Levensverhalen (pagina 1278)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben het leven beuh....

Hallo,
Mijn naam is vanessa...
Ik ben een persoon die heel onzeker is en zich met andere heel hard vergelijkt!.... Ik denk dat andere mensen beter zijn dan mij en trek me altijd terug.. Ik ben wel een mooi meisje zeggen de mensen maar ik ben daar niet bewust van. Ik heb een oudere broer die mij altijd commandeerde en heel streng was voor mij. Mijn vader en moeder hebben vaak ruzie. Mijn broer heeft ook vanalles meegemaakt. Ik ben niet content hoe in ik ben heel mijn leven ben ik onzeker over mzelf en elk ,jaar wordt het erger en erger. Ik ween elke dag en kan mzelf niet zien. Ik heb bruin haar en licht bruine ogen. Iedereen zegt dat bruin haar en blauwe ogen mooier zijn. Maar als ze tege mij zo iets zeggen neem ik dat echt geestelijk op ik kan geen andere mooi meisjes verdragen omdat ik mzelf maar niks vind. Ik kan die negatieve gedachten niet verdragen niet meer. Ik ben op en kotsbeuh ik sta elke dag op en tegen mijn zin dan begin ik aan andere mensen te denken en dat die beter zijn en bang dat iik voor niemand besta... Mijn ouders waar ik altijd ruzie mee heb begrijpen mij niet ik voel me niet goed in mijn vel en drm wil ik dood ik kan dit leven en zelf vechten met mijn gedacht niet meer aan. Ik wil mzelf beginnen snijden . Ik slaag mezelf al een tijdje, als ik zenuwen heb slaag ik met volle vuist op mijn hoofd tot het een goed gevoel geeft. Nu ben ik van plan om andere dingen te proberen zodat ik me beter ga voelen mss drugs, roken , wiet gewoon om mij beter te voelen weet je... Ik ga mzelf iets aan doen als ik zo blijf. Ik ga naar een psygoloog maar dat helpt niet nog even en dan is mijn energie op... het besta dat ik sterf zo kan ik vrij zijn en niet meer afzien ... xx vanessa
Datum:
04-10-2007
Naam:
Vanessa
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

andere kant van zelfmoord

hej iedereen ik wou ff jullie laten weten ik zit ook even al een tijdje in een put maar een eind aan je leven maken is niet de oplossing maar ervoor wegrennen zeg maar.. ik schrik als ik zie hoeveel mensen er zelfmoord willen plegen..
jullie kijken eigenlijk alleen maar naar de slechte kanten van het leven ik bedoel er zullen tog ook wel heus leuke dingen in je leven gebeuren.. je moet proberen om te stoppen met snijden en jezelf pijn doen want als je dat doet blijf je dicht zitten en ghaa je nooit opstaan voor de liefde en leuke dingen in je leven...

PROBEER OOK DE LEUKE DINGEN IN JE LEVEN TE VINDEN EN DE LIEFDE TE VINDEN MAAR STA ER VOOR OPEN OM HET TE ONTVANGEN!!!!
Datum:
04-10-2007
Naam:
pien
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

my'nn verhaal

kheb dingen gdaan die my'nn vrienden niet goedkeurn mjj .. nu'jj ben ik my'nn beste maotj kwy'tt :( kheb thuis veel tuh veel ruzie .. my'nn vrienden worden kwaad als ik zuh vertel vn my'nn arm .. ik ben het egt beu al my'n vriendinnen hebben een lief .. alleen ik niet en dat zal alty'd zo bly'vn ik ben nu eenmaal lely'k maar zuh zegn vn nie maar pfff kwil gweun niet meer leevn de wereld is tuh hard !!
Datum:
04-10-2007
Naam:
gùrll
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Depriee

