Levensverhalen (pagina 1846)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zal er dan rust zijn?

Ben 46 en er is niet veel van mijn leven terecht gekomen.Mijn leven bestaat uit pijn,erge pijn die bijna niet te dragen is.Lang heb ik me op de been gehouden door verschillende verslavingen zoals heroine en alcohol.Mijn lichaam begon heftig te protesteren,evenals mijn werk vriende die ik niet meer heb en een relatie die vandaag met mij wil stoppen na een lange strijd.Nadat mijn Altvleesklier het begaf kon ik niet meer drinken,nou oke wilde het toch al lang niet meer.Het begon goed en ik voelde me prettig.Ik leerde ook mijn vriendin kennen die net aan het genezen was van borstkanker.Eigelijk was het voor ons beiden een nieuwe start.We genoten en voelde ons gelukkig ondanks dat ik wel eens depressief was en dan naar de fles greep.We gingen samenwonen.Ik trok bij haar in en we teerde op onze liefde voor elkaar.De tegenslagen begonnen.Ik kreeg onverklaarbare angsten.Ik durfde bijna niets meer,een stap naar buiten was al een gevecht.Mijn vriendin was er voor mij maar ze snapte het niet goed .Opname was onvermijdelijk.De hel was begonnen,het werd een grote kwellingen voor ons bijden.De verpleging zat vaak liever bij elkaar dan dat ze zich met ons bemoeide.Fouten zijn er gemaakt door mij een co arts te geven die nauwelijks nederlands sprak.Medicatie werd soms na een dag weer verandert.Als ik onrustig was van medicatie en snachts over de gang aan het hollen was,betenkende weigeren om mee te werken.Zal zelf ongetwijfeld ook niet zo gemakkelijk zijn geweest maar de hulp was minimaal op een uitzondering nagelaten.Ik liep weg,dreigde met zelmoord,dronk.En ja dan word je op straat gezet.Zoek het maar uit.Ik kreeg een psychiator die me weigerde om mij serieus te nemen.Ik had een alcohol probleem volgens hem en hij weigerde mij te helpen,zelfs medicijnen kreeg ik niet van hem.Er was een psychlogisch onderzoek geweest en daar bleek uit dat ik heftig borderline heb.Iedereen adviseerde een behandeling maar de psych wilde niet.Nadat hij onsagen was of onstlag had genomen hebben we een klacht ingedient..Ik kreeg gelijk.En nu was het afwachten op de behandeling,dit heeft maanden geduurt en er werden weer fouten gemaakt.We voelde ons machteloos,mijn vriendin begon te breken door vermoeidheid.Ik ging weg bij haar om haar te onzien en de kinderen want ik ben moeilijk en soms een galbak.We dachten dat het voor ons beiden beter zou zijn.De borderline hield niet op en nu ik op het punt sta om in therapie te gaan geeft ze het op en komt me dat zo vertellen.Ik kan dit niet trekken en zoek nu naar een manier om mezelf van kant te maken want ik wil niet meer.
Paul.
Datum:
22-06-2005
Naam:
paul
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

5 maart 2004 is mijn vader overleden aan gevolgen van een hartaanval. Na drie maanden in het ziekenhuis gelegen te hebben is hij overleden. Ik heb tot de dag van vandaag niet gehuild. Mischien zit ik nog in een shock of i.d. ik weet het niet. Ik studeer aan de Erasmus. Het gaat heel heel slecht met mijn studie. Ik kan het niemand vertellen. Ik wordt er gewoon gek van. Ik zeg wel tegen mijn familie dat het goed gaat. Kortom ik lieg. Finacieel gaat het helemaal slecht! Ik denk laatste tijden(sinds 6maanden) aan zelfmoord. Elke dag heb ik het wel in mijn hoofd of dan zeg ik dat ik mezelf ga vermoorden omdat ik gek wordt. Ik woon op mezelf en elke dag denk ik eraan, maar als ik bij familie ben ben ik opeens een ander persoon.Ik sta vaak versteld van mezelf. En als ik weer thuis ben dan komen die zelfmoord gedachtes weer naar boven.

