Levensverhalen (pagina 1482)

Ik ben gewoon op.
Ik ben al vanaf jongs af aan als overgevoelig en toen ik 9 was schreef ik alles van mij af.
Zo had ik een groen koffertje waarin ik alle brieven deed ook zat er een brief in over dat ik liever dood was.
Ik heb nu net weer een brief geschreven.
Soort testament met mijn verontschuldigingen.
Ik heb een dochter gekregen en mijn vriend wilde abortus ben 6 maanden uit elkaar geweest.
Hij had na 3 maanden een andere vriendin en het duurde een maand.
Ik wilde alleen een rustpauze tussen ons omdat hij na 2 dagen terugkrabbelde en voor zijn gezin wilde gaan.
Na 6 maanden zwangerschap zijn we weer bij elkaar gekomen en wilden een nieuwe start maken.
Alles gaat goed en af en toe hebben we ruzie ja.
Mijn moeder mag hem niet en zit hem constant af te bekken en maakt onze relatie onmogelijk.
Ook zit ik in de put omdat ik nog steeds thuiswoon en geen zeggenschap over mijn eigen kind heb.
Overal word mee bemoeid.
Toen ik 9 was wilden mijn ouders scheiden ze leefden langs elkaar heen doordat mijn vader in de middag werkte en mijn moeder savonds.
Hij ontmoette een ander een prostituee die met hem verder wilde gaan ze hadden plannen voor een huis alles.
Mijn moeder zei gewoon letterlijk dat mijn vader vreemdging met een hoer.
Ik was pas 9 en moest mijn moeder troosten mijn broer kon het niks schelen of hield de schijn op.
Mijn kamer grensde aan die van hun en kon al hun ruzies horen inclusief alle scheldwoorden.
Mijn moeder kreeg een ongeluk omdat ze zat te huilen in de auto overstuur.
Mijn vader koos voor ons of het medelijden was of niet.
we verkochten ons huis.
en moesten bij onze opa en oma inwonen van vaders kant.
Ze hadden veel kamers over 2 normale 1 opbergruimte en 1 grote zolder ik kreeg de opbergruimte mijn ouders de zolder en mijn broer de normale naast zijn kamer ook een normale kamer gingen ze de wasmachines oververhuizen vanuit de opbergruimte.
Ik mocht nooit op mijn kamer spelen een boek lezen of tv kijken.
Ook mocht ik geen vrienden of vriendinnen uitnodigen.
Ik was pas 11 jaar.
Ik werd jarig en werd daar 11 jaar al mijn verjaardagscenten was er zo blij mee zat in mijn portomonee.
Mijn opa en oma namen dit weg en gingen ervan gokken er verdween geld er werd gesnuffeld.
Eindelijk ons eigen huis ons huis was nog niet helemaal af maar mijn opa en oma hebben alles in kratten gesmeten.
De schone bij de vuile was.
En we zijn veel dingen verloren mijn moeders kluisje was opengebroken en dat soort dingen.
12 jaar ben misbruikt door een bekende.
Ik vertelde dit tegen een kennis van mijn ouders omdat die hetzelfde had meegemaakt en mijn ouders het niet uit me kregen!
Mijn ouders wilden het toch weten en dreigden de vriendschap te verbreken als ze het niet zou vertellen.
Dus ze had mijn vertrouwen beschadigt en het verteld.
inmiddels was ik toen al 14 en was het 2 jaar geleden ik gebruikte namelijk op mijn 12de al drugs om de pijn te verzachten ben meerdere malen misbruikt.
Ik wilde mijn verdriet wegblowen en begon later aan hardrugs leerde mijn vriend kennen toen ik 14 was.
Toen ik op school zat werd ik paniekerig en depri en wilde naar huis kreeg toestemming en mijn moeder werd boos en zei zit je daar nu nog over in?
We waren 3 jaar samen toen ik zwanger raakte.
ik was toen ik 15 was gestopt met drugs omdat ik een bad trip kreeg en bleef krijgen.
Ik kreeg psychoses en hoorden stemmen dat ik zelfmoord moest plegen.
Ik heb maanden gedacht dat ik gek was en niet in orde ben.
Af en toe heb ik dat nog steeds.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel stress gehad.
Mijn bevalling was pijnloos maar werd afgebekt door de verloskundige.
Mijn weeen waren zwak en voelde ze niet goed dus werd ingeknipt en gaf 1 kleine kreet dat het zeer deed.
Ze zei nou nou nou dat zal wel meevallen allemaal!
Ook mocht ik geen geluid maken tijdens het persen.
Ik werd gehecht en mocht eindelijk mijn dochter zien.
Ik was helemaal gelukkig de volgende ochtend voelde ik er eerst niks bij.
Ik was verward in 1 x een kindje???
Dat trok al snel bij en ze is mijn alles.
Het is dat zij er is anders was ik er al niet dat weet ik zeker.
Ik moest naar huis en mijn dochter moest blijven omdat ze 6 weken te vroeg was.
Ik heb ook 10 bloedingen gehad al vanaf mijn 9de week.
Stress zeiden de artsen.
Ik kwam thuis en werd paniekerig en kreeg een angstaanval en kreeg oxazepam.
Ik werd hier weer depressief van en kon niet op of neer.
en dus mijn dochter niet opzoeken.
Ik moest na mijn bevalling gelijk al lopen was duizelig en voelde me zwak ook moest ik zitte op een harde stoel en het deed zon zeer iedereen moet dat dat weet ik maar ik had een inwendige ontsteking wat ze over het hoofd zagen.
Pas na 3 weken kwamen ze erachter.
Ik heb aan die ontsteking niet veel gedaan alleen biotex badjes genomen.
Verder nam ik mijn medicijnen niet meer omdat ik niet voor mijn dochter kon zorgen en niemand nam die taak even over dus moest wel.
Er werden beloftes gedaan dat als ik een keer uit wilde opa en oma wel op gingen passen.
Zit vanaf vorig jaar januari al thuis en ben 2 x uitgeweest.
Verder alleen maar op stap met mijn dochter.
Belofte verbroken.
Ik krijg pas 21 maart hulp had al een psychiater maar die wilde me op laten nemen omdat ik raar op de medicijnen reageerde wie zorgt er voor mijn dochter?
Dus dat was al uitgesloten en de psychiater kon me niet helpen.
Nou zit ik al vanaf oktober te wachten heb nooit hulp gehad wilde het niet en kon er nog wel mee leven.
Nu ben ik op en kan ik gewoon niet verder maar de tijd kruipt voorbij voor ik hulp krijg en ik weet niet zeker of ik dit nog trek en zal halen.
Ik vind het egoistisch als ik het doe omdat ik een dochter heb maar ik kan gewoon niet meer heb 29 pillen oxazepam waarvan 5 50 mg en weet niet of ik het daarmee red maar ik weet ook nog niet ben in de war en weet nog eigenlijk niet wat mijn keuze zal worden ben er goed over aan het nadenken vooral omdat ik er al 10 jaar aan denk aan zelfmoord.
Ik ben pas nog mijn peettante verloren ze was 47 jaar Ik kan dit gewoon niet meer en ben er zo goed als klaar mee het enige wat mij tegenhoud is mijn baby mijn mooie meid ik veeg de tranen weg terwijl ik dit schrijf.
Zo dom komt dit over.
Maar ik hou van haar zij is alles en in haar zoek ik mijn troost maar sinds een week voel ik me erger dan ooit en kon vanaf een hele lange tijd niet meer huilen tot nu toe.
Ik voel me leeg vanbinnen en ik ben al praktisch dood.
Dit is mijn verhaal.

