Levensverhalen (pagina 136)

iedereeen zegt steedts ga tog dood niemand vinddt me ook aardig wat MOET ik doen ?

ik ben ....., ik ben 15 jaar en ik weet af en toe niet meer wat ik moet doen. Ik heb 2 enorme k*t jaren achter de rug... t begon allemaal; in het tweede jaar HAVO leerde ik een meisje kennen, ik vond haar echt super gezellig en aardig enzo... mijn beste vriendin vond dat ook en we zijn toen veel met zn 3e gaan doen, maar mijn beste vriendin is gezakt naar de MAVO halverwegen het jaar en toen is er veel ruzie gekomen omdat ik te veel met dat meisje om ging enzo, mijn beste vriendin is toen dingen tegen dat meisje gaan zeggen zodat ze mij ging haten, maar dat meisje stond aan mijn kant. hun 2 hebben toen heel veel ruzie gekregen echt heel veel... nu is het weer allemaal goed tussen hun, maar mijn beste vriendin ofja was mijn beste vriendin probeert haar nu zo erg van mij af te pakken en ik kan daar niet meer tegen. er is zoveel gebeurd afgelopen jaar papa en mama gingen bijna scheiden, papa had een burn-out, papa heeft een vreselijk ongeluk gehad en nu is zijn been verlamd. ik heb het dus ontzettend moeilijk gehad en dat meisje heeft me echt door deze tijd geholpen en van mijn beste vriendin heb ik weinig tot niks gehoord. nu probeert ze dus dat meisje van me af te pakken en dat kan ik echt niet pikken, t doet me zoveel pijn. ik kan het allemaal niet meer aan...

Ik ben bob 18 jaar.
ik word gepest.
Wat moet ik doen vraag ik me af..
Ik denk dat ik een banaan moet eten.
Doei.

Ik ben een 30 jarige vrouw, heb een dochter van 12 jaar en ben al 13 jaar samen met de vader van onze dochter. Ik heb hem al een keer verlaten voor iemand anders, gewoon omdat het in onze relatie niet altijd koek en ei verliep. Zoals in de meeste gezinnen wel eens he. Hij hielp niet in het huishouden, alles was steeds voor mij, had nooit geen tijd voor mij, en ga zo maar verder, heb dan iemand leren kennen waar ik me goed bij voelde en heb toen mn vriend verlaten. Na een paar maanden heeft die man mij gewoon gedumpt want hij kon zijn vrouw niet verlaten en zijn kinderen. Dus viel ik alleen, ben dan alleen gaan wonen, maar werd alle dagen gestalkt door mijn ex. Heb dan uiteindelijk besloten op terug te gaan naar hem. We zijn nu 3 jaar en half verder, hebben huis gekocht, en hij is mij beginnen manipuleren op kleine dingen, en steeds als er woorden vallen of dergelijke manipuleert hij mij in alles, via onze dochter, via alle mogelijke dingen dat je je maar kan voorstellen, ik dacht dat dit normaal was, maar nu begin ik mij er al een hel tijd aan te ergeren en heb hem dat ook al meerdere keren gezegd, maar hij zegt dat dat niet manipuleren is, dat ik daar een woord aan gegeven heb. Ik heb in die tijd iemand anders leren kennen, waar ik echt verliefd op geworden ben, iemand die ik vertrouw, en ja die had ook vriendin, is nu buiten gesmeten door mijn schuld, ik ben buiten gesmeten geweest van mijn vriend, en nu terug bij hem, maar die andere zit nu te wachten op mij, maar financieel kan ik niet zomaar weg, het is nu al een puinhoop met mijn dochter, met mijn vrienden, ik word nu al aanzien als de slechte, mijn schoonmoeder wil geen partij nemen maar ze steunt mij toch. Ik weet niet meer waar in en waar uit, want ik wil voor die andere gaan, maar aan de andere kant heb ik schrik om terug gemanipuleerd te worden. En de gedachte om gewoon te zeggen van ok we gaan ervoor en we nemen alles erbij, heb ik meer en meer zin om gewoon ergens tegen een boom te rijden, of pillen te nemen dat ik er meteen van verlost ben, want ik heb geen zin in een hele hoop miserie en bullshit, die mij terug zal laten doen waar ik geen zin in heb, en ik loop er al een tijdje mee dat ik er een eind aan wil maken, maar ik vind het van mezelf laf en onverantwoord, maar aan de andere kant ben ik er gerust in aan het worden. Ik weet dus echt niet meer wat ik moet doen, er wordt veel van me verwacht zowel van mijn vriend als van mijn dochter als van de jongen waar ik verliefd op ben geworden. En het breekt me volledig, ik kan het niet meer aan, en ik twijfel zo hard aan mezelf. Ik ben ten einde raad en de enige oplossing in mijn ogen is, als ik niet gelukkig mag worden met de jongen waar ik verliefd op ben geworden dan krijgt er niemand mij...