Wat moet ik doen?
Datum:
22-06-2005
Naam:
iemand.
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

angst die te sterk is

hoelang kan ik dit gevecht nog volhouden. ik denk al sinds een paar maanden aan zelfmoord, en ben iemand die aanleg heeft om depressief te worden en de dingen in het leven op een negatieve manier te zien. waarom ben ik zo een goed persoon, terwijl heel de wereld zo slecht is. ik ben m'n belangstelling in mensen verloren, heb zoveel teleurstellingen gehad en ben zo vaak belazerd door mensen, ik schaam me dat ik een mens ben. Ik heb nog meer respect voor dieren, want als hun je liefde geven dan is het ook echt bedoelde liefde, en niet een strategie om iets voor elkaar te krijgen bij jouw. en ik heb er ook schijt genoeg van dat ik geen vriendin heb, toen ik 16, 17, 18 was had ik wel om de zoveel tijd een vriendin, maar nou.
het wil gewoon niet lukken, al 3,5 jaar lang helemaal niks. ik begin mezelf zelfs wijs te maken dat ik dat ene onderdeel van god om meisjes te versieren niet heb meegekregen, ik kan het gewoon niet, durf het niet. en al me vrienden hebben een vriendin, of het gaat uit en dan hebben ze weer een nieuwe binnen korte tijd. en dan denk ik van, wat doe ik verkeerd dan. ik vind dat ik niet lelijk ben, en ik heb ook wel sociale vaardigheden.
maar het lukt gewoon niet, en daar baal ik van. de normaalste zaak van wereld, wat bij iedereen normaal is, waar niemand moeite mee heeft. dat heb ik niet.
en doordat ik zie dat iedereen, maar dan ook iedereen (in mijn ogen dan) het wel kan, of al een partner heeft. dan voel ik me een mislukkeling, of zit ik gewoon in me pech jaren, of straft god mij, omdat ik niet in hem geloof.
ik heb mezelf de tijd gegeven tot december, dan ben ik alweer 4 jaar lang vrijgezel. als het dan niet is gelukt, dan zal het wel nooit lukken, dan kan ik beter stoppen. want ik vertik het om als trieste eenzame door het leven te gaan. ik wil niet dat ik over 10 jaar nog steeds alleen ben, en in me eentje woon, met alleen een hond of een kat, en dat je dan zo desperate naar de hoeren gaat, omdat je toch niks anders heb. en daarbij moet je dan aankijken hoe je vrienden, wel allemaal een vriendin krijgen. En dan moet je maar blij reageren elke keer, terwijl je eigenlijk denkt, waarom jij wel en ik niet. ik kan ook niet meer tegen die opmerkingen van, hoe lang sta je al droog?? waarom durf je niet op der af te gaan?? je bent niet echt iemand die op vrouwen af gaat he?? WAAROM BEN IK ZO, what the fuck is dit, waarom durf ik niet iets wat alle jongens wel durven, die drempel is zo hoog. Dan zeg ik ook tegen mezelf dat god bij mij het angstnivo hoger heeft gemaakt dan bij andere, dat ik daarom niet durf. ik ben ook geen 1 bericht tegen gekomen op deze site die een beetje op de mijne lijkt, en daardoor voel ik me helemaal een mislukkeling. ik kom allemaal verhalen tegen over relatie problemen, ik wou dat ik die problemen had, want dan had ik tenminste een relatie die ik nooit heb gehad.
ik wil helemaal niet dood, want voor de rest heb ik wel een goed leven. maar ik kan dit niet meer aan, die opmerkingen die eeuwige eenzaamheid, het aanzien hoe andere mensen wel liefde hebben.
maar ik kan me ouders en familie niet in de steek laten, ik hou zoveel van ze. me ouders weten dat ik zelfmoord gedachten heb, maar ik zeg dat het ergens anders aan ligt, ik wil dat niemand het weet wat mijn probleem is, ook omdat, dan je status zwaar naar beneden gaat ten opzichtte van je omgeving, en daar ben ik ook bang voor, ik wil niet bekend staan als jongen die geen meisje kan of durf te krijgen. its a fuckin timebomb, er moet snel iets gebeuren of mensen gaan nog denken dat ik homo ben ofzo (ik respecteer homo's daar niet van) en als het zover is, dan weet ik zeker dat ik niet meer wil leven, wil niet die outsider zijn, waarom ben ik zo, waarom heb ik zo een berg angst gekregen die ik niet aankan. angst voor een doodnormaal iets voor andere mensen.

pfff zo dat kostte echt moeite om te typpen, maar ik ben blij dat ik ergens m'n verhaal kwijt kon
groeten van een FAILURE of GOD
Datum:
22-06-2005
Naam:
...
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Dood het beste nu

