Levensverhalen (pagina 1841)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik snijd en denk soms aan zelfmoord

hallo ik schrijf dit onder een schuilnaam omdat ik bang ben dat iemand die ik ken dit leest en het is nogal lang verhaal...

In het begin van me leven ging alles goed soms wat ruzie's maar verder niks aan de hand. En ik heb een (half) zusje maar toen hoorde ik van haar dat ze zelfmoord wou plegen,,en dat deet me heel veel pijn. Ik zag me zusje al bijna nooit maar mocht natuurlijk wel als ik wou...maar het is er nooit echt van gekomen. Toen ze vertelde van haar zelfmoordgedachten schrok ik me dood. Ik heb haar kunnen tegenhouden maar het ging nog steeds slecht met haar. Ze sneed zichzelf ook al,,en ik had het na 2 maanden aan me ouders verteld. Maar dat was niet slim,,want ze gingen me moeder bellen,,niet 1 keer maar liefst 2 keer...Dat deed me zusje nog meer pijn want de eerste keer vond ze wel ok maar de 2de keer niet meer...en me ouders hadden niet verteld dat ze nog een keer zouden bellen,,ik voelde me schuldig en vertrouwde me ouders een tijdje niet meer. Ze hebben wel sorry gezegd maar ik geloofde er helemaal niks van. Het ging een tijdje geleden wel iets beter en heeft een vriendje dat haar veel blijheid geeft.

Maar ik...ja ik was in een zwart gat blijven hangen. Ik kreeg toen ik onder de douche stond een beeld van mezelf dat ik op bed zat met een mes in me handen die ging snijden in me arm. Ik schrok en de tranen stonden me in de ogen. Ik heb het aan een vriendin verteld en zei dat ik niet moest denken dat het een soort toekomst was. Dat was dus niet waar,, ik ging me wel snijden,,het begon gewoon met krassen zetten op me arm,,toen ging ik iets dieper maar bloeden deed het nog niet,,nu sinds een tijdje snij ik me wat dieper en bloed het wel.

Nu is er iets ergs gebeurd,,ik ging dus een weekend bij me zusje blijven want ik had problemen met me ouders, want me vader zat in een midlife crisis en dat was niet fijn voor mij. Het was daar echt heel leuk en haar vriendje vindt mij heel aardig en een andere vriend van haar ook. En nu is me zusje bang dat iedereen mij aardiger vindt dan mij...en is ze zich weer gaan snijden wat mij zoveel pijn deed. Ze is ook op mij msn geweest waar ik best wel boos over ben. Ik ben ook weer meteen gaan snijden ook al wou ik het niet.

Dit is dus een klein stukje van mij verhaal...meer wil ik even niet vertellen...bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon =)

-xXx- blackflower
Datum:
05-07-2005
Naam:
Blackflower
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Ongeluksgezind

Het is allemaal begonnen door mijn geboorte. Mams leefde gelukkig maar doordat ze mij had, is ze moeten gaan vluchten met paps. Ik heb mams en paps uit hun moederland gejaagd. Hadden we gebleven dan zou mams de gevangenis ingaan zijn allemaal omdat ik bestond. Toen we dan gevlucht zijn naar Spanje hebben mams en paps 7 jaar gevochten voor te kunnen overleven. We konden bijna niets meer eten maar toch kreeg ik dat ene speelgoed dat ik zo graag wou. Na 7 jaar (toen was 11) kon mams de heimwee niet meer aan. We hebbe alles gepakt en trug naar België gekomen. Ik heb daar iedereen achtergelaten zonder ook maar gedag te zeggen want ik wist dat als ik ze 1 keer zou zien ik zou doorflippe en niet mee zou gaan. In België is het alleen erger geworden, de rechtzaak was nog aan degang waardoor mams heel erg gespannen was altijd en dit op mij uitwerkte. Paps was in een depressie beland omdat hij Spanje te hard miste. Mams en paps zijn toen uit elkaar gegaan. Ik had men 1ste liefde toen ook ontmoet en moest het van amsm uitmaken, omdat hij zogezegd een slechte invloed op me had. Het 6de leerjaar viel het nog mee maar toen is het begonnen. Ik ben al men vriendinnen verloren geraakt behalve nog 1 vriendin waar ik contact mee heb. Mams werd trug verliefd en we zijn verhuisd. Ik was trug gelukkig, voor een jaar lang waren we zogezegd trug een gezin. Maar het ging niet meer zei mams dus zijn we trug verhuisd. Paps zie ik om de zoveel weke even een dag ofzow... Vanaf dan is mams beginne te \"spele\". Er waren 2 mannen waar ze op verliefd was en zij ook op haar. Ze heeft 2 jaar gewisseld van man tot man. Altijd tussen die 2. Elke keer beloofde ze me, dit is de laatste keer, dit is hem. Maar elke keer is ze verandert. Nu heeft ze zogezegd zeker gekozen maar ik weet dat ze die andere man nog stiekem ziet achter deze man zijn rug. In de liefde is het nie beter... Ik vreë met nen gast, late we zegge nogal nen donker karakter. Metal en gothic enzow... Ik heb me 3 maanden op hem gestort, heb hem me late verminken, mij late stikke bekan, en ik genoot ervan... Maar ik ben opeens wakker geschoten en besefte dat dit niet echt gezond was... Ik heb het gistre dan ook uitgemaakt, hij heeft heel de nacht gebeld en gesmeekt. Ter strax zette hij de webcam op en zag ik dat heel zijn armen open lagen... Ik vrij nu met iemand anders, ik denk dat ik al langer op hem ben. Hij is al 2 jaar lang mijn allebeste vriend en hij heeft het beste en het slechtste in me gezien. Hij ziet me ook doodgraag. Het probleem is dat hij de ex is van een heel goei vriendin van mij. En nu heeft die vriendin me laten valle... Het enige wat ik nog over heb zijn hem en ik.
Datum:
04-07-2005
Naam:
mien
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Mijn probleem