25-05-2016 18:57
Ik denk er nu wel een beetje elke dag aan, zolang ik het me kan herinneren
Ik durf mijn verhaal ook niet zo gemakkelijk te vertellen aan iemand, alleen de mensen die ik heb ontmoet in de instelling waar ik was voor thuis problemen weten dat, zij werden mijn besten vrienden
Ik ben gelovig opgevoed (christelijk) en in de kerk waar ik was hebben ze veel uitdrijvingen op me gedaan, 3 jaar lang iedere zondag, soms wel 2/3 keer per week, paar uur lang
Het gebeurtenis vertel ik liever niet in details, het was wel zo erg dat ik de toilet onder kots met bloed met bloed roden ogen
De reden waarom ze dachten dat ik bezeten was is omdat ik lijd aan een ziekte of stornis genaamd sleep paralysis (slaap verlaming) en een keer een soort van psygoche heb had toen ik 14/15 was
Mijn moeder was depressief omdat mijn pa (alweer) vreemd was gegaan en ze wou abortus plegen...
Mij vermoorden voor mijn geboorten...
Maar 1 of ander vrouwe weed bezeten door een duivel en begon haar levens verhaal te vertellen, dat ding zij ook dat ze geen abortus moest plegen omdat ze een meisje zou krijgen... Ze wou graag een meisje
Ze had dus geen abortus gepleegd maar ik ben geen meisje, ook geen trans, maar een jonge, klein beetje gay
Zolang ik me kon herinneren leed ik onder mijn thuis situatie, iedere dag wel ruzzie, vader zat vaak in de gevangenis voor criminelen actifiteiten of vreemdgaan voor maanden lang, ze had me jongs af aan geleerd om mijn pa te haten, bijvoorbeeld alles wat hij aanraak word vervloekt en als ik bijvoorbeeld zijn ketten zou dragen zou ik ook ongeluk krijgen, dus ik haaten hem jaren lang, soms spijbelde ik van school (basis en hogere school) om mijn moeders problemen aan te horen, ik was haar therapeut
Ik was nooit echt blij
Of ik had last van die slaapverlamming waardoor ik niet meer durfde te slapen, of ik was te sad om op te letten en vrienden te maken, vaak spijbelde ik zodat ik kon ontsnappen van al die mensen, ik kon er niet tegen om leuk en aardig te doen terwijl ik dat niet was.
Ik zat op tv een meisje die dronk op school omdat ze deprie was, dus ik deed dat ook, een hele fles
Was op een toetsweek, ik nog afkijken dus ik was wel geslaagd
Ze wisten dat ik dronken was en ze belde mijn ouders
Zinds dien ging het nog slechter
Omdat ik mijn pa haten schold ik hem vaak uit en ma was vaak aan zijn kant
Ik was zo verward, ik dacht van "pa was altijd goed voor me, waarom haar ik hem"
Hij probeerde soms tijd met me door te brengen maar ik was niet geïnteresseerd en deed gemeen tegen hem
Ik wou tijd doorbrengen met mijn moeder, maar zij was nooit geïnteresseerd.
Ik begon mezelf te snijden en sliep met veel jongens, omdat ze zo raar en gemeen waren haatte ik ze, ik wens ze dood
Ruzzie thuis werd zo erg dat ik werd geslagen en werd uitgescholden door mijn pa, moeder stond het toe en zij, "je moet je manieren veranderen"
Als ik weg liep en dood viel, vond me pa niet erg, dat zij hij
Dus ik had mijn spullen ingepakt, en een grote mes in die rugzak, de volgende avond zou ik weg gaan en dan zie ik wel, de kans ik groot dat ik zelfmoord wou plegen, allemaal rare gedachtes kwamen in mijn hoofd.
De volgende dag vonden ze mijn tas, met die mes
Ze dachten dat ik mijn pa wou neer steken, ik dacht daar niet eens aan, de volgende dag was ik opgenomen, na 1 gesprek zagen ze al dat het nodig was
Omdat er 3 jaar een uitdrijving werd gedaan op me, werd ik verslaafd aan het gevoel, geestelijk zo overgenomen, dat ik het thuis ook deed, iedere avond
Ik lift mijn handen omhoog en voelde hoe iets in mij kwam en raakte buiten bewustzijnde, soms werd ik wakker met littekens op mijn been met bloed
Toen ik werd opgenomen probeerde ik dat niet te doen, ik moest afkiken
Ik was 4 maanden opgenomen, de Max was 3 maanden, ik zou eigenlijk langer blijven maar het was zo erg dat ze dachten dat een opname geen oplossing was, ik werd psychotisch en de laatste 2 maanden probeerde ik wel 2X per week zelfmoord te plegen
Ze hielden me goed in de gaten
Ik mocht iedere dag 2 uurtjes naar buiten met vrienden, ze leerde me roken en high te worden, als ik alleen naar buitten wou moesten ze eerst weten hoe het ging
De 4 maanden weg van thuis had me genezen tegen me haat van mijn vader, we werden goeie vrienden maar dat was niet voor lang, 1 maand thuis, ik moest opgenomen worden met spoed, het ging niet goed
Ik ontmoete daar 2 mensen, zij werden ook goeie vrienden van me
3 weken later was ik thuis
Ik wil niks van god te maken hebben, oke hij mag bestaan maar thats it
Ze vertelde me namen van engelen die je moet oproepen, ik geloofde dat want ik had over ze gedroomd de dag voor dat ik de kerk probeerde
Engelen van de elimenten, de planeten, de sterren
Raar genoeg geloofde ik alles maar dat bracht me meer in een depressie, om weg te gaan van god
Als god er is, waarom lopen zijn volgers niet op water, dat is mogelijk toch.. Niemand behalve Jezus liep op water, dus geloof is een leugen
Ik probeer iedere avond te lopen, ik kan niet huilen
Denk aan alles wat positief is, dan kom ik erachter dat tijd door gaat, ook al heb ik een dagje lol,.. Eens kijken of dat de volgende dag ook zo is
Ik ga met slechte vrienden om, ze maken me high, geven me hard drugd, en ze... Ik wil niet alleen zijn, maar ook niet met mensen die me belachelijk maken
Over 2 maanden krijg ik een muziek studio, mijn droom is om muziek te maken, ik heb er al een paar gemaakt op de ipad, maar die is stuk, ik was blij als ik muziek maak en schrijf, fantasy en leuke dingen schrijf ik
Als ik over 2 maanden mijn muziek studiootje heb, zal dat mij vreugde geven, als ik het niet krijg of ik voel geen vreugde
Dan maak ik er een einde aan
De kans ik groot dat ik het niet krijg want ik ga misschien over 2 maanden het huis uit...

