Het verbaast me steeds weer als ik de cijfers op tv zie, dat het grootste deel van de Nederlanders zo gelukkig is.
Dat zou je zeker niet zeggen als je deze verhalen zo leest. Overigens heeft 20% van de bevolking psychische problemen, deze mensen zijn doorgaans niet gelukkig. Ik ben er 1 van. Ik heb er voor in therapie gezeten om er beter mee om te kunnen gaan, maar helemaal over gaat het niet. Je leert ermee leven. Ik ben wel veel harder geworden. Maar gelukkiger?
Deze zomer, een paar maanden, was ik heel erg gelukkig. Maar nu niet meer.
Het is te ingewikkeld om te omschrijven, maar het komt er eigenlijk op neer:
dat ik met niemand een relatie kan aangaan, want niemand is geïnteresseerd in wie ik ben. Ja, sex dat is belangrijk. En elke keer trap ik er weer in. Werk zullen we het ook niet over hebben. Bij m'n vorige werk kon ik opkrassen (vast dienstverband) omdat ik zgn. m'n werk niet goed deed. Jaren gewerkt daar. Dat ik ziek ben geweest (ik zat immers in therapie) werd geen rekening mee gehouden. Vervolgens heb ik een nieuwe baan en word ik als een stuk vuil behandelt, het lijkt wel alsof de klote sfeer op mij wordt afgereageerd. Ik weet ondertussen niet meer wat ik wil qua werk. Voor de toekomst wil ik wel een andere opleiding volgen (moet ik nog verder uitzoeken), maar daar heb ik nu niks aan. En die zgn. vriend, dat is geen vriend! Waarom heb ik me ooit zorgen gemaakt om hem? Hij kan niet eens vragen hoe het met mij gaat.
Als ik nooit meer wakker zou worden, prima. Kan er niet mee zitten.
Het enige waarvoor ik leef zijn mijn konijnen. Dieren geven onvoorwaardelijke liefde, dat heb ik van een mens nog nooit gekregen. Gelukkig heb ik een paar goede vrienden. Daarvoor wil dan ook nog wel blijven leven. Ik kan nog wel wat tips geven om het leven wat draaglijker te maken, voor het geval je besluit toch maar geen zelfmoord te plegen...
1) schrijf alles op, dit forum is een begin, maar schrijf net zolang totdat je je beter voelt.
2) als je boos bent, reageer dat niet op jezelf af door in jezelf te snijden of door een zelfmoordpoging te doen, maar reageer dat op de juiste persoon af.
Degene die jou boos maakt.
Door erover te praten of lukt dit niet, door te sms-en, brief te sturen.
Je gaat jezelf toch geen pijn doen, terwijl die ander jou pijn heeft gedaan!
3) ga naar de jamin om snoep te komen om jezelf te troosten.
4) soms moet is de huidige situatie niet leuk op z'n zachtst gezegd, maar is er wel een toekomst (vooral voor jonge mensen).
Denk dan aan de toekomst en dat dit overgaat.
Dit zijn ongeveer de punten die ik heb kunnen bedenken om het leed te verzachten, ik hoop dat degene die dit leest en in een moeilijke situatie zit hier wat aan heeft.
En als er meer mensen met tips zijn, graag, misschien heb ik er ook nog wat aan.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.