Levensverhalen (pagina 1344)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Niet zo ernstig verhaal, maar toch zelfmoord!

Volgens mij is mijn verhaal helemaal niet ernstig ofzo vergeleken bij al die andere verhalen die ik hier lees, maar ik denk er toch vaak over om zelfmoord te plegen.

Mijn vader en mijn broertje hebben allebei n vorm van autisme. Met mijn broertje gaat het wel goed, maar met mijn vader heb ik een heel slechte relatie. Hij snapt veel dingen niet en hij bemoeit zich overal mee. Daardoor krijg ik vaak ruzie met mijn vader. Hij zegt achteraf vaak dat hij het niet zo bedoelt en dat zal ook wel, maar daar heb ik nix aan. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik gewoon geen vader heb.

Verder ben ik niet echt sociaal. Ik heb wel vrienden, maar in gesprekken zeg ik heel weinig enzo en ik ben dus ook niet echt goed in nieuwe vrienden maken ofzo. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik een beetje buiten mijn vrienden sta. Met 2 van mijn vriendinnen doe ik heel veel samen, maar als zij n keertje iets met zn 2en willen doen ben ik daar meteen jaloers op. Dat vind ik echt heel stom van mezelf, want dat slaat echt helemaal nergens op, maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen. Soms heb ik ook echt het gevoel dat zij toch liever dingen zonder mij doen.

Ik voel me dus nogal alleen op de wereld. De enige aan wie ik heel veel steun heb is mijn moeder. Een half jaar geleden had ik voor het eerst zelfmoord ideeën en dat had ik toen ook tegen 1 vriendin gezegd en tegen mijn moeder, maar 2 maanden daarna hadden mijn vrienden een feest voor mijn verjaardag georganiseerd en toen ging mijn zelfmoordideeën wel over.

Sinds 2 maanden ofzo komen die ideeën toch weer trug. Volgens mij klinkt mijn verhaal helemaal niet ernstig ofzo, maar ik voel me vaak nogal alleen en ik denk er vaak aan op wat voor manier ik zelfmoord zou plegen. Ik wil echt graag weg van alle problemen, want volgens mij is er toch geen oplossing voor. Ik kan moeilijk tegen mijn vader zeggen dat ie geen autisme meer moet hebben en ik kan ook niet mijn vrienden dwingen om alles met mij te doen, dat zou echt dom zijn ...

Ik hoop dat er mensen zijn die dit lezen en het begrijpen en er misschien een oplossing voor weten. Het enige waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd is dat k heel veel van mijn moeder hou en haar niet in de steek wil laten, want zij heeft het ook heel moeilijk met mijn vader en verder ben ik heel bang om dood te gaan ...
Datum:
23-07-2007
Naam:
Do
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Beste vriend zelfmoord gepleegd. . .

Het is meer dan een jaar dat mijn beste vriend zelfmoord heeft gepleegd...

Wij G (armeen), E (koerdisch) en ik (Turks) waren vrienden van elkaar. We deden leuke dingen, gingen bij elkaar opbezoek enz. enz. G. was pas getrouwd en net een kind gekregen, E ging trouwen en ik was nog vrijgezel onder hun. De laatste moment samen hebben wij elkaar een groepsknuffel gegeven en elkaar beloofd wanneer wij oud waren en kleinkinderen hadden samen met hun naar het park te gaan en elkaar nooit zouden los laten !

G. zag er zo gelukkig uit, nooit geweten hoe hij zich van binnen voelde. . . (en dan lees ik hier levensverhalen, waarin ze vertellen hoe ze zich van binnen voelen maar dat niemand het weet, waarom? waarom zeg je het niet?
Ik neem G. nog de dag van vandaag kwalijk dat hij niets heeft gezegd, elk probleem heeft een oplossing, als je maar een oplossing probeerd te vinden en het niet opgeeft)

De nacht waarin hij zelfmoord had gepleegd, had ik een droom "ik rij langs een rivier, waar enge zwarte bomen staan omdat er water over de wegdek komt kan ik niet verder rijden en begin ik te gillen en te huilen" toen ik wakker werd begreep ik nix van die droom totdat ik op zaterdag 20.08 uur een telefoontje krijg. . .

Dat kl*te telefoontje vergeet ik nooit meer...

