Levensverhalen (pagina 1745)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen gedachten, geen gevoel, bang voor toekomst, dood!

ik heb hier twee maanden terug al een tekstje geschreven omdat ik het echt niet meer zag zittn, wel mijn gevoel is nog altijd hetzelfde! ik ben deze klote wereld echt beu!!als ik rond me kijk zie ik alleen maar donkerte en pijn! overal gaan godverdomme mensen dood, doen mensen elkaar pijn en is er haat! we maken ons zelf kapot!!!ik zelf kan mezelf echt niet aanvaarden zoals ik ben, ik heb geen zelfvertrouwen, voel me altijd aangestaard en eenzaam! ik heb wel vrienden enzo, maar ik mis alles zoals het vroeger was! vroeger waren er ook al van die kutmomenten, maar nu is alles veel erger en doet alles veel meer pijn!!Al mijn hele leven lang heb ik het gevoel dat ik niet thuis hoor in mijn gezin, ik ben een buitenstaander! als klein kindje wou ik ook geen contact met mijn ouders, een knuffel enzo wilde ik niet, ik dacht ook altijd dat ik geadopteerd was ofzo en dan zij ik dat ik bij mijn tante ging wonen. Natuurlijk is dit allemaal nog heel onschuldig, maar dit gevoel gaat niet weg! je thuis moet toch een plaats zijn waar je je goed voelt!?dat gevoel heb ik totaal niet! ik denk heel veel aan de toekomst, ik wil later gewoon gelukkig zijn en een goeie mama zijn, meer niet, volgens mij denk ik er gwn veel aan omdat ik mezelf nooit thuis gevoelt hebt en nu wil ik ervoor zorgn dat ik later echt gelukkig ben!!Nuja ik haat mezelf en heb enorm veel last van schuldgevoelens, ik wil alleen het beste voor iedreen en toch verkloot ik alles! ik haat mezelf zo hard é en daarom snij ik mezelf kapot! ook voor mijn schuldgevoelens weg te werken, het lucht zo op om mij zelf te pijnigen, het mes in mijn klote vel te voelen en het bloed er zien uit stromen!!ik voel me schuldig tov alle mensen die het nog veel slechter dan mij hebben en veel ergere dingen meemaakten dan mij!! ook voel ik me schuldig als vrienden van me triestig zijn enzo, kortom voor vanalles! twee weken geleden stond ik echt op het punt om er een einde aan te maken, alle hoop dat ik had op een beter bestaan was weggevloeid, gelukkig was er een jongen die me tegen kon houden en van gedachten kon doen verandern! anders was ik hier nu niet meer!al heel dit schooljaar loop ik rond met zelfmoord gedachten en voel ik me zo slecht!!de eerste maanden ging het nog, maar het werd steeds erger en erger! ik denk vaak dat ik een vorm van borderline heb, want ik heb enorme ups and downs, het ene moment voel ik me beter en schaam ik me enorm en haat ik me enorm dat ik mezelf pijn doe en zo'n gedachten heb, maar op andere momenten loop ik als een gek rond opzoek naar pillen om zelfmoord te plegen of zit ik me open te snijdn!want het zijn geen krasjes hoor, het zijn grote sneeën! Nuja nu zit ik zo'n met een ander gevoel, ik verlang iedere dag meer en meer om mezelf te pijnigen en ween bijna iedere dag, maar nu heb ik zo'n gevoel dat ik geen tijdsbesef heb, alles gaat voorbij, ik leef wel nog, maar ben er toch niet echt meer! er gebeurt niets leuks meer in mijn klote leventje! alles in deze wereld is donker en gevuld met pijn!! overal om me heen is het donker en vind ik het lichtpuntje in deze tunnel niet meer!!! ik zit in een vicieuze cirkel en raak er niet meer uit!! ik snij mezelf dus totaal niet voor aandacht, maar gewoon uit zelfhaat, schuldgevoel en voor het zalige gevoel dat ik er van heb, een last valt van me schouders als ik mezelf gepijnigd heb!Ik zie echt geen uitweg meer, altijd als ik me weer effe beter voel gebeurt er iets waardoor ik alles niet meer zie zittn! ik heb ook de jongen van me dromen tegen gekomen en heb hem laten schieten, ik zal hem nooit meer terug zien en zoiets doet enorm pijn!! thuis ben ik het kotsbeu en op school gaat het ook niet meer!ik ben al naar zo'n dom clb-mens moeten gaan, ik dacht dat het uiteindelijk ging helpen, maar neen dat stom mens laat me gewoon vallen! vele vrienden hebben me ook al laten vallen toen ik ze het hardste nodg had en nu vertrouw ik niemand meer! mijn laaste schreeuw voor hulp was met mijn slechte schoolresultaten maar uiteindelijk door taken vieln ze nog mee en spreekt niemand me aan voor hulp! ik weet van mezelf dat ik nooit meer hulp zelf zal durven vragen!! ik vertrouw ze niet meer, en toegeven dat ik een serieus probleem heb zal ik ook niet durven! mensen moeten me verplicht helpen anders zal ik het nooit aanvaarden!! ik praat nie veel over mezelf en kan het ook heel moeilijk en voel me veel te vlug schuldig en slecht!! ik schreeuw diep in mijn binnenste om hulp, maar toch krijg ik er geen!ik verlang gewoon naar iets om mijn pijn en angsten weg te nemen, mijn sigaretten geven de voldoening niet, dus verlang ik meer en meer naar drugs! de dood zou natuurlijk het beste zijn, dan ben ik direct van alles af, maar dankzij die ene persoon waar ik zo van hou, maar nooit nog zal zien of horen doordat ik er niets van weet, blijf ik nog even leven, hoe lang weet ik niet maar ik wil er echt vanaf van dit klote leven!
MIJN LICHAAM IS NOG OP DEZE WERELD, MAAR MIJN GEVOEL EN MIJN GEEST VERLANGEN NAAR EEN BETERE PLAATS, EEN PLAATS WAAR IEDEREEN ELKAAR LIEF HEEFT,WAAR ER GEEN PIJN EN GEEN DARKNESS IS!
Datum:
09-03-2006
Naam:
zeg ik liever niet
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

