Levensverhalen (pagina 1189)

Ik ben een half jaar geleden omgegaan met een groepje meisjes, waarvan er een paar wel van ruzie houden. Ik juist helemaal niet, ik zoek nooit ruzie ik hou er gewoon niet van. We hingen altijd op de straten met jongens, Ik kon niks anders bedenken om te doen. Maar dat was natuurlijk fout. Ik had altijd ruzie met mijn moeder omdat ik nooit thuis was behalve bij het eten. Maar naar het eten was ik meteen weer weg. Een goede vriendin van mij kreeg met mijn ex. Ik was nog niet helemaal over hem heen. En mijn vriendin en mijn ex hadden veel ruzie. Ik praatte met hem en ik kreeg weer opeens gevoelens voor hem. Hij ook voor mij en dat zeiden we ook tegen elkaar alleen dan wel wat overdreven. Het was meer ouwehoeren. Ik dacht helemaal niet aan mijn vriendin die met mijn ex had. Het was heel raar. Ik kreeg een soort meningsverschil met een andere vriendin, mijn beste vriendin en zij vertelde tegen mijn andere vriendin die met mijn ex had. Het ging uit. En mijn vriendin gaf mij de schuld. Mijn beste vriendin die mij verraden had deed net alsof ze van niets wist. Ik wist nog niet dat zij het had verteld ik dacht dat mijn ex het had verteld. We kregen hele erge ruzie ze had me een paar keer geslagen en ze liet ook een keer een oude vriendin van haar op mij afsturen. Op een dag was ze met een groepje en ze was helemaal dronken. Ik was ook met 2 andere vriendinnen en we kwamen haar tegen. Ze flipte weer helemaal en iemand hield haar tegen want ze wou me weer wat aandoen. Ik rende weg naar huis met nog een andere vriendin. Midden in de nacht stuurde ze me een smsje en vroeg ze of ik de volgende dag naar haar huis toe kwam alleen en ze beloofde me niks aan te doen. Ik wist niet wat ze van plan was dus ik ging niet. Die ene beste vriendin belde me en ze zei dat ik gewoon moest gaan want ze wilde het goedmaken. Ik ging toch maar wel met mijn beste vriendin, het was weer goed en we trokken met elkaar op. Zij was nog steeds verliefd op mijn ex. En ik trok stiekem met hem op. Niemand wist het op een vriendin na die ik al bijna mijn hele leven kende. Eigenlijk bedroog ik mijn vriendinnen dus. Want ik zei niet dat ik met hem om ging maar deed het wel. Ook tegen die vriendin waar ik eerst ruzie mee had zei ik niks. Want ik wist gewoon dat ze me zou vermoorden als ze er achter kwam. Ze zei ook als je met hem zoent dan wil je niet weten wat er met je gaat gebeuren. Ik was hartstikke bang voor haar. Ik vond het eigenlijk oneerlijk ik mag toch omgaan met wie ik wil. Maar ze kwam er achter, ze las op mijn vriendins (die ik al bijna mijn hele leven ken) beeldscherm op msn dat mijn ex iets zei over mij en hem. Ze vroeg steeds of het waar was en ik zei nee. Ik was doodsbang voor haar. We hadden weer ruzie en ik haat ruzie. Ze bleef maar doorvragen en ik werd zo gestrest als wat. Op een dag werd ik gebeld door die ene beste vriendin. Ze vroeg of ik naar haar toe kwam. Ik zei dat ik niet kon want er kwam een vriendin. Ze bleef maar doordrammen. Ik vond het al zo vreemd maar ze zei dat er niks aan de hand was. Opeens hoorde ik stemmen. Ik vroeg of er iemand bij haar was maar ze zei van niet. Opeens zei ze: je hebt met hem gezoend ( mijn ex) ik zei nee dat heb ik niet gedaan, ik kon het woord ja niet uitspreken. En ik moest steeds maar nee zeggen want dat had ik al eerder. Ik werd helemaal gek van mezelf. Maar even verder... ik had haar nog aan de telefoon en ze werd helemaal boos. Ze zei dat ik naar haar moest komen of anders kwam ze naar mij met een hele groep. Ze begon te schelden aan de telefoon met andere meisjes. En ik hing op en deed mijn mobiel uit. Toen kwam mijn vriendin die zou komen. En mijn moeder die van haar werk kwam. Ik vertelde over dat telefoontje. Daarna moest mijn moeder weer weg. Dus mijn vriendin en mijn broer waren alleen thuis. Opeens hoorde ik stemmen voor het huis. Het bleek dat mijn beste vriendin en al die andere mensen waren. Toen ging de bel mijn broer deed open en ik kwam aan de deur. Ze bleef het maar vragen of ik met mijn ex had gezoend. Ik zei een paar keer nee. En daarna zei ik maar ja. Daarna had ik geen zin meer om te praten ik snapte het hele gebeuren niet meer. En ik vergat heel veel dingen ik raakte in de war. Ik stuurde haar weg. Ik werd 1 hele maand gebeld door iedereen maar mijn moeder zei dat ik niemand wilde spreken of dat ik er niet was. Ik had nog 1 vriendin over. Ze is heel anders dan de meisjes waar ik ruzie mee had. Net zo gevoelig als mij en heeft ook al een keer zoiets meegemaakt. Het waren hele moeilijke maanden voor mij. Ik kwam niet meer buiten. Ik sloot mezelf op. Iedereen haatte me. Ik kende zoveel mensen. Die zouden nu allemaal slecht over mij deken dacht ik. Ik kwam Mijn ex- beste vriendin een keer tegen en ze vroeg waarom ik haar verwaand aan keek. Ik wist niet waar ze over had. Ik wilde weg lopen maar ze trok aan mijn haar. Maar ik was gered door een postbode die haar aansprak. Ik liep heel snel weg naar huis. Ik wenste dat ik niet meer bestond. Of dat ik overnieuw kon beginnen met allemaal. Soms denk ik dat het allemaal 1 grote droom is. Soms zie ik nog mijn oude vriendinnen onderweg naar mijn school. Ze geven aan andere mensen door dat ze me nog gaan opwachten. Ik ben zo bang. Ik wil echt niet meer leven. Ik wil naar de hemel. Maar ik weet gewoon dat als ik zelfmoord pleeg dat ik niet in de hemel kom. Bovendien durf ik niet zo goed zelfmoord te plegen.

