Levensverhalen (pagina 1646)

Mijn verhaal... Alhoewel ik het zelf allemaal als heel pijnlijk ervaar, heb ik nog steeds het idee dat ik mij aanstel...dat het allemaal niet zo erg is en ja...dat toch alles mijn schuld is. Maar ik voel hoe alles mij de dieperik in trekt. Ik vrees dat ik mijn studies niet meer ga aankunnen. Ik heb mijn eten niet meer onder controle. Ik voel mij dik en lelijk en de herinneringen aan vroeger maken het mij heel moeilijk en doen me nog steeds heel veel pijn. Vroeger...

Ik ben altijd al een meisje geweest dat voor iedereen goed wilde doen...mijn vader wist dat en speelde daar zonder problemen op in. Mijn opgelegde levensdoel was toen om hem gelukkig te maken, maar dat lukte me maar niet...wat ik ook deed ik kreeg altijd negatieve commentaar. Dat ik hem zoveel pijn deed, dat ik hem steeds weer opnieuw een dolk in zijn rug stak...dat ik dom, lelijk en lui was, dat ik geen respect voor hem had, dat hij allang spijt had dat hij ooit van mij gehouden had, dat ik een slechte dochter was... Ondertussen bleef ik maar mijn best doen om, tegen beter weten in, hem gelukkig te maken. Ik bleef mijn uiterste best doen om toch maar een beetje liefde te kunnen krijgen, om toch maar een goed woord te kunnen horen...maar dat kwam er niet...integendeel. hoe ouder ik werd, des te slechter vond hij mij. Hij begon me ook vaker en vaker dood te zwijgen...negeren...doen alsof ik niet meer bestond en heel het gezin deed dan met hem mee. Niemand durfde tegen hem in te gaan en ook zij zeiden me dat alles mijn schuld was. Elke keer weer "vermoordde" ik mijn vader...hij bleef maar zeggen dat ik hem zoveel pijn deed, dat ik zo slecht was...dat ik loog en bedroog, dat niemand mij zou willen hebben...dat ik nooit een normale relatie met iemand zou kunnen aangaan, dat ik nooit gelukkig zou kunnen worden. Als ik ziek was, lieten ze me creperen...geld kreeg ik ook al lang niet meer. Ik moest er dus voor zorgen dat ik goeie punten bleef halen op school én ging werken om geld te kunnen hebben om bv. mijn fiets te kunnen laten maken als die weer stuk was én dat ik goed bleef lopen én ondertussen moest ik ook proberen om mijn eigen vrienden niet te vaak in de steek te laten. Mijn vader kon daar ook niet tegen...ik moest van hém zijn en dingen doen met hem: ik moest vaak samen met hem mee gaan lopen terwijl hij er dan van genoot dat ik niet kon volgen omdat hij als man nu eenmaal sneller kan lopen.Dat mocht ik dan ook weer horen als we samen aan tafel zaten, hoe hij tegen de rest verkondigde dat ik weer niet had kunnen volgen, dat hij toch zo goed is en ik toch zo slecht...hij hield mij vaak genoeg thuis om mij verder dood te kunnen zwijgen het enige wat ik dan mocht was gaan werken en naar school gaan: dat was dan mijn verdiende loon. En ik geloofde alles wat hij zei en deed alles wat hij zei...het enige wat ik wilde, was dat hij mij goed zou vinden. Mijn moeder zag dit allemaal, maar kon er niets tegen doen. Hij deed hetzelfde ook vaak bij haar en zij had ook allang geen eigen wil meer...ze kon gewoon niets voor mij doen. Uiteindelijk kon ik het echt niet meer aan...ik was ondertussen zelf als persoon dood verklaard...ik was zo'n slecht mens bevonden dat mijn vader verkondigde dat zijn dochter dood was. Ik bestond niet meer, het enige wat overbleef was een monster dat heel het gezin kapot maakte. Mijn moeder bleef aan de kant van haar man staan en knikte...op mijn zeventiende ben ik dan weggelopen thuis. Ik heb even bij vrienden gelogeerd totdat ik kon gaan studeren aan de unief en op kot kon gaan...sinds dan woon ik op kot, ik studeer en werk om mijn studies te kunnen betalen en doe alles alleen. Mijn ouders hebben mij niet gezocht...ik heb zélf geprobeerd om alles terug een beetje in orde te brengen...maar volgens mijn vader is alles nog steeds mijn schuld...als ik contact probeer op te nemen, blijft hij mij bestoken met verwijten...ik heb zelfs geprobeerd om het via een psychologe terug wat beter te maken tussen mij en mijn ouders...maar daar wou mijn vader niets van weten...de enige paar keren dat hij zelf contact zocht met mij was wanneer er problemen waren met geld. In die paar keren heeft hij elke keer gedreigd om mij van kant te maken, om een mes te halen en mijn keel open te snijden, om mijn leven zo zuur mogelijk te maken...omdat ik voor de eerste keer in mijn leven een beetje voor mijzelf ben opgekomen en hem toen had gezegd dat hij mijn kindergeld moest doorstorten aan mij aangezien ik toch alles zelf betaal en hij mijn kindergeld nog steeds ontvangt omdat ik mijn domicilie niet durf te verplaatsen. Van mijn moeder hoor ik niets tenzij wanneer papa zegt dat ik haar zo ongelukkig maak. Aan de andere kant kan hij ook zeggen dat hij mij meer wilt zien...dat hij zo erg afziet van het feit dat hij geen dochter meer heeft...maar ik vertrouw het allemaal niet meer...ik ben bang.