ik voel me zo lusteloos

ik mis de energie die ik heb gevoeld lang geleden. Het is net of ik mezelf in de steek heb gelaten en nee heb gezegd tegen mijn eigen leven. En daar voel ik me schuldig over ten op zicht van mezelf. Waarom kon ik niet meer gelukkig zijn, waarom leef ik te veel in mijn hoofd. Ik wil weer gelukkig zijn maar ik voel me teneer geslagen en ik snap niet waarom ik me niet meer gelukkig voel.
Datum:
09-03-2006
Naam:
stefi
Leeftijd:
28
Provincie:
Groningen

verlaten

hallo

ik ben een vrouw van 51 ,mijn partner en zoon zitten in het buitenland, mijn zoon vanwege zijn werk, dit is al een half jaar zo,nu komt mijn zoon wel weer (tijdelijk) terug, maar mijn partner wil niet meer terug komen,en dat na 35 jaar,ik voel me eigen zwaar beroerd, als oud vuil aan de kant gezet, ik speel met de gedachte om er maar een eind aan te maken, ik heb verder niemand, met wie ik zou kunnen praten, zelfs mijn zoon niet,die zegt steeds moet je zelf uitzoeken,ik bemoei me daar niet mee, dus ik ga maar proberen proffesionele hulp te zoeken voor het te laat is
Datum:
09-03-2006
Naam:
C
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-holland

Verraden

Ik ben van jongs af aan verlaten. Niet letterlijk, maar er zijn tijden geweest dat ik wilde dat ik niemand om me heen had. Dat ik alleen wilde zijn op deze wereld. Ik ben opgegroeid in een huis van 10 mensen: Mijn oom, mijn tante, 2 nichten en een neef, mijn vader, mijn moeder, mijn zusje en ik.

Veel liefde van mijn ouders kreeg ik niet omdat er iedere dag in dat huis een spanning heerste. Mijn oma nam alle inkomens in van mijn vader en oom en ging over alle uitgaven. Zelfs tot aan onze ondergoed bemoeide zij zich.

Toen in 1996 de gemeente besloot dat de huizen in onze straat gesloopt zouden worden, besloot iedereen op zichzelf te wonen. Mijn vader kocht een huis. Net toen wij dachten dat hiermee onze problemen zouden eindigen begonnen mijn probelemen. In het oude huis had ik geen tijd voor emoties. Ik was net een robot die alles moest opvolgen wat hem werd opgedragen. Bij het verhuizen dacht ik dat ik ook eindelijk mijn "onafhankelijkheid" kon verklaren. Maar dit bleek niet het geval. Hoe meer ik mezelf wilde ontplooien, des te meer druk en psychologische onderdrukking ik ondervond.

Iedere relatie die ik aanging werd systematisch stukgemaakt door mijn ouders. Als ik uit wilde gaan, waren de standaardantwoorden klaar voor het oprapen. Waarom ga je uit, het is gevaarlijk, kom niet te laat thuis. Het enige "uitgaan" van mij was dat ik dan naar een vriend ging om bijvoorbeeld een film te kijken ofzo, en daarbij werd ik al meteen gewaarschuwd van kom niet te laat thuis. Rond tien uur 's avonds ging mijn telefoon dan: "Waar blijf je nou?".

