Levensverhalen (pagina 1320)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help

Ik heb borderline.Niemand die mijn begrijpt.Het enige wat helpt is alochol.Ik heb niemand meer behalve mn familie maar die moet wel van me houden.Ik wil dood heel graag maar weet nie hoe/Kan nie tegen bloed of pijn.wat moet ik doen Is er niemand die mij begrijpt?Er is mij drie jaar geledn hulp beloofd en sinds dien is het alleen maar erger geworden.heb sex met iedereen,laat mij geuiken,doe mezelf emotioneel pijn.Ik wil nie meer wat moetb ik doen>NIX HELPT
Datum:
17-08-2007
Naam:
allochtoonmeisje
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

screw life...

Fuck it, het heeft toch geen enkel nut. Waarom jezelf nog verder kapot maken met valse hoop? Life's a gift, society a bitch! En al kan het leven nog wel zo'n mooi geschenk zijn, voor sommige is het hel!
Hopelijk wordt ik deze keer niet door de mensen van de site geweigerd. Fuck it!
Datum:
17-08-2007
Naam:
yoyo
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

mijn vreind ben ik kwijt

ik ben mijn vreind kwijt en dat wil ik niet ik heb het al gebrobeerd om zelfmoord maar het lukte niet en ik wil het wel want zonder hem wil ik niet leven jij is de einige die ik heb en van jou en hij is alles help mij om zelfmoord teplegen of hoe ik hem terug krijg
Datum:
17-08-2007
Naam:
manuela
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

ik red het wel...

3 jaar terug begon het allemaal... mijn moeder kreeg een depressie en lag altijd maar in de woonkamer te slapen... ze wou niet meer bij me vader slapen. ik had wel door dat ze gingen scheiden. waarom zou ze anders niet bij mijn vader willen slapen. op dat moment kon ik met niemand praten me vader werkte van 12 uur "smiddags" tot 2 uur "savonds"
in totaal 14 uur.
dus hij was er nooit. elke dag at ik kant en klaar eten. dat vaak bedorven was. daarom at ik bijna niets. alleen tegen mijn kat kon ik alles vertellen "J" (ik ga niet de naam schrijven) altijd als ik huilde kwam hij om mij te troosten. maar hij was oud en ik wist dat hij niet lang meer zou leven. toen hij overleed, begon ik mezelf te pijnigen. ik pakte een schaar en sneed, of ik ging expres van de trap struikelen. ik deed alles voor pijn. alsof het mijn lichaam kon beheersen van woede uitbarstingen. toen een paar maanden later was niets veranderd. niemand merkte het want ik ben heel goed in pijn verbergen. ik heb vaak op het balkon gezeten en naar buiten gestaard, toen begon ik paniek aanvallen te krijgen. me vader had al gezegt dat ze gingen scheiden. en ik begreep het. maar vanbinnen was ik allang dood. het heeft 2 jaar geduurt tot de scheiding voltooid was. ik ging bij me vader wonen in "B" en me moeder ging wonen in "D" ik was bang dat ik mijn vader verloor want ik zag hem nooit, toen begon ik pas echt met messen glasscherven en vanalles in mijn armen te zetten. ik kon niet slapen. ik had iets nodig dat mij beschermde. mijn katten. die berschermde mij hielden van mij. ik was erg dun geworden. en ik had geen fut meer. toen dacht ik ik maak er een einde aan. maar ik werd verstoord. er was een vrouw in mijn vaders leven gekomen "Z" ik had zo een hekel aan die vrouw. ik begon met roken en was vaak dronken. ze wou atijd nutteloze gesprekken houden en ik kon er niet meer tegen ze probeerde mijn moeder te zijn DAT WIJF moest oprotten. na een tijdje kreeg ik ruzie met me vader want hij wou bij haar slapen. en ik wou in mijn eigen vertrouwde huisje blijven. voor de eerste keer in mijn leven was ik bang voor hem geworden. mijn leven, mijn schepper deed alsof ik dood kon vallen. toen ben ik naar mijn moeder gegaan en daar gebleven. mijn katten zaten nog in dat huis en daardoor kreeg ik het gevoel dat ik depressief werd. ik moest ze bij me hebben. hun maakten mijn bestaan. na veel gezijk kon ik mijn katten meenemen naar mijn moeder. ze waren aardig ondervoed en ik voelde hun pijn. ik begon vrienden te maken op school(mijn moeder was niet meer depressief toen ze alleen ging wonen) en ik zei tegen mijn moeder dat ik met ze naar de strand ging. me moeder vond het best. ik zou daarna doorgaan naar mijn vader en "S" waar ik nogsteeds een bloedhekel aan heb. in de tram had ik een boete want ik was vergeten dat ik moest afstempelen. toen ik bij me vader was had ik hem gesmeekt dat hij mijn moeder niet had gebeld. dat had hij dus wel. mijn moeder belde mij en begon te schelden en me uit te "hoeren" ik kon er niet tegen ik rende naar de wc en pakte mijn zakmes. je raad het verder wel. daarna heb ik neidig mijn tas ingepakt. mijn vader had me nognooit zo angstig gezien. hij zei dat hij mijn moeder zou bellen en zou zeggen dat ik even tijd nodig had. bij mijn moeder kreeg ik weer een paniek aanval. maar ik heb nu leren omgaan met mijn angsten. je moet gewoon je rug recht zetten en van de kleine dingen genieten. mijn verhaal is niet zo heftig als dat van anderen. MAAR JE MOET GEWOON DENKEN IK ZET DOOR!
XkusX B
Datum:
17-08-2007
Naam:
ik red het wel....
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