Nu is dood voor mij het beste ik haat me leven altijd maar zelfde en me vriendinnen die bijna niet heb begrijpen me niet en alles :( ja 1tje.... leven is so k*t me opa heeft me leven oiok voor de helft verknalt en alles is te lang verhaal :( echt erg en me broertje heeft ook aan ze nieren god heeft goede mensen gemaakt en mensen die der niet horen te zijn zo als mij als ik zeg tegen me vriendinnen ik pleeg zelfmoord doen ze allemaal opeens lief en fucking aardig ik wil gewoon in de toekomst kijken hoe dan met me gaat ik fantaseer in gedichten dat aan de drugs en alles verslaafd raak ik vind het best erg wat ik allemaal denk en toen in groep 6 zat heb ook rare dingen gedaan met mezelf maar nu opeens durf ik het niet meeer terwijl echt wil ! groeten nu nog levende marjolein
Datum:
21-06-2005
Naam:
Marjolein
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Waarom durf ik het nou niet

Ik zit met probleem ik wil me zelf snijden maar lukt niet want ik durf het niet ik zeg tegen al me vrienden dat dood wil en hun allemaal steunen maar helpt niet ik schrijf het van me af in gedichten en alles ik wil gewoon dood ik wil echt dat iemand een pistool heeft dat dood kan ofzo werd vroeger ook gepest en alles het leven is zwaar en dan wil je stoppen maar durf het meself niet aan te doen en me moeder en vader pesten me ook altijd omdat geen vrienden haast heb en omdat altijd zolang achter msn zit en alles en dat vind ik zo irritant ik heb 1 echte goede vriendin waar alles bij uit kan zeggen en alles allemaal zeggen ze doe niet en zo hallo mensen het helpt niet ik blijf met gedachten van snijden en ophangen en alles
Datum:
21-06-2005
Naam:
Marjolein
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Shadow

Ik kan niet zonder hem leven . Een deel van mij bestaat uit hem. Vergeten kan ik niet , alleen herinneren. Al die keren dat we samen waren , hoe verliefd ik was. Zijn mooie ogen , lieve lach. Hij was de enige die precies wist hoe ik was . En ik wist hoe hij was . Ik zou mijn toekomst hebben gedeeld met hem . Ik zou alles doen voor hem. Ik zou alles hebben opgegeven voor hem. Ik zou mijn leven geven voor hem , als hij terugkwam bij mij...
Datum:
21-06-2005
Naam:
Shadow
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

De jeugd is je mooiste tijd, het wordt dus alleen maar erger...

Ik heb het met alles heel goed getroffen, ik ben gezond, woon in een welvarend land heb goede vrienden.... Toch voel ik me al jaren ongelukkig! Depressie.
Ik ben hier ook voor behandeld maar dat heeft niets uitgehaald. Het is wel een tijdje beter gegaan doordat ik een opleiding ging doen waar ik het naar mijn zin had maar deze opleving duurde slechts een jaar. Ik voel me bijna altijd moe en heb heel vaak geen zin om ook maar iets te doen.
Voor mij zal zelfmoord zeker een oplossing zijn maar het zal de mensen om mij heen te veel pijn doen.
Ik wens andere bezoekers van deze site veel sterkte toe.
beschouw het leven als een boek, als je nu zelfmoord pleegt zal je nooit weten hoe het af zal lopen....
Datum:
21-06-2005
Naam:
................
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

mijn berg en dal

Ik ben nu 24 en in mijn leven 3 keer verkracht. Na een beetje uit dit dal te zijn opgekrabbelt kreeg ik een vriend die voor mij alles was. Ik kwam er echter al snel achter dat de relatie voor mij meer betekende als voor hem. HIj heeft me een paar keer geslagen en me 3,5 jaar lang de grond in geboord. Over hoe lelijk ik was en hoe dom. Dit heeft mijn vertrouwen in mensen en mezelf geen goed gedaan. Ik heb nu een nieuwe vriend en dat ging 5 jaar goed. Net toen ik eindelijk een beetje ging geloven dat hij echt om me gaf is hij vreemd gegaan. Ik heb gewoon niet het gevoel dat ik goed genoeg ben of dat iemand me mist als ik er niet meer zou zijn. OP het moment loopt door het vreemdgaan mijn relatie moeilijk, mijn stage lukt niet en ik walg van mezelf. Deze gedachtes zijn een berg en dal waar ik al jaren mee vecht
Datum:
21-06-2005
Naam:
black
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