Nu heb ik een jaar geleden een meisje leren kennen met wie ik een relatie aan ben gegaan. Mijn moeder had hier geen problemen mee. Ze nodigde haar zelfs bij ons thuis uit. Ik zag alles eindelijk een beetje zitten. Een beetje accepattie deed mij heel erg goed. Bijna mijn hele familie stond achter me, behalve mijn vader. Die had ontdekt dat zij een Koerdisch meisje was. Ik ben zelf een Turk. Een beetje iemand die het nieuws kijkt weet hoe het is gesteld tussen Turken en Koerden. Mijn moeder die haar aansprak als haar toekomstige bruid, is op een dag naar hun huis gegaan om te zeggen dat ze hun wijf in de gaten moesten houden. Toen ze in de zomervakantie merkten dat wij nog steeds wat met elkaar hadden hebben zij mij in de hitte dagen zonder water of eten opgesloten. Ik weet dat mijn enige oplossing het behalen van een diploma is. Dan zal ik niet meer afhankelijk zijn van mijn ouders. Maar tot dusver vraag ik mezelf alleen maar af hoe lang het nog zal duren tot er bij mij een knopje om gaat dat ik labiel raak. Of dat ze ons weer samen zien. Ik wil dood, maar aan de andere kant zie ik dat er zo veel te beleven valt op de wereld.

Maar waarom kom ik niet aan deze dingen toe?
Datum:
09-03-2006
Naam:
yilmaz
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

soms weet ike cht nie meer

hai ik ben een meisje van 16 jaar het begon alle maal zo ik was 13 ik ging naar de hoogen school was naarturlijk heele maal te gek nieuwe mensen leeren kennen leuken jongen maar het begin van me eerste school jaar was top daarna werden meisjes op mij jarloers en zijden dat ik vriendjes afpakten en dat was echt nie waar ze scholden me uit ze gooiden me jas in de bosjes zo dat ik in de regen zonder jas naar huis kon toen kwam er opeen begeefen moment en tijd dat ze me sloegen ... het tweede jaar werd leuker mensen deeden weer normaal waaren ook wat mensen van die skool af waar ik altijd ruziej mee had duz ging beter op een begeefen moment had ik een feest van een jongen zou echt een te gek feest woorden maar die avond haden ze me dronken gevoeren en haden me een voor een als ik hart mag zijn geneukt maar ik wist zelf nie wand ik was zo dronken het eenigste wat ik zij was stop stop dta ik em herinerder maar ze stopten nie? volgen maandag op skool kwamen mensen naar em toe zijden ben je lekker geneukt een voor een het eenigste wat ik kon doen was weg loopen en er niet op ingaan maar tog het dee je elken dag tog zeer en vroeg je af waarom vrienden van jou dat bij je zelf zouden doen aan je zitten en nie lusiteren naar jou blijkbaar zijn dat tog geen vrienden ik ben zelf ook 2 keer verkracht zins dien ben ik heele maal kapot ik snij in me arme ik weet het gewoon nie meer ik heb zelf heel vaak op het punt gestaan op zelf moord te pleege :'( gr soms wou ik gewoon dat het leven alleen leuk wass
Datum:
08-03-2006
Naam:
miszzjee
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord is geen oplossing

Ik heb zelf vaak gedachtes over zelfmoord maar iedere keer als ik op het punt sta het te doen zegt een stemmetje in me hoofd dat ik misschien van me problemen af ben maar ik er niet van kan genieten omdat ik toch niet meer leef. Ook weet ik dat ik er mensen pijn mee doe en dat is iets wat ik absoluut niet wil. Want ik bent dan misschien van me verdriet af maar andere mensen moeten dan met mijn verdriet rond gaan lopen. Zonder dat ze het verdienen.. Zowiezo zijn er altijd nog momenten in het leven dat je wel lol hebt.
Datum:
08-03-2006
Naam:
Minimensje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

hopeloos

ik ben een vrouw van 30 jaar en ik heb een zoon van 8 jaar oud mijn zooon is uit huis geplaats ik mishandelde hem .ik heb een hele slechte en ongelukkige jeugd gehad en iik reageerde mij woede op mij zoon nou is hij uit huis geplaats ik mis hem enorm mij leven heeft geen nut meer geen toekomst meer niks is meer waard het liefs zal ik zelfmoord plegen dan ben ik verlos van mij mislukte leven.
Datum:
08-03-2006
Naam:
desy
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Moe

Al meer dan 15 jaar vecht ik om te overleven. 3 studies afgerond (waaronder Uni) 5 banen gehad en nu met mijn zesde bezig. Al een keer samengewoond, daarna met niets op straat terecht gekomen. Onder het dak waar ik woonde, woonde 6 andere personen. Twintig keer erger dan Big Brother. Weer een baan gevonden en een vriendin om iets mee op te bouwen. Als water uit mijn handen verlies ik weer beide. Kafka is er niets bij.