ik ben sinds mijn 10e depressief omdat er toen iets is gebeurd waar ik me niet overheen kan zetten ik heb dat toen aan niemand verteld en het opgekropt en zo kwam het ene probleem na het andere en ik vertelde niks aan niemand toen ik in de 1e zat hoopte ik dat alles beter zou gaan maar het werd alleen maar erger en mijn ouders kwamen erachter dat het niet goed ging ben toen langs allemala psygologen geweest maar ze zeiden allemaal iets anders en het klopte allemaal niet toen heb ik mijn ouders wijs gemaakt dat er niks aan de hand was dat geloofde ze....in de 2e begon ik mezelf te verwonden op allerlij manieren en ik werd nog depressiever later kreeg ik een vriend en het ging een stuk beter met me omdat hij me goed hielp ik geloofde weer dat ik gelukkig zou worden en had dus gewoon weer hoop! maar toen maakte hij het uit...en ik viel weer terug naar de bodem in de put met al mijn problemen en liefdesverdriet erbij...ondertussen is het 2 maanden uit en ik ben er nog steeds niet over heen en zitnu weer bij een psigiater omdat mijn ouders erachter zijn dat ik van die jongens een miskraam heb gehad wara ik heel erg meezit en ze weten dat ik rook, veel drink,blow en snij ik moet iedere week naar de psigiater en laatst was ik ook opgenomen wat ik echt vreselijk vond inmiddels ben ik dus weer thuis en heb ik mijn ouders aan me hang van hier tot gunter en ik vertel nu niet mijn hele probleem wnat dat durf ik niet maar het feit is....ik wil dood
Datum:
04-07-2005
Naam:
Someone
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

elke dag denk ik aan zelfmoord

ik ben een meisje van 15 jaar en ik denk heel vaak aan zelfmoord.
ik ben ongeveer een jaar geleden begonnen met snijden, omdat ik me vreselijk ongelukkig en eenzaam voelde. ik heb heel goede vriendinnen hoor, maar ik voelde me heel erg alleen...
ik denk dat het kwam, omdat ik in een heel andere klas kwam. ik had in de 1ste vmbo gedaan, in de 2de havo ( daar zaten de meeste vrienden van mij in) en vorig jaar begon ik met vwo en ik kende niemand van de klas. mensen vonden mjij ook heel raar en ik werd als meeloper gezien. in het begin had ik 1 goede vriendin gekregen in de klas, maar ze liet me al snel in de steek. toen voelde ik me heel alleen en kut. en thuis ging het ook niet meer, er was veel ruzie en iedereen sloeg me ook. ik begon steeds meer in mezelf te keren en ik voelde niet echt dat ik meer vriendinnen had.
ik dwaalde ook steeds meer van God af en op een gegeven moment kon et me ook de sgijt zijn.later ben ik weer naar Hem gekeerd, en heb ik afstand gedaan van de dingen die slecht waren en de mijn hart altijd vulden. maarja, toen ik daar afstand van deed, voelde me hart leeg, ik vulde me nergens mee.
toen ging ik heel veel eten, om het lege gevoel weg te stoppen. ik ben ontzettend aangekomen, en voel me nu echt heel erg dik.
in die tijd ben ik heel erg depri geworden, het snijden werd erger en ik dacht alleen maar aan zelfmoord. ik ben er volgende maand toch niet meer, zo leefde ik...
toen ik kwam ik er8er dat me vriendin zich sneed, ze is nu naar een psycholoog. ik heb het haar verteld en ook andere vrienden. ze hebben me geholpen om hulp te zoeken. nu heb ik na een hele lange weg van huisarts enzo een afspraak bij de jeugdzorg. ik moet er over een maand heen, maar het gaat nog steeds slecht met me. volgend jaar ga ik weer terug naar havo, ik kon vwo wel, maar ik moet rust hebben en weer opnieuw beginnen met me leven.
ik d8 dat de vakantie me wel goed zou doen, dta ik me weer beter zou voelen... maar ik voel me juist alleen maar k*tter=S ik wilde net weer zelfmoord plegen:S... maar het heeft geen zin denk ik nu. het is gwoon onzin om je leven weg te gooien, want het leven heeft meer zin or... ik heb nu al denk ik een maand bijna nie meer gesneden, al wil ik et wel weer doen, heel graag zelfs! want zelf denk ik dat het helpt, maar het heeft geen zin. je krijgt alleen nog maar meer problemen.
begin er dus nooit aan! ik spreek uit ervaring( jmmr gnoeg)
Datum:
04-07-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Sta ik in de weg?

