingen rijmen met mijn naam en werd niet serieus genomen als ik iets er over zij het leek echt alsof ik nog een peuter was. sinds dien heb ik elke dag gehuild op de wc van de school of thuis maar mijn ouders wisten dat niet. ik had ook altijd een mes bij me op in mijn arm te snijden als ik me K voelde. mijn ouders zijn er achter gekomen door dat ik aan het huilen was in mijn bed ze hebben een mail naar mijn mentor gemaild en hij heeft het tegen de klas gezegd en toen was het ook over. ik voel me nu nog steeds niet op me gemak thuis want ik ben telkens bang dat mijn ouders weer ruzie gaan maken. ik weet ook niet echt wat ik nu moet doen. mijn ouders weten ook niet dat ik mezelf vaak gesneden had en aan zelfmoord denk.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.