Hoe lang moet ik nog vechten? Hoe lang houdt ik dit nog vol? Diep van binnen is de strijd reeds gestreden. Slechts uiterlijke schijn weerhoudt me.Of toch nog dat sprankje hoop, dat er misschien toch een plaats voor mij is?

Wie bouwt op hoop, bouwt zandkastelen in de branding.
Wie bouwt op God, bouwt luchtkastelen in een storm.
Wie bouwt op liefde, bouwt een huis zonder fundament.
Datum:
08-03-2006
Naam:
Moedeloos
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

dagelijks loop ik met de gedagte op een eind aan mijn leven te maken en ik heb inmiddels 14 zelfmoordpogingen gedaan
die helaas allemaal mislukten. bij de ggz heb ik zo vaak om hulp gevraagd maar zij nemen mij niet serieus. ik heb nu genoeg morfine en insuline bij elkaar gespaard dat ik vanacht zelfmoord pleeg die wel lukt
ik heb zo vaak hulp gevraagd die steeds word afgewezen door de ggz ik kan niet anders meer die stem in mij zecht dat ik dood moet HELP ik moet dood ik haat mij zelf zo help me aub
Datum:
08-03-2006
Naam:
jannie
Leeftijd:
36
Provincie:
Friesland

Help me

Ik ben een gescheiden turkse vrouw. Ik woon met mijn 2 kinderen.En het spookt erg in mijn hoofd. Ik wil en kan niet meer,ik ben erg moe.Sinds de scheiding komt alles op mij af.De kinderen zijn druk.Mijn ex ziet er erg gelukkig uit.Ik zit wel met 10 mislukte relaties,die niet eens wat voorstelde.Ik ben sexsueel misbruikt,door die klote turkse mannen.Zij willen maar een ding,mij in bed krijgen,en ook financiele ondersteuning door mij,terwijl ik door hun altyd klote in de schulden ga zitten.Ik haat moslim mannen,echt waar.Trap er dus niet in.Ik ben nu echt kapot,want mijn huidige relatie gaat nu ook al weer kapot waarschijnlijk.Ik stelde in die relatie ook weer niet veel voor.Ik moest altyd maar op hem wachten.Ik mocht niet uit van hem.Hij heeft me financieel ook al gebruikt.Niet dat ik zo rijk ben ofzo.Ik weet niet hoe ik de maand rond moet komen nu.Zit zonder werk,werk vinden lukt maar niet.Ik kan dagen gaan vertellen,wat er me allemaal is overkomen,vanaf de geboorte dag van mij.Ik ben ongelukig geboren,ik was niet eens gewenst,omdat ik een meisje was.Maar heb nu geen zin om het allemaal te gaan schrijven,volgens mij verveelt jullie dat ook,een hele lange brief.Maar geloof me,ik denk er al een tydje aan,om xtc pillen in te slikken,want slaappillen krijg ik al niet meer van mijn huisarts,wegens poging op mijn 17 de.Mijn lichaam is moe,ik ben altyd moe,mijn geest is kapot.Ik ben erg depressief.Ik wil leven op zoals anderen het ook doen,een gezin,normale dingen. Dat is voor mij niet weggelegd.Iedereen haat me,lijkt wel.Ik ben altyd fout.Ik moet altyd excuses aanbieden.Mijn vriendinnen hebben me alleen nodig,als het hun uit komt.En ik ben zo eenzaam.Helemaal alleen met 2 kinderen,die ook wel eens ergens heen willen gaan,maar waar moet ik heen? Vader en een moeder heb ik ook al niet meer,gelukkig maar,die heb ik nooit gehad,alleen maar mishandeld door hun,vanaf mijn jeugd.Ik kan het echt niet meer aan,en ga binnen kort xtc pilllen proberen te kopen,ik heb weleens eentje ingenomen,en kon er helemaal niet tegen,viel flauw.Als ik 20,30 inneem,dat overleef ik toch niet? Of wel 50,voor alle zekerheid.De kinderen gaan dan wel bij hun papa wonen.Enige wat ik wil is rust,een hele lange tyd gaan slapen.Ik kan echt niet meer aan,door geld problemen,mannen die mij misbruiken,eenzaam zijn.Is dit op te lossen? Neeeeeeeeeee. Ja ,alleen als ik er niet meer ben.Groetjes
Datum:
08-03-2006
Naam:
Eenzame ik altyd
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.