depri en zelfmoord

Ik ben vaak heel depri en denk bijna elke week wel 3 keer aan zelfmoord. ook hoe ik het zou doen. Ik heb gisteren het aan me hartsvriendin vertelt en gelukkig zei ze dat ze er voorme was en dat ik haar alles kon vertellen en dat ik haar kon bellen maar als ik langs een brug rij dan denk ik zou het lukken om zelfmoord te plegen als ik van die brug af val?polsen doorsnijden vindt ik eng dus dat probeer ik niet. Mijn vriend is 3 jaar geleden van een hoge hijskraan gesprongen ook door zelfmoord en daar zit ik mee. Ik heb ook slaapproblemen elke avond en huil mezelf snachts in slaap. Ik haat mezelf maar weet niet waarom. Ik zit op een niet zoon fijne school en wordt er telkens mee lastiggevallen dat ze zeggen dat ik te dik ben. ik ben 1.69 en weeg 58 kg..zelfvindt ik dat ik lelijk ben en dat niemand me aardig vindt. ik heb een groot minderwaardigheidscompleks en wil nooit tussen veel mensen lopen omdat ik dan denk dat ze me uitlachen of nawijsen. In de zomer loop ik nooit in me bikini omdat ik me dat te dik vindt. Mijn vriendinnen zijn heel mager en ik zou dat ik kon ruilen. Hun hebben altijd vriendjes en verkering en ik heb der nog maar 2 gehad toen ik 9 was en niemand het nog kon schelen hoe ik er uitzag. Ik voel me wel opgelucht dat ik hier nu mijn verhaal kwijtkan. Ik heb wel eens zware pillen van mijn moeder willen innemen.Als je een overdosis neemt dan stopt je hart wel dacht ik. maar ik durf het aan de ene kant ook weer niet omdat ik dan mijn ouders en mijn omgeving pijn doe, als hun er niet waren had ik me2 jaar geleden al afgemaakt..
Datum:
21-06-2005
Naam:
Laura
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet Het niet meer, , , , ,

ik weet het niet meer, ik heb zo vaak het idee dat ik niet meer wil gewoon niks omdat mijn ouders me haatten enzo.
en ik denk dat mijn vrienden mij ook haatten omdat ze alltijd van die grapjes maken dat ik dik ben ohkwej ik weet dat het grapjes zijn maar ze gaan er maa rmee door en een aandere vriendin die laat me steeds stikken bijv. net ik had bij haar geslape echt harstikke leuk, de dag erna (vandaag dus) hadden we triatlon met school en we gingen er samen heen omdat ik vel sneller was ging k gewoon op mijn eigen tempo toen ik klaar was heb ik heel lang gew8 op haar.
Maar ze was er niet, naa een uur of 2 bn ik maar naar haar huis gegaan om te kijken of ze daar was maar mijn spullen (portomonee kleren schoenen dvd's spellen) lagen daar ook nog dus ik moest die ook ophalen, omdat ik op haar schoenen was (ik had zelf alleen slippers bij me en die lagen bij mij binnen) die ik uit had gedaan had ze die mee naar haar huis genomen (daar kwam ik 8er toen ik naar huis wou omdat ik de hele tijd op blote voeten liep.
dus ik op blote voeten 4 km fietsen is ze er niet.
Ik kan dus niet bij mijn spullen en ik zou nog met mensen kleren kopen voor schoolfeest waar ik nu ook totaal geen zin meer in heb maar zij is dus gewoon weggegaan waarschijnlijk zonder te w88 of iets enh daarna naar haar oma!!!!!! en wat moetik nu ??? niks mijn ouders zijn btw ook nooit thuis van 7 tot 6 werken ze ohwkej ohwkej ik weet dat ze dat voor mij doen maar ik wil ze ook nog wel eens sien hoor.
mijn broers slaan mij alltijd en schelden me uit voor freaken en peperen me ook nog is lekker in hoe lelijk ik wel niet ben.
op school word ik gepest door alle jongens met skater omdat ik 1st skater kleren droeg maar daar ben ik toen mee gestopt omdat ik er mee gepest werd maar ze pesten me nog steeds ik wil dit wel aan mijn ouders vertellen maar mijn vader vind me al een mietje als ik huil als hij kei hard aan het schreeuwen is en mijn ouders zijn gescheidden en mijn moeder is alltiojd aan het werk waardoor ik niemand heb waar ik mijn problemen bij kwijt kan,
ik heb ook heel erg het idee alsof niemand me kent maar dan ook niemand!!!
ik haat mezelf gewoon omdat ik er zo graag ij wil horen en dan alltijd andere kleren mooi vind,,,

ik weet het niet meer hoor.

Vera
Datum:
21-06-2005
Naam:
Vera
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.