E. belde mij op en zei dat het beter was dat ik ging zitten, ik dacht hij is aan het dollen met mij, toen vertelde hij het "Y., ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar G. ... G. leeft niet meer" Er ging kokend heet water over mij heen, ik kan dat gevoel nog steeds niet uitleggen, ik verstijfde, leek net alsof er geen bloed meer stroomde door mijn aders. Er gaat dan zo veel dingen door je heen, stond gewoon in een shock. E. vertelde verder dat G. zich had opgehangen aan een boom langs een rivier in Nederland. Telefoon werd zwaarder in mijn hand, alles wat we hadden meegemaakt ging als een film voor mijn ogen voorbij. Het is zo erg als iemand zelf er voor kiest om dood te gaan, terwijl je tijd niet is gekomen kies je zelf om te gaan...

Ik ben niet meegegaan naar de mork ik wou hem blijven herinneren hoe ik hem kon, E. was er wel naar toe gegaan. Hij vertelde mij dat hij vinger afdrukken had aan zijn nek. Hij had dus waarschijnlijk "spijt"gekregen en wilde zich los maken, wat hem niet is gelukt....

In zijn zak vonden ze een briefje, waarin hij had geschreven dat hij niet meer verder wilde leven en dat zijn vrouw en kind en vrienden hem het niet kwalijk moest nemen voor wat hij ging doen. Hij had stilletjes afscheid genomen van iedereen...

Sorry maar ik neem hem nog steeds kwalijk voor wat hij heeft gedaan, ik kan er geen vrede mee hebben. De reden waarom hij het heeft gedaan weet niet niemand.... en we zullen er niet meer achter komen...

Hij was een gelovige, hij wist dat dit leven een "droom" een "tentamen" was en na de dood "het eeuwig leven" zou beginnen, maar met zelfmoord is het eeuwig hel . . . misschien daarom kan ik er geen vrede mee hebben wat hij heeft gedaan.

Waarom schrijf ik dit hier? Ik wil dat mensen dit lezen om erbij stil te staan dat zelfmoord geen oplossing is.

Het kan zo zijn dat je in een rot tijd zit, maar dat zal ook over gaan. Als het stormt wordt het daarna weer mooi weer, na de winter komt de lente. De zon zegt ook niet van owww ik heb er geen zin meer in en kom niet meer op, aarde zegt ook niet van ik ben moe, ik stop met draaien. Een bloem zegt ook niet van jaaa daaggg ben vorig lente al wezen bloeien kom niet meer doeeiii. Een mens maakt moeilijke tijden door, maar heb je dan nooit een keer 1 dag maar gehad van heyy toen heb ik gelachen zeg. Tuurlijk wel... hoe moeilijk je het ook hebt, je hebt echt wel leuke tijden mee gemaakt. Praat erover, na de dood van G. hebben E. en ik een closer relatie gekregen, als hij ergens mee zit belt hij mij en we praten er over en anders om ook. Wij hebben ons schuldig gevoeld omdat we nooit erbij hadden stil gestaan, het heeft ons een vriend gekost wat niet had gehoeven. Praat, want mensen weten niet wat er door je heen gaat, mensen voelen niet hoe jij je voeld, praat en bespaar jezelf en de rest van je dierbaren PIJN!

Onthoud 1 ding totdat je natuurlijke tijd is aangekomen om te gaan is het de kunst om door te blijven vechten en te OVERWINNEN, en niet opgeven met vechten en een LOOSER worden!

Trouwens, zijn vrouw is nog steeds niet over zijn dood heen en zijn kind zal G. leren kennen van foto's. Kijk dat is papa . . .

Blijf leven ondanks alles is het leven mooi, kijk goed om je heen er zijn mensen die het slechter hebben . . .

Groetjes,

Y.
Datum:
23-07-2007
Naam:
Y
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord, een oplossing voor mijn pijn en verdriet?