ik vraag mij af wie wij zijn en wat en alles wat wij doen wel echt alles is je voelt je alleen maar minder zo dra je gaat naar denken en warom doe wij drugs of alc of andere shit om onts beter tevoelen teweel mij elke dag het zelfde spel hebben alles gaat mis met alles wat je doet ga je alleen naar beneden dus je doet shit je raak naar en naar alles kwijt en het komt meest door onz zelf weet je afentoe denk ik hoop ik maar weet je wat ik krijg voor alles alleen maar .......... meer niet

Doe het niet meissie. Ik heb aan het graf gestaan van een jongen die het in een paniekaanval wel deed. 25 was ie Eeuwig zonde. Je bent nog maar 16, 17 jaar oud, hebt heel je leven nog voor je. Er komt nog zoveel moois. Wees sterk. Ga er eens op uit. Wees brutaal. Gooi desnoods alles overhoop, maar maak er geen eind aan. Je zult dan nooit weten wat je allemaal nog hebt gemist.

Er is iemand die zielsveel van je houdt...

euh mjah ik weet niet goed hoe ik erover moet beginnen .. ik was altijd iemand die zin had in het leven .. altijd lachen en me amuseren tt kort is dit helemaal verandert ik kreeg psychische problemen omdat ik alleen maar kon denken aan doodgaan .. ben hiervoor naar psychologe geweest die heeft me niet kunnen helpen .. het word elke dag erger . maar niet alleen dat ook een jongen die ik nog altijd heel graag zie die me niet meer wilt dit doet zoveel pijn .. vrienden dat eigenlijk geen vrienden zijn iedereen die me teleur stelt voor mij heeft het gwn geen zin meer en ik had echt nooit gedacht dat he zo erg ging worden met mij kan het gwn niet meer tegenhouden ben het beu!! ik wou dat ik niet meer opstond elke dag opnieuw is een teleurstelling het mag stoppen

hey ik hoop dta ik nu met jullie kan praten.
ik ben het zat gepest over me gewicht me
liefdes leven is kapot me vriendin
heeft hem in gepikt ik hou het niet ik wil zelfmoord plegen ik heb veel foute dingen gedaan ik wil dta het stompt de fouten dingen help mij zo snle mogelijk pleas groetjes anoniem