ik heb een (marokkaanse) vriendje waar ik erg veel problemen mee had, het begon leuk en het waren zulke leuke tijden,toen ging hij vreemd en ik maakte het niet eens uit omdat ik zoveel van hem hou! een paar dagen later maakte hij het uit en nam met een ander meisje(niet eens met het meisje waar die mee gezoend had), ik was er helemaal kapot van en wist echt niet wat ik moest doen,ik dacht echt dat hij van me hieldt toen een weekje later vroeg hij me weer, ik zei Jaa, maar we hadden wel afspraken gemaakt en we zouden alles beter doen,toch lukte dat niet echt, en ik werd welleens geslagen door hem, werd heel depresief, ik had een eetprobleem, op school ging het heel slecht, heel vaak ruzie met me ouders,hele erge ruzies,ik was weggelopen en heb vaak zelfmoord proberen te plegen. ik heb 1 hele goeie vriend, alleen ik mag niet met hem omgaan van me vriend, maar stiekem doe ik het wel soms. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. ik wil gewoon een nieuwe start maken, ook al doe ik dat zovaak en het gaat altijd weer fout, ligt het nou aan mezelf ?!? ik weet het gwoon niet meer :(
Datum:
04-10-2007
Naam:
L.
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

eigen schuld?

Ik ben een meisje van 14 jaar. En ik heb mijzelf in de shit geholpen. En dat besef ik mij maar al te goed. Op de basisschool wist ik mij nooit goed te gedragen. Mijn grootste voorbeeld was mijn nicht die ik maar zelden zie. Ik was erg onzeker. Op de school voelde ik mij veilig, maar ook hier had ik mijn problemen al. Ik lieg namelijk heel veel. Ik ben hier helemaal eerlijk. Maar ik vind dat ook moeilijk, helemaal eerlijk ben ik nooit.
Toen ik in de eerste kwam, was ik heel anders dan iedereen. Ik ging met een vriendin van de basischool naar de eerste. Het was een vriendin, maar ook op de basisschool botsten wij al vaak. Ik droeg nooit roze en kleedde mij kinderachtig. Op de basisschool was ik verliefd op een jongen. Hij heeft mij gewoon 'mishandeld'.
Vaak kreeg ik klappen en werdt de hele dag zwart gemaakt. Echt verliefd was ik natuurlijk niet. In de eerste voelde ik mij opgelaten, en ik wist niet goed hoe ik mij moest gedragen. Ik deed 'over de top'en mijn persoonlijkheid en gedrag veranderde. Ik was een probleemkind. Werd vaak uit de les gestuurd en dergelijke. Ik begon ook steeds meer te liegen. Ik kreeg steeds meer andere vrienden. Nu ik veertien ben heb ik ze niet meer. Mijn twee enige en beste vriendinnen hebben mij laten vallen. Ik wordt vreselijk gepest en genegeerd door mijn nieuwe klasgenoten. Ik hoop dat er iemand reageert waaraan ik mijn hele verhaal kwijt kan. ik heb het gewoon even nodig...

Groetjes.
Datum:
04-10-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik heb geen trg weg

ik heb een hele moeilijke tijd agter de rug en ik kan er niet meer tegen dat ik zoveel pijn moet voelen dus heb geprobeerd te plegen.
maar dat is mislukt en toen ben ik in therapie gegaan maar dat hielp niet.
maar ik ben nu wat ouder en nu snap ik het meer.
ik heb spijt van wat er is gebeurd en dus ik raad het je af om zelfmoord te plegen
Datum:
04-10-2007
Naam:
..
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

geen uitweg meer!

ik weet niet of ik verdrietige dingen heb meegemaakt.. als ik nu naar me leven kijk als een buitenstaander dan ziet het er waarschijnlijk semi goed uit.. ik ben alleen echt ongelukkig. ik haat mezelf! ik wil zeflmoord plegen alleen ik durf het nie:( ik heb meerdere keren in een dagboek geschreven dat k het nie meer wil en ik denk dat me moeder het heeft gevonden maar ze zegt niets.. dat betekend dat ze het niet erg zou vinden kan iemand een dood bedenken dat ik miss wel zou durven? ps: ik ben christen tot en met me 12e altijd naar de kerk gegaan en altijd alles gedaan voor de kerk soms is god gewoon niet de oplossing...
Datum:
04-10-2007
Naam:
noomy
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

waarom denk ik zo?