-waar gebeurt
Ik ben nu 18 jaar

Verleden jaar september. De eerste week van september, kwam de dokter bij mij thuis, omdat ik erg pijn had in mijn rechter kuit, na wat gevoelt te hebben, kwam hij tot de conclusie dat het weleens een trombose zou kunnen zijn en ik moest met spoed naar het ziekenhuis. Aangekomen in het ziekenhuis, bij de eerste hulp, bleek het inderdaad om een trombose been ging maar dat niet alleen ik had ook een zware long embolie, die was zo ver, dat als ik langer had gewacht, dan zou ik er niet meer geweest zijn. In het ziekenhuis werd ik daarvoor behandeld, maar ook voor mijn rug, want iemand die zo krom liep, dat vonden ze niet normaal. Dus een ct scan, een mri scan en een pet scan. het bleek een ingezakte rug te zijn, met slijtage (atrose), aan de onderkant van de rug, heup en nu begint het ook aan de rechter elleboog. Nu ben ik een half jaar verder, en heb morfine voor de pijn. Want de pijn is verschrikkelijk, zo erg, dat bewegen en lopen haast niet meer gaat. Met de morfine doe ik ook langzaam aan, want als je daar teveel van inneemt dan ga je allemaal rare dingen zien en horen en je word erg despressief, dus dan de pijn. Alleen die pijn word steeds erger, en er is niets aan te doen. Ik zeg weleens tegen mijn vrouw, als ik alleen had gewoond, dat had ik er niet meer geweest. Zo moet ik de rset van mijn leven volhouden, met de pijn die steeds erger wordt. Was ik maar dood, denk ik vaak.