Mensen die mij oppervlakkig kennen, zouden niet denken dat ik zo diep zit. Ik behaal nog steeds goeie punten...ik zit ondertussen in mijn derde jaar aan de unief, ik werk, ik lach, ik sport, ik doe aan toneel, ik zing...maar ik voel dat mijn krachten beginnen op te geraken. Elke examenperiode is een hel...ik zie het nieuwe jaar niet echt zitten en zoals ik al zei met mijn eten lig ik al helemaal overhoop soms veel te veel soms helemaal niets...Het is alsof ik ook echt dood ben gegaan toen, toen mijn ouders mij dood hebben verklaard en dat ik al drie jaar lang rondloop als een zombie...ik heb geen energie meer...ik wil nu ook lichamelijk dood zijn en wat rust kunnen vinden...maar ik weet dat ik daarmee toch wel wat mensen pijn mee zou kunnen doen...

In mijn levensverhaal zijn er eigenlijk nog dingen die mij heel erg geraakt hebben...maar waar ik al wel min of meer over ben geraakt, het is alsof alles verdwijnt in het niets vergeleken met wat ik thuis heb meegemaakt, soms schaam ik mijzelf daarvoor...toen ik vijftien was, heb ik een goeie vriend van mij voor mijn ogen zien sterven... Twee jaar geleden ben ik aangerand geweest door iemand waar ik al heel lang elke week bij ging babysitten..Maar vooral dat ongeluk waarbij ik die goeie vriend heb verloren, staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Het had nooit mogen gebeuren, maar ik vraag mij nog steeds af waarom hij onder die vrachtwagen had moeten liggen en niet ik...mijn leven is toch veel te zwaar voor mij...ik had er toen vanaf kunnen zijn en hij had een prachtig leven kunnen hebben! Hij was enig kind en zijn ouders hadden hem doodgraag! Ik ben niemand en mijn ouders...tja. Het was echt beter geweest dat ik die persoon was geweest die was doorgereden en niet hij...

Dit zijn zowat de redenen waarom ik het allemaal niet zo meer zie zitten...