Ik zit al enkele dagen met de gedachte om mijn leven te beëindigen..
Sinds begin dit jaar is onze relatie gestopt en ik ben er echt kapot van. Ik wil mijn vriend terug en doe dan ook alles om mijn liefde terug te krijgen, ik schreeuw om zijn aandacht en zijn liefde, maar tevergeefs.. Ik eet niet meer, ik kan niet slapen, en moet constant huilen.. en dit duurt al 3 maand! Ik ben al 10kg vermagerd en voel me heel zwak.
Donderdagnacht had ik mij bijna laten gaan en wou ik met hoge snelheid tegen een boom aanrijden, maar heb dit toch niet gedaan.
Waarom niet? Er zijn een aantal mensen die ik niet in de steek kan laten. Ik ben op mijn 18de (nu 6 jaar terug) mijn moeder verloren en heb enkel nog mijn zus. Ik kan haar toch ook niet in de steek laten en vooral haar zoontje niet waar ik zo dol op ben..
En toch, de gedachte blijft en wordt eigenlijk almaar erger... Heb in t verleden al een poging gedaan met pillen (toen ik net geen 18 was) omdat ik het toen moeilijk had met de ziekte van m'n moeder..
Misschien wil ik het helemaal niet, maar vanwaar dan die gedachte?
Is het dan enkel een schreeuw om aandacht of wil ik de mensen wakker schudden dat ik zo kapot van mijn breuk in m'n relatie?
Ik doe me altijd sterk voor bij anderen, en waarschijnlijk ziet niemand aan mij dat ik met zo'n ideëen rondloop... Maar éénmaal thuis, alleen, laat ik mij volledig gaan..
Datum:
23-07-2007
Naam:
Cookie
Leeftijd:
24
Provincie:
België

machteloos

ik heb het gevoel dat ik door mijn machteloosheid het leven binnenkort niet mee aan kan. ik weet niet of ik echt zover zal komen, maar denk er steeds meer aan, om het te doen. ik heb de middelen hier in huis. misschien als ik het hier van me af schrijf dat het beter gaat met me. slecht heb ik het ook niet, ben helemaal niet zielig. het is alleen dat ik van een vrouw hou met wie ik een jaar een relatie heb gehad. een hele heftige relatie, pure liefde was het, heb nog nooit zoiets gevoeld voor een vrouw. hou teveel van haar denk ik. zou alles voor haar doen,zelfs sterven denk ik, ik weet het niet. de liefde is niet(meer) wederzijds. ze houd wel van me , dat weet ik, dat voel ik ook, maar we kunnen niet samenzijn, door veel redenen. het enige dat ik wil is bij haar zijn, meer vraag ik niet in dit leven. ik moet haar loslaten, is me eerder gelukt, maar het lijkt nu moeilijker en moeilijker te worden. ben gewoon mezelf niet meer, functioneer nog wel, maar dat is het enige. het meeste pijn heb ik doordat ik haar heb gekwetst afgelopen week. dat deed mij nog meer pijn. het zal nooit meer zo zijn als het was, en dat frustreert me, geeft me wanhoop, woede, het zijn zoveel gevoelens die mij niet meer mezelf maakt. ik was vrolijk, genoot van het leven. dit is niet haar schuld, ik doe het mezelf aan, dat weet ik. ik denk ook wel dat ik er wel uitkrabbel uiteindelijk, maar ik wil het toch opschrijven, van me af schrijven en weten dat er mensen zijn die het lezen. mis gewoon de liefde, net als velen denk ik. ik wil sterk zijn en doorgaan, maar steeds val ik weer terug. dan denk ik, ik ga lekker naar mijn moeder, ben klaar hier met alles en iedereen. maar als ik ga doe ik ook veel mensen pijn, dat wil ik ook niet. ik zie wel x
Datum:
22-07-2007
Naam:
man37
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

NIKS

Ik voel niks
Ik weet niks
Ik zie niks
Liefde is niks
Haat is niks
Mijn leven in niks
kan beter dood zijn
dan heb ik nog steeds niks
Datum:
22-07-2007
Naam:
Janina
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