zelfdoding is ook een keuze

Ik leef voor iedereen behalve voor mezelf
Ik leef voor mijn ouders,mijn vrouw mijn zoon mijn baas de belastingen enz.
Ik heb 101 en bazen.
Ik wil graag 1 keer voor mezelf kiezen en dat wordt denk ik door voor een trein te spingen maar ik weet het nog niet zeker
Datum:
17-08-2007
Naam:
Sint bernard
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-brabant

Cheer up mensen

Ik heb zelf ook wel eens het gevoel van ja wat doe ik hier maar dan later denk ik ik geniet gewoon van me leven bier drinke feeste muziek maken al die ongein.
Neem het leven niet al te serieus geniet er gewoon van.
Datum:
17-08-2007
Naam:
Jasper
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

een grote NUL

ik weet niet goed hoe te beginnen noch hoe te beëindigen.. enkele jaren geleden nam ik een hoop pillen. Niemand sloeg er echt acht op. Mijn man bracht mij plichtbewust naar het ziekenhuis. Mijn huisdokter glimlachte en gaf mijn wat kalmeer middelen. Hij gaf me dr raad een psychiater te raadplegen. Dat wat niet veel soeps. Al spoedig heb ik alles laten vallen : medicijnen en psy. Ik heb geprobeerd zelf alleen verder te vechten en ik ben dan ook na jaren terug uit de put gekropen. Enkel, na al die moeite, voel ik mij terug naar beneden zakken.
De redenen ? Verraad van een vennoot in eigen firma, een overvloed aan werk, verhuis naar het buitenland, een onverschillige echtgenoot die mij gedurende de eerste jaren niet zag, zijn werk verkoos boven zijn partner, mij naderhand regelmatig bedroog, zware ziekte van mijn moeder die ver weg woont, oppervlakkige mensen in mijn omgeving, een hypocriete collega en vennoot van mijn echtgenoot, het niet gewaardeerd worden in werkkring en mij als enige vrouw beschouwen als manusje van alles, en ga maar door.
Vandaag zei mijn man nogmaals dat hij mij niet meer verdragen kon en mij wou verlaten. Bovendien kon ik mijn werk niet meer aan en durfde ik fouten maken!!
als dat geen schande is... mijn funktie : alles wat administratie aangaat, het sociale, het financiële, bank, beheer, commerciële gedoe voor alle klanten die engels-, duits- en nederlandstalig zijn, transport en natuurlijk de telefoon...
dan ook nog koffiemadam en floormanager...(grapje, maar het is zo)
en dan durven ze nog zeggen dat ik een fout durf maken en dat ik toch niet zooooo perfect ben!! Wie zou dat nog kunnen zijn?? Na 10-12 uur per dag op kantoor nog een volledig huishouden doen, koken, wassen en strijken, boodschappen, eigen boekhouding en correspondentie, meid voor alle werk, zorgen voor de hond en die 's nachts uitlaten (slaap 2 uur per nacht, soms toch nog 4 of 5). Dan zijn ze nog verwonderd dat ik niet uitgerust ben.
Ik voel me een grote nul. ben grote fan van motorijden maar durf niet naar een motoclub te gaan... al die mensen, wat gaan ze wel denken van de NUL??
rijd 3 jaar met motorfiets (800cc) voel met geweldig goed op de baan, wind in het gezicht, zon op het lichaam, vrij van alles en iedereen. Maar ben altijd alleen op stap. waar ik ook ga of sta, ik ben alleen.
Ik ben getrouwd, maar enkel voor de praktische kant (van de echtgenoot wel te verstaan). Eenmaal verkregen wat hij wou, kan ik weer opstappen en mij richten op mijn taken. IK BEN HET BEU!!
Alles verlaten?? niet zo makkelijk. heb er niet direct de moed toe. voel me daardoor laf! MAW EEN LAFFE NUL.
Ik bid soms tot God opdat Hij mij toch aub wil halen, maar ik loop nog rond. Ook wil ik eerst alle administratieve kanten regelen. Ik heb reeds een testament opgemaakt want ik wil niet dat mijn echtgenoot die alles behalve korrekt geweest is met mij, alles erft zoals de wet het voorschrijft. Ik ben vernederd, bedrogen, bestolen, uitgekafferd, geslagen, besnauwd geweest. het gaat te ver. Ik wil vrij zijn, ik wil rusten, ik wil gelukkig zijn. Dat zal enkel kunnen als ik uit deze wereld stap. Spijtig genoeg zou het mijn ouders heeeeel veee pijn doen. daar denk ik nog aan. Niemand zal me anders missen, mijn broer niet want die neemt met moeite kontakt met mij op, vrienden zitten ver en zie ik niet veel, kennissen zijn de moeite niet waard, mijn man : die zal mij vlug genoeg vervangen door een groen blaadje, daar twijfel ik niet aan.
Welke is de reden van mijn verder bestaan, van het voortdoen, verder vechten voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid??
Ik weet niet hoe ik tot zelfdoding kan overgaan : wapen, medicijnen, verhanging, accident? wie zal het zeggen.
ik loon niet de moeite.