hoi ik ben john. IK kamp zelf al vanaf me 12 de jaar met ernstige problemen het begon met het overlijden van me moeder toen ik 12 was bijna 13 ik heb zelf 7 zelfmoord pogingen op me naam. Waar van drie bijna met dodelijke afloop. waar ik nu erg mee kamp is dat door mij verleden. ik zelf moeilijk een relatie kan krijgen en dat mensen me snel raar vinden/gek. Ik ben er door erg verandert. en meer er door om anderen gaan geven. en ik voel daar door dat mensen me raar vinden. omdat ik snel eerlijk wil zijn ook veloor ik mij meissie. met een auto ongeluk. en in zelfde tijd werd ik ook nog eens onterecht als een kindermishandelaar gezien dank zij de ex vrouw van me vader voor het zogenaamde mishandelen van me kleine zusje toen. Toen 4jaar. terwijl ik mijn leven voor haar wil geven. ik heb zelf veel gelezen op de site hier. En zat met gemengde gevoellens. En dacht nog wat een alende op deze wereld. En uit mijn evaring. Leef ik erg met jullie mee. Het liefs zal ik jullie allemaal gelukkig willen maken als het kon. Wel vind ik jammer dat je op deze site niet kan regeren.Op elkaar. Wand ik denk persoonlijk dat lotgenoten elkaar goed kunnen helpen. ook probeer ik dat zelf veel bij anderen mensen met problemen. dan stop ik nu maar wand het is al 03.48u wel wens ik jullie allemaal sterkte toe. GROETJES john.

halllo ik ben willianne van de wereld
ik word heel erg gepest op school in de wc gestopt en opgesloten toen maakte ik er een eind aan ik ging naar de juf en zija alles en de juf deed er iets aan en er kwam op een dag een mevrouw op school en die praate met me hoe ik werd gepest op school en die mevrouw nam contact met beuro jeugdzorg en toen moesten we op een dag naat een mevrouw en die heete tamara en daar kon ik zooo goed mee praten maar toen zij ze waarom zit je op zelfmoord en toen zij ik nieuwzgierig en toen durfde ik niet te zeggen waarom ik had goed gepraat en al 5 jaar terug is mijn opa gestorven en ik mis hem zoo erg in huis gaat het niet goed ik heb drie grote broers en die zijn niet leif voor me die bemoeien met me en mijn moeder zegt dat ze me haat maar ik weet heel diep van binnen houd ze van me ik ging steeds naar een veldje met jongens en ja daar kreeg ik veel aandacht van ze maar ik mogt er niet meer komen dus toen ben ik er nooit meer naar toe gegaan ik kom er nu al 7 maanden niet mee maar vandaag ben ik met mijn buurjongetje er naar toe gegaan maar ik zij 3 keer tegen hem ik mag er niet naaar toe toen zij hij nou kom op toen flopete er zo een ja uit en zijn nicht zat daar en zijn nicht haar verkering ik wou net wegaan maar toen kwam mijn moeder eraan en dus kreeg ik straf de hele week ik wou smaandags net met mijn vriendje en hartsvriendin en buurjongen piknicken ik denk dat het niet meer maag soms denk ik haat mijn leven maar al die arme kindertjesdie hebben het slechter dan onns mijn moeder; is een jaar deprie geweest en werd helemmal gek in een huis ze zat aan de pillen en iemand fluisterde je moet je moeder helpen dus heplde ik mijn moeder maar toen kwamen we in een ander huis en mijn vader was altijd een week weg die is vrachtwagenchaffeur en soms wil ik zelfmoord plegen maar dan doe ik het niet want dan denk ik nee ik moet bij mijn moder blijven om haar e hlepen dit was mijn verhaal groetjes

iiC had een tijd Geleden een Vriendje M. hij was heel lief voor mij enzo.. Maar een keer waren we samen aan het fiietsen naar mijn huiis.. (mijn zus was erbij, diie had namenlijk met zijn vriend die net was weg Gegaan.) En toen zaG iiC wat meisjes uit mijn klas... iiC was met mijn zus aan het praten en hij met mijn Vrindinnen.. Later toen iiC mijn Vrindinen zaG.. zeiden ze dat M. Hun UiitGesCholden had.. Daardoor werden veel vriendinnen boos op mij.
iiC vond een leuker iemand J. Die mijn Vriendinnen niet uitschold... iiC nam met hem.. maar hij heeft het pas uiitGemaakt:'(:'( .. iiC heb nu met N. maar iiC viind hem niet leuk en hij woont te ver weg.. Moet iiC M. TruG nemen..?

iiC heb hierdoor heel veel verdriet Gehad..En poGiinGeen Gedaan Met zelfmoord.. Pleas kan iemand mij helpen..