ouders

Iik had vndaag weer ruzie gehad met mn ouders. ze kraken me af, ze zeggen dat ik dom ben en ik niks kan en geen nut ben. en dan scheld ik terug. ze vertrouwen me helemaal niet en als ik voor mezelf opkom schreeuwen ze of slaan ze, meestal slaat mn moeder ofzo. maar het ergste is dat ik denk dat ze niet van me houden. ik ben heel slordig en verlies mn spullen steeds en ik kan niet koken ofoz. en daar zijn ze kwaad om, dan schelden ze me uit. en dan word ik onzekerder, .. ik kanook niks bij hun kwijt. ik kanniet praten met ze over school , over dat iedereen me haatte in mn klas. ik was heel verdrietig , thuis leek ik niet welkom in mn klas ook niet. vooral als ik vrije dagen heb met school doen ze zo. dan commanderen ze doe dit doe dat, en dan zeg ik van dat ze het ook normaal kunne zeggen en dan worden ze boos. maar ik scheld ook terug maar dat heb ik van hun geleerd want zij schelden mij steeds uit. maar dan doen ze alsof ze het niet gehoord hebben of ze schreeuwen nog meer. maar ik vind het echt niet leuk dat ik een hele preek krijg hoe slecht ik ben dan voel ik me nog ellendiger. gisteren kwam mn vriendin logeren en toen hebbe we film gekeken en we ginge op de laptop msnen om 1 uur ofzo. gewoon omdat we geen zin meer hadden omfilm te kijken en we hadden geen slaap. mn moeder kwam binnen en toen zat mn vrienidn te msnen en mn moeder keek naar het scherm, daar stond iets van ja, ikben 13. dus mn moeder d8 meteen dat we met een ouwe vent zate msnen en ze geloofde mij totaal niet wat ik zei toenik het har uitlegde. en toen ging mn vriendins mobiel af. snachs dus om1 uur. zij d8 gelijk dat we onze nummer aan die ouwe vent hadden gegeven en het was niet eens een ouwe vent. en terwijl mn vriendin logeerde commandeerde ze toch allerlei dingen afwassen van alles. en ik werd kwaad. enals mn vriendin komt doen mn ouders ook chagrijniger. en dan doeik ook chagrijnig tegen hun. dus toen we gingen eten de dag daarna mn vrienidn was er ook bij begon mn moeder tegen mn vader over dat msngedoe. mn vader kwaad geloofde mij ook niet en ik zei dat dat niet waar sloeg met zn hand tegen een fles aan en die kwam tegen mn kom soep aan ik zat helemaal onder. ik was helemaal verdrietig en ik d8 aan zelf moord omdat mnouders altijd zo zijn en daarna ging mn preek houden over dat ik dom ben enzo. en ik mocht niet mee met vriendin ze bleef wel bij mij ook al was het zo saai. ze bleef me steunen. en als mn moeder een preek gaf en ik ging ertegen in was ik bang dat ze me zou slaan . ik huilde ook allemaal .... en toen zei ik zo ja , jullie willen het liefst dat ik heel slim keurig netjes bent en geen vrienden heb hé . mn moedr zei gewoon ja. en ze zei zo vandaag laatste keer datmn vriendin mocht komen en daarna niet meer. wat voor moeder is ze zeg. en als ikzeg van ja jij bent egt een slechte moeder zegt ze ja, echt niet want ik geef je eten .ik haat mn ouders ik zat ze vol met verdriet van binnen en ik d8 laat me nou dood gaan nu. ...
Datum:
22-07-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Waarom..

Hey,
Ik ben een meisje van bijna 14 en heb zoals bijna iedereen hier ook zelfmoordgedachtes...
Ik weet gewoon niet waarom ik leef, ik doe precies alles fout.. Ik word genegeerd.. Ik heb amper vrienden..
Vorig schooljaar hebben ze het me erg hard gemaakt, ik had tot ongeveer op het einde van het schooljaar maar 1 vriendin in de klas, en deze luisterde ook amper naar me... De rest van de klas vond me maar een idioot iemand, omdat ik niet zo 'populair' was, en goede cijfers haalde..
ALLEMAAL STUK VOOR STUK IRRITANTE MENSEN !! en op bijna het einde van het schooljaar had ik 3 vriendinnen.. Nu verander ik van school en ken ik ook maar 1 persoon, en die doet nu ook irritant tegen mij, ik weet niet waarom, wat doe ik dan fout? Die mensen van vorig jaar hebben me het echt moeilijk gemaakt.. Ik zei wel tegen mijn eigen dat ik me er niets moest van aan trekken, maar tog huilde ik vaak, en ik zei ook niets tegen iemand daarover..

