Levensverhalen (pagina 1352)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Help

nou, het begon eigenlijk al 5 jaar geleden toen gingen mijn moeder en vader apart wonen daar had ik nix op tegen alleen de dingen die daarna gebeurde wel: mijn vader schold altijd mijn broer uit omdat hij \"te dik was\" mijn pa had altijd te veel gedronken en was altijd chagerijnig daarna kwam hij niet meer en ik bezocht hem altijd in de weekenden niet dat dat veel soeps was want hij sloeg ons nog steeds daarna habben we een maand geen contact gehad en toen ging hj wel door met drinken allen hij sloeg ons niet meer ik moest altijd voor mijn susje sorgen en zorgen dat ik en zij op tijd naar bed gingen de boodschappen deon en al die dingen ik heb 3 x de keuze moeten maken : vader of moeder ik koos altijd voor mijn moeder want mijn vader praate altijd so slecht over haar dat een prostituee was en en junkie terwijl híj een alcoholist was na de derde keer hebeen we geen contact meer alles leek goed te gaan alleen toen kwam er een man in mijn moeders leven o ik was zo blij voor haar want alles wat se nodig had om ons een beetje nrmaal te kunnen opvoeden na ons verleden was een soulmate een maatje op wie se kon steunen alleen dat bleek niet het geval hij was in het begin wel aardig alleen ook dat veranderde we ontdekte dat hij pornoverslaafd was en dat is niet zo fijn boven dien rookte hij wiet dus was geregeld stoned had een strafblad en was een feyenoord hooligan vooral ik had geregeld ruzie met hem en het is een keer zo gegaan:
Ik: Wat doe je hier eigenlijk je steunt mama helemaal niet!
Hij: Vind je het gek met jullie erbij?
Ik: Zelfs mijn vader was beter!
Hij: Je mag God op je knieen bedanken dat ik je vader niet ben !
Ik:Heb ik al gedaan!
het ging uit maar omdat zijn ouders hem niet meer wilden hebben in huis is hij naar ons gegaan hij sliep op de bank en was zo veel mogelijk weg de bom barstte toen mijn moeder hem op de wc met cocaïne betrapte hij moest gelijk het huis uit! Daarna is hij toch weer naar ons gegaan en hoewel het uit was beschouwde hij mijn moeder tog als sijn vriendin op een dag kwam mijn moeder laat van werk thuis hij dagt dat ze \"vreemd\" was gegaan en was woedend dat liet ie alleen niet merken toen ze gingen slapen en mijn moeder haar klren voor de volgende pakte pakte hij een mes hij wilde mijn moeder vermoorden en raakte haar net nniet maar raakte haar vinger waardoor haar pees werd doorgesneden en een deel van haar bot is beschadigd
door alles wat er met mij gebeurt is denk ik niet dat ik nog meer kan verdagen dus daarom.......
Datum:
13-07-2007
Naam:
Iemand...
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal

Ik kan niet anders meer dan aftellen tot het moment dat ik weg mag. Ik hou niet meer van deze aarde, snap niet dat zoveel mensen elkaar pijn doen en toch beweren dat het leven leuk is.
Ik vecht nu al een paar jaar tegen mijn depressie. Inmiddels slik ik ook medicijnen, maar het is voor mij geen verbetering.
Een week of twee geleden, toen leek het even beter te gaan. Ik had iemand leren kennen die oprecht in mij geinteresseerd leek. Naief van mij natuurlijk want dat kan niet en is ook niet zo. Ik geloofde in zijn verhalen. Hij had ook een verleden met familieproblemen en depressie. Het leek erop dat hij voor mij een luisterend oor kon wezen en misschien zelfs meer. Even was er voor mij weer iets om voor te knokken.
Tot hij me vertelde dat hij verliefd is geworden op een ander. We hebben 1 dag ruzie gehad en die dag bleek funest voor ons. Hij wilde de tijd voor me nemen, maar op het moment dat ik me dus kwetsbaar opstelde was de tijd ineens op.
Voor mij is nu ook de tijd op. Ik heb lang genoeg gezocht naar iets om voor te vechten, maar zal het niet meer vinden.
Ik geloof niet meer in de goede dingen en kan niet anders dan wachten tot het voorbij is.
Gisteravond heb ik hem gezegd dat mijn deadline in juni 2012 lag. Dat red ik niet meer. Ik mag al blij zijn als ik de nacht doorkom.
Ik heb al stiekem van huis allerlei pillen meegenomen, nu is het gewoon nog wachten op het goede moment.
Liever vandaag nog dan morgen. Ik heb mijn beslissing al genomen.
Datum:
13-07-2007
Naam:
Esther
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