ik zei tegen men moeder da ik graag een tweelingzus wou hebben zodat eindelijk iemand me zal begrijpen
toen zij ze super serieus nee ze ik wil niet een tweede dochter gelijk gij dan zou ik mezelf vermoorden
ze zei dan zal je tweelingzus net hetzelfde karakter hebben zo rot karakter en een dochter is genoeg ze
en toe zei ik ja ge vind toch geen enkel possitief punt over mij he
ze antwoorde jawel ge kunt goed tekenen en ik zei ja maar das het enige da ge goed aan me vind of ni soms en toen zij ze niks ik herstelde de vraag en ze antwoorde weer ni
en daarna schreeuwde ik het en ze zij nee ik vind geen ander possitief punt aan jou nu goe wat moet ik doen ?
iedereen haat me en wil da ik verdwijn
ik weet ni meer wa ik moet doen ze
help me a.u.b

ik zit al mun hele leven met problemen maar de laatste tijd steeds meer en dat kan ik egt niet aan, school zit ook niet mee en als ik niet overga wordt dat de druppel en ik heb ook het idee dat niemand me serieus neemt ik snij mezelf ook heel vaak het is bijna dagelijks geworden en er zaten al een paar bezoekjes bij het treinspoor bij..

ik heb vroeger een hele slechte jeugd gehad, werd altijd gepest. krijg alleen maar kritiek naar me toegegooid, ik had sinds kort weer een vriendin die me weer gelukkig maakte. en half jaar later was echt alles weg. die paar vriende die ik had, en zij, er valt niet mee te leven als je niks meer hebt.

Hij begon allemaal in het begin van dit jaar, mijn neef overleed aan een auto-ongeluk, ik was er helemaal kappot van. Het was mijn lievelingsneef, en ik mis hem gewoon ontzettend erg.. Ik was die tijd verlieft op een jongen bij mij uit de klas. We kregen na een tijdje iets, maar ik maakte het na een week alweer uit. Daar had ik zon spijt van. Maar later kregen we tog weer iets. maar dat hield opeens op. Nu gaat het helemaal slecht omdat we best vaak ruzie hebben. Ik mis hem heel erg en huil elke dag om hem. Verder gaat het op sch00l heel slech ik kan me gewoon niet concentreren. En thuis gaat het nu iets beter maar dat gaat nu ook slecht. Een paar vriendinnen van mij snijden zelf ook daar zit ik het ergst mee. Dit was mijn verhaal...

hoi ik ben jolien ik ben 15 jaar oud en ik wil dood. Je vraagt je zeker af waarom?

mijn leven was vroeger perfect tot dat ze bij mij kanker in mijn baarmoeder ondekte ik was toen ongeverr 8 jaar oud ik moest ehm laten verwijderren zo erg vond ik dat toen niet maar toen ik 11 was en in de pubertijd kwam werd et als maar erger mijn vriendinnen fantaseere hoe ze later op hun 20e een gezinnetje zouden beginnen enzo ik vond het maar niks omdat ik nooit een gezin kan krijgen toen kwamen de leugens ik zij dat ik dat ook wou en dat ik dt ook kon maar ik wist zelf van niet op mijn 12e verjaardag ontmoete ik een jongen hij was al 14 maar hij vond mij leuk en ik hem ook aldus namen we verkeering het was in et begin leuk maar hij wou steeds meer zoen vond ik okeej maar op een gegeven moment wou hij met me naar bed ik vond het niet leuk hij had me verkracht.
ik heb dit nooit aan iemand verteld toen ik 13 werd zat ik op de middelbare schoolik kon geen vriendinnen krijgen omdat ik er als een gothic uit zag en dat accepteerde ze niet dus ik volde me erg rot op een gegeven moment voelde ik me zo alleen dat er stemmen in mijn hoofd ontwikelde ze zeggen dat iedereen mij haat dat ik nutteloos ben dat ik alleen maar mensen pijn kan doen dat ik een slet ben omdat ik op mn 12e al het bed in dook maar ik zeg de hele tijd dat ik het niet wou maar ze gelovn m niet toen ik 14 was begonnen ze me te dwingen te stelen te roken en ik werd gek dus ik begon aan de drugs dat was erg fout want mijn ouders kwamen er achter ik zij dat de drugs vn het buurmeisje was wnt daar gin ik in die tijd mee om mijn ouders vertelde et haar ouders en nu zit ze in een internaad ofzo al de stemmen in mn hoofd begon bozer en bozer te worden ze lieten me mezelf snijden overal op mijn arm zitten littekens ze zeggen nu dat ik maar beter dood kan omdat ik niemand meer heb om voor te leven ik heb ze verraden volgens hun heb ik mezelf verade ik heb niemand meer mijn ouders willen van me af mijn brpoer is dood mijn vrienden tja die zeggen dat ze me haten en me dood willen de enige rede dat ik nog leef is omdat ik te zwak ben om mezelf te vermoorden dat was et groetjes en tot nooit meer