Datum:
17-08-2007
Naam:
tinemuis
Leeftijd:
46
Provincie:
Anders

een ezel stoot zich wel meer dan 5x tegen dezelfde steen

Deze avond sprak ik mijn ex, ze is mijn ex sinds afgelopen vrijdag. Geheel onverwacht besluit ze onze relatie te beeindigen na bijna 2,5 jaar. Vanaf het moment van: schat we moeten praten tot het oplossen van wie het meeste recht heeft of het huis duurde nog geen week. Het is de zoveelste keer dat ik degene ben die zwaar gekwetst uit een relatie wordt gegooid... ik ben er klaar mee
Datum:
17-08-2007
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

why

Waarom hebben mensen steeds iets tegen mij. Vanaf de kleuterschool steeds maar gespest worden overal waar ik kom. Waarom kan ik niet normaal leven met een autisme spectrum stoornis. Pas de diagniose gekregen. Volgens de riag kan ik niet doen wat ik graag wil. Waarom zou ik dat niet kunnen. Alleen maar omdatr ik heb. Volgens mijn ouders valt het allemaal wel mee. Ik wil gewoon kunnen met mijn stoornis met een beetje begeleiding. En gewoon kunnen doen wat ik wil. Ik wil nog zo graag zo veel doen. Als ze me eerst een helpen met dat gevoel van meisje je kan niks je bent lelijk, andere mensen moeten je niet maar gaan om met je omdat ze je zielig vinden. En niet zeggen dat ik nooit eens een wereldreis kan maken of een kamp begeleiden. of andere mensen helpen.
Datum:
16-08-2007
Naam:
anogirl
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

waarom ik

Hoi ben een jongen van 26 jaar oud en zit de laatste weken veel aan zelfmoord te denken, eigenlijk steeds vaker. Ik heb altijd gezegd ik pleeg geen zelfmoord, echt waar. Maar een mens kan fouten maken en teleurstellingen mee maken. Het is begonnen toen ik me huis opzegde voor een kamer, ik dacht dan gaat alles wel beter. Tuurlijk voelde ik me niet helemaal goed in me oude huis, maar het leven had toen nog zin. Ik werkte vond het ook leuk om nog leuke dingen te doen. Ik leefde toen nog. Zonder na te denken heb ik die kamer genomen. Had ik het maar nooit gedaan, had ik nu nog een toekomst gehad. Ik probeer nu ook leuke dingen te doen maar niets helpt meer, ben zo kapot... Echt de pijn die ik meedraag zullen niet veel mensen voelen. En heb al zoveel meegemaakt het huis op zeggen is niet de grootste fout geweest in me leven. Ik heb nog een grotere fout gemaakt en dat is dat ik vroeg ben begonnen met drugs toen ik nog kind was eigenlijk. Dit heb me leven kapot gemaakt en dat ik nu alles moet missen. Dus onthou iedereen die dit leest, gebruik niet te vroeg drugs of liever helemaal niet. Tuurlijk iedereen wil wel eens losgaan maar zorg eerst dat je alles op orde heb en er aan toe bent. Dan is het veel leuker. Ik hoop echt dat ik mensen kan waarschuwen voor deze ellende en gun niemand dezed pijn.
En niemand zou het snappen als ik zelfmoord pleeg (denk ik) heb een leuk koppie zeggen ze kan goed sporten en had eigenlijk alles mee om hier veel te kunnen bereiken... zo zie je maar iedereen kan dit overkomen, duszeg nooit nooit.
Datum:
16-08-2007
Naam:
voelme....
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.