ik wil gewoon dood zijn er nergen meer aan denken

ik ben een meisje van 14 jaar.
ik was 13 jaar toen mijn vader overleede ik ging gewoon naar mijn vader toe en ik dacht dat hij daar te slapen. nee ik hat het mis hij lag daar dood op de bank die dag vergeet ik nooit meer. mijn leven was toen totaal verandert. sinds die tijd dat mijn vader is overleden kan ik haast niet meer eten. ik denk aleen nog maar ik wil niet meer leven ik wil gewoon dood zijn en nergen meer aan denken helemaal nergens aan. ik heb al heel vaak zelfmoord proberen te plegen maar soms dan barst ik het in tranen uit ik weet egt niet meer wat ik moet doen. ik wil gewoon niet meer leven. maar soms kan ik het ook niet want dan denk ik ik doe mijn vrieden en familie pijn. en mijn vrien waar ik verkering mee heb. ik eb alles tegen hem gezegt. hij schrok heel erg en hij dat moet je niet doen en waarom zeg dat je. je moet hulp gaan zoeken. ik zie ik kan dat niet en het heeft geen zin meer. toch op ene dag zal ik dood zijn. groetje andrea
Datum:
13-07-2007
Naam:
andrea
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

*

het is voor my allemaal begonnen op de lagere school. ik was al een verlegen meisje, dat erg onzeker was over alles. ik kon me niet uitte, wilde alleen maar bezig zyn zodat ik me geen zorgen kon maken. ik tenniste heel veel. veel mensen vonden dat raar en zagen my al als een ander kind. ik werd rond groep 6 gepest, het stomme is, ik weet niet eens meer waarom en was er allemaal precies was, terwyl het me nog steeds erg veel pyn doet. het enige wat ik nog weet is dat een lerares me niet mocht en de mensen waar ik mee omging stookte zy op. de helft van groep acht heb ik niet mee gemaakt. myn verteringsstelsel kon de stress niet goed aan, ik moest veel naar het ziekenhuis en lag dagen in bed.
uiteindelyk kon ik naar de middelbare school. in het begin ging het heel goed, behalve als het om presteren ging. ik wist niet precies wat er aan de hand was, maar het was best moeilyk. een leraar kwam naar me toe, en hy vertelde dat hy dacht dat ik last van faalangst had. ik wist niet wat ik hiermee moest. ik praatte er met niemand over, ik schaamde me ervoor. ik ontweek die leraar en durfde niet meer naar zyn lessen. tegenover myn mentrix kon ik het niet verwoorden, ze dachten dat ik hem 'eng' vond ofzo. en ik weet niet hoe, maar de klas wist het. en daar begonnen sommige me ook mee te pesten enzo, uiteindelyk probeerde ik mezelf met leugens eruit te praten. met de faalangst werd ik geholpen op school, met cognitieve gedragstherapie. het hielp niet echt.. het jaar erna ging ik daarmee door, maar dan ik een groep. zo leerde ik 2 meiden kennen, die dit jaar myn vriendinnen waren. het was een tweeling, die ene daar werd ik beste vriendinnen mee, en de andere werd jaloers en kreeg ik problemen mee. myn beste vriendin had op dat moment veel problemen thuis, door my. ze accepteerden me niet. by my op school liep het ook niet goed, ik was zo gespannen voor toetsen dat ik er maar voor weg ging lopen. ik heb meer dan 50 uur gespybeld. myn mentrix op dat moment was echt goed, ze hielp me goed en ik dacht dat ze me begreep. maar achter myn rug dacht ze dat ik aandacht nodig had. wat ik niet zeker weet. myn psychologe kon me destyds niet verder helpen en stuurde me door naar een ziekenhuis, voor spychiatrische hulp. dat ben ik gaan doen, ze kwamen erachter dat ik last had van een sociale fobie, en een gegeneraliseerde angst stoornis. myn berste vriendin reageerde hier heel raar op en ziet me als iemand die niet 100 % is. dat deed me veel verdriet. ik dacht er veel aan, hoe myn begravenis eruit zou zien als ik dood was. of ze me wel zouden misschien enzo. Ik begon mezelf te snyden, ik begon drugs te nemen. op dit moment houd ik wel weer wat binnen, maar er zyn tyden geweest dat ik alleen maar water kon drinken, en appels enzo. ik hield niks binnen, ik ben 1.74 en woog 45, niet dat dat nou bepaald licht is. maar iedereen van myn leeftyd en lengte weegt 10 kilo meer. ik probeerde me vol te stoppen met pillen, maar ik begon na 10 pilletjes al te kotsen en viel in slaap. ik kon het niet doorzetten. myn oudrs zyn byna nooit, ze hebben niks door gehad. het gaat nu beter met me. ik heb van het ziekenhuis anti-depressivum en een angstverlagend iets. ik heb geen zelfmoordpogingen meer, soms snyd ik me nog. en ik neem geen drugs meer. ik heb alleen nog littekens, en een hele erge gevoelige maag, ik straf mezelf niet meer. ik raad iedereen aan die met dit onderwerp in zyn/haar hoofd loopt er over te praten. ik heb dat niet gedaan, en het was heel moeilyk en myn toekomst heb ik ermee verpest.