Wat moet ik nou?

Ik ben een jongen van 24 jaar. Ik doe nu de hbo en moet nog een jaar studeren. Het was altijd zo fijn om thuis bij mijn ouders en broertjes te wonen, maar ik weet het nu niet meer.
We hebben vaak ruzie, dan krijg ik de schuld. Men zegt dat ik me met alles bemoeit. Dan voel ik me zo down en loop dan effe weg. Ik heb dan de neiging om voor de trein te springen, of voor een rijdende auto. Maar na een tijdje lopen ga ik weer richting huis. Ik heb nooit van ruzie gehouden, maar om elke dag scheldwoorden aan te horen, of dat ik maar nooit geboren moest worden, word ik niet happy van. Ik word ook onder druk gezet. Ik moet snel trouwen en het huis uit. Maar ik wil helemaal niet trouwen. Op school gaat het ook niet meer zo best. Ik heb zoveel verslagen om in te leveren, maar telkens als ik een begin maak, is mijn motivatie weer verdwenen. Ik nam het altijd op voor mijn thuisfamilie. Ik was altijd een grote steun voor de hele familie. Iedereen kon zijn hachje krijt bij me. Nu ik zo diep in de put ben, laat iedereen me vallen. Ik vind dit gewoon erg, en weet niet wat ik eraan moet. Ik heb altijd een negatief zelfbeeld over mezelf gehad, en zulke situaties maken het veel erger. Ik vind het fijn dit effe kwijt te kunnen. Mijn ouders en broertjes zijn allemaal tegen me. Ik denk dat ze denken waarom ik eigenlijk besta. Ik voel me gewoon de pispaal in mijn eigen thuisfamilie en weet niet wat te doen. Ik kan ook niet bij vrienden terrecht, bij niemand...........wat moet ik doen?

Datum:
04-07-2005
Naam:
Rotterdamboy
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

waarom ik

Ik vraag me vaak af waarom ben ik wie ik ben
Waarom doe ik in de ogen van iedereen om me heen alles fout
Waarom zien ze niet dat ik me best doe en van ze hou
waarom krijg ik iedere avond voor dat ik ga slapen de neiging
Om een mes te pakken en me armen kapot te snijden
dan zijn ze van me af dan zijn ze gelukkiger zonder me
Van jongs af aan vind ik mijn leven al en ramp
Toen ik jong was besefte ik niet eens waarom ze steeds boos waren
Misschien wouden ze mij wel helemaal niet op de wereld hebben
Ik ben zo ongelukkig in dit leven
Dat ik niet meer leven wil
Maar de angst in mij voor de dood
Houd me tegen
Maar iedere dag maakt mij zwakker
Dus het zal niet lang meer duren
En dan kan iedereen veel beter leven
Zonder mij

Meisje 14 jaar
Datum:
04-07-2005
Naam:
+_+
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Ik voel me echt ZWAAR KLOTE