altijd die rotgedachten zal ik het doen ja of nee. ik heb alleen ellende in mijn leven gehad alleen maar verdriet. ik wil soms niet meer en mijn geest is op toch wil ik mijn man en kinderen niet in de steek laten en mijn familie daarom nog die nee. ik kan mezelf soms nog net tegenhouden maar hoe lang nog? gr mij
Datum:
04-10-2007
Naam:
onbekend
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

ROSALIE-Zuid-Holland

Dag Rosalie
Ik heb jou verhaal gelezen en ik moet zeggen dat ik bijna hetzelfde heb en voel als jij
Ik denk ook na over zelfmoord maar ook ik weet dat ik dat nooit zou doen.
Maar die gedachte voelt echt aan als een bevrijding en dat is het mooiste gevoel dat ik de laatste tijd gehad heb.
Ik slaap ook slecht en mijn eetlust is ook lastig.
Ik heb de laatste tijd wel veel maar ook mooie dromen maar word je wakker dan is elke dag een verrassing hoe je je gaat voelen
Vandaag gaat het dan wel weer maar gisteren had ik die sombere innerlijke pijn die de hele dag door je heen gaat.
En dan krijg je het gevoel van dat ik op deze wereld(die toch wel mooi is )niet meer thuis hoor.
Ben ik alleen en aan het dagdromen dan lopen de situaties vanzelf en dan voelt het ook goed maar ben ik in die situaties dan is er die spanning en dan valt dat toch weer tegen.Je hoofd raakt leeg.
En zo gaan de dagen voorbij zonder dat een bepaalde voldoening geven.
De negatieve sleur des levens!!!
Ik heb last van sociale angst maar ik heb een manier gevonden om dit te kunnen verbloemen
Dat is als je je hele leven al het gevoel hebt dat de liefde voor jou niet is weggelegd vanwege die belemmering.
Ik heb 11jaar met een vrouw samengewoond waar ik niet van kon houden.
Maar dat alleen zijn dat benauwde veel erger als dat ik bij haar bleef.
Tja,en nu is zij weggegaan (15 maanden geleden) en dan valt het alleen zijn toch zwaar tegen
Ik ben nu aan het wachten op de terapie ,die je leren om alleen te zijn en vrede met jezelf te hebben
Ik geloof er niet zo in maar ik denk ik heb toch niks te verliezen.
Ik heb zoveel gepraat over mijn gedachte`s en gevoelens met familie en vrienden maar die kunnen mij niet helpen.
En daar heb ik ook geen zin meer in want dat brengt toch niks.
Of het ooit rustig in mijn hoofd word zodat ik van iemand kan houden dat weet ik niet
Wat of waarom mensen die gedachte`s hebben dat weet ik niet maar dat het leven voor ons lastig is of blijft,dat is zwaar klote.
ik hoop dat je hier iets aan hebt en graag zou ik van jou weten of dit verhaal in de buurt komt bij jouw verhaal
Groetjes Robijntje









Datum:
04-10-2007
Naam:
Rolf
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