xx
Datum:
13-07-2007
Naam:
marloes
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Dat hele kleine beetje hoop

Over het algemeen was mijn leven niet slecht. Maar ik heb wat dingen meegemaakt die ik gewoon niet kan verwerken. Binnen 7 maanden zijn mijn opa, goeie vriendin en vader van m'n oppaskinderen allemaal onverwacht overleden. Dit heb ik nooit echt kunnen accepteren, toen ik hiervoor hulp ging zoeken zijn er nog meer dingen van vroeger terug gekomen. O.a. seksueel misbruik. Sinds ik het daar met de hulpverlenende persoon over heb gehad verklaard het veel over mijn angst voor het donker e.d. Nu zit dit weer aldoor in mijn hoofd en ik word er gek van.
Ik ben eerst bij mijn huisarts geweest, toen bij een pedagoog, toen bij een psycholoog, toen bij een psychiater en nu krijg ik weer een andere psychiater om mij therapie te gaan geven. Helaas loop ik zelf ook heel lang met het idee van zelfmoord in mijn hoofd, maar ik heb het nog nooit uitgevoerd, en dat betekent toch dat ik nog iets heb of zoek om voor te leven, hier hou ik me aan vast. Helaas snij ik wel heel veel en ik doe nog andere dingen om mezelf te verwonden... ik ben ook blijven zitten dit jaar, dat vind ik verschrikkelijk. Maar ik leef bij de dag en mijn gevoel zegt 'je kunt altijd nog zelfmoord plegen', dit is misschien een foute gedachte... maar ik ben er door die gedachte nog wel...
Datum:
13-07-2007
Naam:
Milo
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