Ik wil zelfmoord plegen omdat mijn moeder niet gelukkig is en ze is depresief.
Dat komt omdat me vader een tijdje weg is..

toen ik zeven was stierf mijn moeder. daar had ik het heel moeilijk mee. Ik dierf me niet meer binden aan iemand laat staan iemand liefde geven. een jaar later kreeg ik een vriendje maar dat duurde niet lang. hij had het uitgemaakt d.m.v. een mes aan mijn keel te houden zodat ik akkoord zou gaan. nu 4 jaar geleden had ik zo moeilijk dat ik in mijn polsen ben beginnen snijden. Dan kreeg ik een vriend en daar door ben ik gestopt. Het heeft met die vriend 1 Jaar en een paar maand geduurd. Dan heb ik hem gedumpt. Een paar dagen laten begon ik met een andere jongen en dat werd volgens mij wel wat.ik heb hem mijn hart en ziel gegeven en gisteren heeft hij mij gedumpt. Van mijn pa en stiefma heb ik niet veel troost en nu zoek ik een uitweg...

telkens elke dag maar weer.ondergeschikt zijn aan iedereen,,overal ja op zeggen,En als ik nee zeg dan heb ik het verknald!!!
Na jarenlang steed weer hetzelfde Ben ik het zo beu..
ik heb nooit een relatie gehad,,heb teveel banen gehad,thuis gaat het niet goed!!!
Mijn uiterlijk zit niet mee,ben geen doorsnee jongen!
ik heb ontzettend veel pijn,ben boos en teleurgesteld!!
Ben in feite een heel lief mens wat ook liefde nodig heeft.....en niet vertrapt te worden!!!
telkens maar weer............

Ik zie gewoon geen rede om verder te gaan. Ik heb geen slechte lewe gehad...ik begrijp gewoon niet waarom ik hier ben...

hallo ik zou graag mijn ei kwijt willen want ik loop er al jaaren me rond toen ik klein was ben ik misbruikt door mijn vader en heel erg op mij in gepraat dat ik had nooit gebooren mogen worden ik kon nooit iets goed doen en ik heb dan ook veel mislukte zelf doodingen achter de rug maar ik ben nu 43 inmiddels al 7 jaar geleden dat ik de zorg over mijn twee dochters gekregen nooit weer een vriedin heb genommen maar nu loop ik soms weer met de gedachten rond waar ik soms heel erg bang van wordt het klingt raar maar het is zo

hee mensen dit word ff een 2de verhaal die ik met spoed ff kwijt moet.
ik heb de laatste tijde weer veelste veel last van flash back's.
diep in mijn verleden toen ik nog maar 14 was.
had ik nog een zusje van 15. een jaar ouder dus.
op een dag ging ik met haar in het dorp door het bos lopen.
dat bos was echt heel erg groot.
dus veel mogelijk heid om elkaar kwijt te raken. {wat dus later af ook gebeurden}
dus we waren aan het spelen met elkaar verstopertje.
en ik moest me verstoppen. dus dat deed ik ook.
maar voor haar was het een beetje moeilijk om mij te vinden.
na ongeveer 2 uur te hebben gezeten op het zelfde plekje ging ik op onderzoek uit.
maar zag even later een vreemde man weg rennen met een scherp voorwerp in zijn hand dat bleek later een soort mes te zijn.
ik nog harder zoeken naar mijn zusje.
maar ik kwam op een gegeven moment verschillende kleding stukken tegen.
een maal bij een boom gekomen.
lag ze helemaal naakt op de grond.
ze was verkracht en vermoord.
het leek wel of ik door een bodemlozen put viel.
mijn zusje was mijn alles.
ik knielde naast haar en wou haar niet meer los laten toen de politie arriveerden.
en ja ik had toen zeer veel schuld gevoel.
het voelde rot het heeft me echt jaaren geduurt voordat ik weer ging praten en buiten durvden te komen.
en nog zie ik het beeld voor me.
zoals ze er bij lag.
haar keel open gesneden.
volgens de politie zodat Ze niet kon gillen voor hulp.
en ook nu nog neem ik het mezelf kwalijk.
en denk maar om zelfmoord te pleegen.
want sinds ik die flash back's weer heb zit ik weer in een DIP.
die flash back's kunnen ooit jaren duuren.
groeten danny v doren...