Alles is teveel, mijn huiswerk maken kan ik zelfs niet meer. Met alles wat ik zeg of doe denk ik na: Wat vinden ze van me, ben ik wel goed genoeg? en dan komt dat ene irritante stemmetje weer in mn hoofd: Tuurlijk ben je niet goed genoeg kijk is naar jezelf, je bent dik, lelijk en al je vrienden verlaten je. Niemand vind je oprecht aardig en niemand wil met je praten. Dit doen ze alleen maar omdat ze je anders zielig vinden. Ik wil niet lullig doen tegen mijn "vrienden' ofzo maar ik denk gewoon dat ze beter af waren geweest zonder mijn gezeur over alles. Ik heb geen zin meer in altijd maar dat stemmetje in mijn hoofd dat alleen maar negatief praat, wat wel de waarheid is, en dat stemmetje dat altijd lief probeert te doen en alles ontkent en dan nog mijn eigen stem die zich afsluit van alles wat ze hoort en soms tegen de negatieve stem ingaat maar meestal stemt ze toe. Dan hebben we ook nog het probleem dat ik mezelf gewoon een lelijk dik zwijn vind en dat iedereen dat ontkent maar ja wie moet je in deze tijd nog geloven he. Iedereen liegt en liegt ik doe er zelf ook aan mee maar het is allemaal te veel. En nog het probleem dat ik snijd om het even grofweg te zeggen. Ik vind het allemaal teveel worden. Ik heb ook het gevoel dat iedereen mij haat. Want als ik een keer een goeie band met iemand heb dan loopt het altijd uit dat we uiteindelijk vreemdelingen zijn, 2 voorbeelden van groep 4 tot groep 8 was ik beste vriendinnen met A. in de eerst klas gingen we allebei naar een andere school en hadden we geen contact meer. In de 1e klas kreeg ik wel een nieuwe beste vriendin C. die was er maar voor een jaar die is uiteindelijk overgestapt naar een ander. Ik word verlaten elke keer dat ik hecht ben met iemand. Met mijn vrienden nu zal dat ook wel gebeuren. Maar nu ben ik voorbereid en is het niet zoals die andere keren, nu zal ik meer verdriet hebben maar ookal wist ik het van te voren. Ik weet niet hoelang dit was maar ik heb het getypt in 1 keer en daar ben ik blij voor....

Ik voel me net een scepticus ik twijfel aan alles : ben ik niet te dik ben ik wel slim genoeg wil ik nog wel verder blijven mijn ouders wel bij elkaar waarom heb ik nog nooit een vriendje gehad waarom ben ik zo onhadig waarom kan ik heb ik zo'n beroerd sociaal leven enz. Maar vooral heeft het nog wel zin ? Dit spookt in mijn hoofd sinds 2015 en nu is het bijna het enigste waar ik aan kan denken... dat school en dieren ... sinds 2015 ben ik ook paranoïde voor dingen waarvan ik weet dat het niet bestaat ik ddnk datijn moeder vreemd gaat terwijl mijn ouders ziels veel van elkaar houden... ik werk mezelf alleen maar tegen en webs dagelijks om even iemad anders te zijn ...maar dat kan niet ik zit gebonden aan mijn eigen lelijke lichaam mijn stomme hersenen en deze domme geest... voor de rest van mijn leven...

loop nu al 4 jaar weg te rotten na bedreigd beroofd te zijn iedereen heeft me laten vallen heb geen verhaal kunnen doen daders zijn niet aangepakt terwel de politie wist wie het waren sta al 4 jaar stil en ben teveel veranderd heb geen zin om op deze manier verder te gaan heeft allemaal teveel pijn gedaan en voel me niet meer goed teveel veranderd

Ik ben nu 12 maar heb het steeds moeilijker.... Thuis zegt me broer vaak dat ik dood moet gaan omdat ik zijn leven verpest...Maar stiekem wil ik het zelf ook gewoon.... Me allerbeste vriendin heeft het zelfde probleem maar bij haar is het erger... ze wordt gepest en komt vaak uithuilen, ik hou me sterk maar ik wil echt weg uit deze wereld....