ik zie het licht door de bomen niet meer

Tussen mijn ouders heeft het nooit goed gegaan, zij zijn dan ook uit elkaar gegaan voor mijn eerste communie. Ik ben toegewezen aan mijn moeder omdat mijn vader op die moment een taverne open hield, jammer genoeg had mijn moeder een alcohol probleem dat ik jaren heb meegedragen, jaren van thuis komen niet wetende hoe ik mijn moeder zou aantreffen, vaak vergat ze mij te komen halen of oppikken, vloog ze uit, pikte ze mijn zakgeld om drank te kunne kope, heeft ze meerdere malen gedreigd me buiten te smijten zonder enige reden, ondanks wat ik allemaal niet deed, ik stak haar in bad, maakte dat ze weer nuchter was, deed mijn huiswerk, kookte een beetje voor mezelf, kortom ik ben vroeg volwassen moeten worden, en dit met weinig zelfrespect. Uiteindelijk heeft ze me op 17 jaar aan de deur gezet, wetende dat ik al die jaren goede resultaten op school hield verstonden ze niet dak ik me zo sterk had gehouden. Toen ik besloot om verder te studeren was mijn moeder de eerste om te zeggen, kind je bent niet slim genoeg je haalt het nooit, toch na drie jaar heb ik mijn diploma gehaald, jammer genoeg ben ik op die moment mijn dooppeter verloren waar ik zielsveel van hield en veel mensen voor in de plaats zou hebben willen opgeven, degene die echt met me inzat en zich in me intereseerde nemen ze me het eerst af. Mijn vader heb ik wel contact mee, maar mijn leven intereseert hem weinig. Toen ik dacht nu gaat mijn geluk keren zat ik weer verkeerd, want na een relatie van vier jaar wordt ik gedumpt omdak nie goed genoeg was en da was de laatste druppel, ik ben altijd sterk geweest, maar kan nu niet meer, ben doodop, ik slaap al maanden niet meer, neem nu slaapmedicatie. Als ik nadenk wat me zou beter laten voelen, is het gewoon van niets meer weten zo een zalig gevoel, ik heb al zoveel meegemaakt en nu moet het echt stoppen, jammer genoeg heb ik het lef niet, slaappille slaap ik alleen heel hard van, drank maakt me ziek, combineren durf ik niet, ik wil niet tegengehouden worden, ik wil iemand die zegt meisje deze rust heb je echt wel verdiend
Datum:
12-07-2007
Naam:
leske
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

waarom moeilijk dan als het makkelijk kan?

sinds een tijdje heeft mijn vader kanker en ligt op sterven. deze zomervakantie waren we van plan om op vakantie te gaan. het moest wel in het binnenland want als mijn vader weer eens naar het ziekenhuis moest hadden we een probleem in het buitenland. speciaal voor mij zou er een vriend meegaan. willem heet ie. maar toen k met mijn vriendin in de stad was hoorde k dat mijn vader ook nog iets met z'n longen had en moest overnachten in het ziekenhuis. daar is hij nu nogsteeds. het is zo leeg in mij. want vlak daarna maakte mijn vriendin het uit. ze werd gedwongen door haar vader het uittemaken. omdat k zelfmoordgedachtes had.
Datum:
12-07-2007
Naam:
iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

hoi ik ben marly en ik heb ook zelfmoordgevoelens..
Me moeder is doodgegaan toen ik 3 jaar was en me ouders hebben alleen nog maar knallende ruzie thuis en ik wil zo niet meer verder leven. Me stiefmoeder heeft mij ook vaak geslagen en wij hebben ook veel ruzie.. Zo moet het gewoon eindigen geen last meer van die ruzie's en gewoon helemaal NIETS meer!!
groetjes marly
Datum:
12-07-2007
Naam:
marly
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ik zie er een einde aan

iedere keer komt er een tegen slag in mijn leven , en ik ben mijn leven moe . ik wil er een einde aan maken ben zwanger van een dochtertje 8maand ver maar ook voor haar zal er geen toekomst zijn ik zal een slechte moeder zijn en niet voor mijn kind kunnen zorgen , dus is het beter dat ik mijn kind mee neem met mij groetjes en tot ziens
Datum:
12-07-2007
Naam:
saskia
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

...

Ik had een relatie van 3 jaar, ik heb deze door mijn eigen stommiteiten verknald. Dit door telkens kleine stommiteiten te begaan totdat mijn vriendin het beu werd. Ik denk regelmatig aan me gewoon kapot te maken, maar dan denk ik aan de mensen die ik achterlaat.
Datum:
12-07-2007
Naam:
Benjamin K.
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.