.zoveel tranen, zovaak om hulp gevraagd en toch niet gekregen wa

nou weetje wat het is, ik weet dat als ik mij verhaal hier kwijt ben dat ik er toch niks mee bereik, maar aangezien ik niks te doen heb, eigenlijk wel leren voor mijn examens, maar dat krijg ik toch niet in me hoofd daarom wil ik het vertellen
- als kind tot mijn 10e jaar dacht ik dat ik het gelukkigste meisje op de aarde was. ik had de volste vertrouwen in me ouders en had altijd het idee dat iedereen gelukkig is en van pijn wist ik niks af...
mijn ouders hadden altijd ruzie maar ik trekte me er niet zoveel van aan want ik dacht altijd het komt goed het komt goed en ik was een sterke meid met veel zelfvertrouwen( fuck deze idiote gedachte) toen ik 10 jaar werd was er iets verschrikkelijks gebeurd. ik ging skeeleren en viel keihard achterover en lag daar 10 minuten zonder te bewegen. later lukte het wel om op te staan maar ik had veel pijn en ik dacht dat mijn kraakbeentje gebroken was en kon niet meer goed zitten dus ik zat altijd op het puntje van de stoel en mijn rug deed altijd pijn het ging door naar mijn nek. ik ben naar veel plaatsen geweest met de gedachte dat ik beter zou worden, maar met de dag werd het erger ik had darmklachten en alles liep altijd vast in me lichaam. ik ben sindsdien elke week in het ziekenhuis voor nieuwe onderzoekjes, maar telkens zeggen "ze" dat er niks met me aan de hand is en dat ik veel moet sporten om mijn darmen weer op gang te laten komen, ik heb daarna p fitness gezeten ik heb het sporten 2 maanden volgehouden maar later merkte ik dat ik er gewoon kapot aan ging ik was er niet meer sterk voor. en ik lag elke dag na schooltijd te slapen omdat ik niet aan mijn pijn wilde denken. dag in dag uit maand in maand uit jaar in jaar uit heb ik met de gedachte geleefd het komt goed ik blijf er in geloven ik ging altijd op zoek naar een lichtpuntje en daar hield ik nog van me leven.maar nee het is alleen maar erger geworden, nu doet gewoon me hele fkng lichaam pijn van mijn tenen tot aan mijn hoofd ik ben zo erg gevoelig geworden en ik heb me zo erg van de wereld afgesloten dat ik alleen nog maar met drank even niet hoefde na te denken. en lekker van de wereld af was. ik heb bijna iedreen kwijt geraakt door mijn karakter en smoesjes dat ik moest leren terwijl ik gewoon het niet meer aan kon na schooltijd en sliep. tot de dag van vandaag heb ik nog steeds pijn, op school kan ik niet meer helder na denken en niemand begrijpt me toch als ikvertel dat ikpijn heb. iedereen kraakt mij af mijn ouders zijn radeloos en zijn het een beetje zat van mij omdat ik elke dag stilletjes in me bed zit te huilen.
nu heb ik alles verloren, de strijd met deze kutziekte ik weet niet wat dit is hoofdpijn rugpijn benen knieen enkels polsen weet ik veel wat nog meer ik ben alles kwijt en ik wl niks meer doen in me leven zelfs als ik hoest of nies ik krijg zoveel kramp in me buik, dan vertel ik dit aan die dokters, krijg ik weer een onderzoek blijkt dat het niks is mijn leven gaat maar zo door. ik moet nu om de 2 minuten mijn rug knakken anders ga ik dood. ik heb telkens een kotssmaak in mijn keel. wat er nooit uitkomt. ik wil mijn ouders niet pijn doen en wil gewoon normaal zijn en werken als dat kon maar mijn lichaam kan dat niet verdragen ik weet het niet meer. en ik ben heel onzelfverzekerd over alles over mij zelf en en alles wat me verteld word dringt toch niet meer door in me hersens.. ik kan niet meer zo goed praten en uit mijn woorden komen want dan raak ik in paniek en krijg ik stress. dit probleem komt nooit meer goed en mijn rug gaat er kapot aan terwijl ik 16 ben. ik wil gewoon dood, iedereen is zo egoistisch altijd ik heb heel vaak zelfmoord willen plegen en ben vaak boven op flatgebouwen gaan staat maar dan was ik toch bang dat ik niet dood zou gaan. of ik heb wel eens een hele doosje ibuprofen ingenomen met heel veel asperine en alcohol nou het voelde niet alsof ik doodging ik kreeg het alleen heel erg benouwd en mijn hart klopte als de gek, ik wil dood, ik kan niks en ik voer niks uit. ik weet aleen niet hoe
Datum:
03-10-2007
Naam:
--An0niem
Leeftijd:
16
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.