Zo vaak die drang,
Een drang naar zelfmoord...
Datum:
22-07-2007
Naam:
Xenia
Leeftijd:
13
Provincie:
België

haat mezelf

kvoel me de laatste 2 maanden zwaar klote. mun ex nu dus heeft er een punt achter gezet. allebei eigenlijk. je zou dan denken dat ik er helemaal geen moeite mee zou moeten hebben. maar ik mis haar vreselijkzou egt alles doen om het goed te maken zou alles voor haar opgeven alleen maar om met haar dan verder te kunnen. ik voel me hierdoor heel erg rot en heb zelfs soms ideeen om het leven te beeindigen. het is een grote zwakheid van een mens om dat te om van problemen af te komen. kheb ook andere kleine problemen maar al die kleine dingen stapelen wel op. ik weet me gewoon egt geen raad meer me moeder wilt met me praten want die voelt ook wat. maar ik heb daar vaak geen behoefte aan. het liefst wil ik gewoon helemaal alleen zijn nou en proberen er dan bovenop te komen maar het lijkt of dat gewoon niet wilt lukken ben er nou al zo lang mee bezig. alleen de momenten dat ik met een goeie vriend samen ben of bij iemand anders ben dat ik ff mun ged8ten ergens anders op kan zetten dan gaat het goed. maar zodra ik weer alleen ben dan zit ik weer in dat wereldje en vaak dat ik dan ook denk van wil dood. tis misschien iets heel kleins en misschien ben ik ook wel heel erg zwak. ik trek me dingen allemaal veel te zwaar aan. als het zo door moet gaan dan zal het leven egt heel zwaar gaan worden. ik weet niet meer wat ik moet doen.
Datum:
22-07-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Is Zelfmoord beter?

Hoi..
ik ben.. en ik ben 18 jaar.
Ik heb afgelopen scchooljaar alles verneukt.. ik deed 3spw stage ging fout , me eigen schuld, want;
ik voelde me altijd klote want alles ging fout en d8 dat ik niks goed deed en ben geld gaan jatten(van destijdse collega's op stage) omdat ik daar misshien gelukkig van werd. niet dus maar toch ging ik door.
Toen werd het ontdekt... en toen zat ik behoorlijk in de penarie.. politie,, ouders vertellen.. alles.
ik ddenk; als ik nou zelfmoord pleeg ben ik dan gelukkig?
Ik dacht ik doe het; ik wou het doen maar ik durf het niet, maar zograag wil ik van die kutgevoelens af.

En dan mn ouders.
gaat nu ondere andere wel weer een beetje na al die heisa.
we zijn sinds kort verhuisd.
leuk hoor!
Maar mn broer heeft n vriendin, en me moeder heeft het over niemand anders, S voor en S achter.
Maar goed, ene oor in en andere uit. maar toch blijft het steken.

Mn pa en ik hebben hetzelfde karakter en dat wil nog wel eens botsen.
Dus vaakk gezeik om niks maja ik ga er me er wel weer kut om voelen

elke avond huil ik me in slaap

Geen geld
Geen opleiding
Geen vrienden

Dus gewoon geen leven..

Misschien is het beter als ik er niet meer ben.
Misschien word ik dan gelukkig...
Datum:
22-07-2007
Naam:
....
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

ik weet het niet meer.

ik ben in 93 verkracht.in 96 drugsverslaafd geworden .in 97 afgekickt en in 97 leerde ik een man kennen waar ik in 2001 mee getrouwd ben.
ik was helemaal gelukkig.
in 2002 kwam er al een einde aan omdat hij een half jaar wat met mijn beste vriendin had.
ben ik ineens 2 mensen kwijt.
toch bleef ik het positief zien.mijn leven daarna bestond uit verhuizen .
nu heb ik eindelijk iets gevonden .
word ik vorig jaar weer verkracht.
toch hoop houden en positief blijven...
leer ik iemand kennen die me zwaar afgetuigd heb in augustus vorig jaar en heb ik blijvend letsel aan mijn nek.
vorige week moest ik snachts met een vriend naar het ziekenhuis toe. heup uit de kom.
de jongen die mee reed met ons kon ook zijn poten niet van me af houden.
ik haat dit zo !!!!
telkens als ik denk dat het goed komt gebeurd er weer iets.
ik denk idd aan zelfmoord ....erg slechte gedachte ...maar wat als ik nog een keer zoiets meemaak en degene wat aan doe
ik ben het echt helemaal beu zo behandeld te worden!!!!
wanneer houd dit gedoe eens op en zien mensen me ook als mens met gevoelens


Datum:
22-07-2007
Naam:
angie
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.