Praten kan ik niet goed, vooral over mijn problemen, veel mensen begrijpen me niet! Ik .. ik ben gewoon anders dan anderen, eigenlijk hoeft dat niet uit temaken maar dat maakt het wel. Ik weet dat mijn ouders van mijn houden en ik houd ook heel veel van hun. Alleen mijn probleem is dat ik ze veel te vaak pijn. ik doe stome dingen en dat maakt ze soms erg ongelukkig. ik houd van iemand ik ben dol op hem alleen hij is 34 en heeft net een sgeiding achter de rug, en hij heeft 3 kids. Ik ben vleden week een keer bij hem thuis geweest hij gaf mij het gevoel dat ie ook stapel op mij was en dat is ie ook.
Tot gister ik zou naar hem toe gaan en toen stuurde hij een smsie of het goed was om een andere keer aftespreken, ik zei dat het goed was maar vond het erg jammer. later stuurde ik nog een paar smsies maar hij stuurde nix terug, ik dacht dat ie boos of me was of dat ik iets verkeerds deed. Ik belde maar hij nam niet op later zette hij zijn foon uit. ik bleef proberen tot ik er genoeg van het. ik stuurde nog een smsie met dat ik het een k*t streek vond en dat ie het maar lkkr uit mocht zoeken. later op de avond smsde hij terug en werd ongerust dat ik iets zou doen en vroeg of ik aub een smsje wilde sturen dat het goed met me ging, dat deed ik toen vroeg ie of ik nog boos was en dat was ik jah. door de smsies die hij daarna stuurde kon ik mijn emoties niet meer houden, ik was op de kermis met een goede vriend van mij en zonder iets te zeggen ben ik weggelopen en heb gejankt. toen ik naar huis liep belde een andere vriend op om te vertellen dat zijn verkering uit was en een nieuw meisje had ontmoet. hij hoorde aan me stem dat ik het moeilijk had. hij wilde me troosten alleen kon hij niet naar mij toe komen duzz ben ik om half 1 op de brommer gestapt en naar hem toe gegaan. en we hebben tot half 4 gepraat en toen ben ik naar huis gegaan. op de bassichool ben ik van groep 3 tot groep 8 altijd gepest dat ik te dik was ik werd altijd voorgelogen en heb daardoor niet zoveel vrienden zelf op de hogere school ging het het zelfde werd weer gepest en ik had altijd ruzie. en waarover ??? echt om de stomste dingen. gelukkig heb ik een aantal echt goede vrienden die me steunen. maar het blijft moeilijk. ik wilde soms dat ik ook ergens bij hoorde een groep ofzo. ik voel me soms echt alleen. en met me ouders gaat het de laatste tijd ook minder heb vaker ruzie met ze. ik kan gewoon niet zijn wie ik wil zijn en doe me anders voor. maar het is gewoon pijnlijk en moeilijk als je weet dat ze je niet accepteren zoals je werkelijk bent en je telkens maar aan te moeten passen aan een ander je anders voor te doen. Na gister ben ik gewoon echt werkelijk helemaal kapot, ik probeer me verdriet te verbergen maar dat is moeilijk het doet zo vreselijk PIJN. en er over praten dat kan ik niet echt goed.

ik hoop dat de tijden gaan veranderen maar voor nu zie ik het echt somber in, ik heb de laatste tijd alleen maar tegen slagen gehad. de put wordt alleen maar dieper,
Datum:
03-07-2005
Naam:
S PP
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

vraagtekens

Soms vraag ik me af of het wel zin heeft om te gaan verder leven als je gevoel hebt als je niets meer om voor te leven hebt! ik ben net net alles kwijtgeraakt daarvoor terug heb ik minder gekregen dan ik ooit had! ben helemaal alleen. heb niets meer. helemaal niets. ik ben bang dat ik er niet meer bovenop kom. en ben bang voor de periode die gata komen. ik kan dat niet aan. ik had altijd alles en in een klap niets meer. dat is niets om voor te leven. Wie zij met mij?
Datum:
03-07-2005
Naam:
ik
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen

schokkend

ik heb een aantal berichtjes gelezen op deze site, en ik vind dit zeer schokkend. De meeste die zelfmoord willen doen, zijn nog tieners! En ze willen dit doen, om de kleinste probleempjes. Er zijn zoveel dingen die jullie kunnen doen om te blijven leven, en ook de ouderen. Ik heb ook een heleboel meegemaakt, neem dat van mij aan. Maar ik ben er nog steeds, je leeft maar 1 keer! Tijd heelt pijn...
Datum:
02-07-2005
Naam:
ikke
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

wat moet ik nou

m'n man houdt niet meer van mij, ik ben zwanger, we gaan verhuizen, zijn kinderen stelen van mijn kinderen, ik denk dat ik ook niet meer van hem houdt,maar we kunnen elkaar ook niet laten gaan, ik heb een druk gezin met totaal 6 pubers en een baby op komst, ik kan niet van dit kind houden denk ik en voel me daar schuldig over. Ik denk soms dat het beter is dat ik en het kind er niet meer zouden zijn, ik wordt verscheurd vanbinnen.
Help
Datum:
01-07-2005
Naam:
mama
Leeftijd:
42
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.