ik heb 1 lieve vriendin & wil met haar trou
wen,maar ik heb een curator en daar krijg
ik geen toestemming van om met mijn
vriendin te trouwen & ik wil mijn vriendin
niet kwijt,mag zelfs niet met mijn vriendin
gaan samenwonen van mijn curator,de curator,mag dat toch niet beslissen of wel,
heb zo geen zin meer om te leven.

Eens was er een zoon. Zijn ouders waren beiden intelligent maar de vader was 'undercover' egocentrisch. Dat maakte de moeder verdrietig en een scheiding volgte. De zoon kwam bij moeder te wonen, na een emotioneel drukkend betoog. De jongen ontdekte later de vele slechte eigenschappen van zijn moeder, die zij had verkregen door haar ouders en ex-man -zoon zijn vader-, iets wat hij toen niet wist. Hij kreeg hierdoor vele ruzies thuis en besloot bij zijn vader te gaan wonen. Na twee jaar hier lijdend gewoond te hebben, begreep hij zijn moeders betoog eindelijk: ze wou hem ervan weerhouden hetzelfde te worden als zijn verdrietbrengende en egocentrische vader.
En nu zit ik hier vast... In dit huis van gevoelloosheid en achterlijkheid. Ze hebben geen idee hoe slim ik na al die psychologische problemen ben geworden. Tenminste, ze hebben een schatting, maar het is een grootse onderschatting.
En nu willen ze MIJ in een hokje duwen en het hokje op slot zetten.
Ik accepteer het hokje voorlopig.. Maar ik ontwikkel meerdere plannen. Faalt de een, dan treedt de ander in werking. Op het moment lijkt het alsof het einde nabij is. Ik heb ALLES geprobeerd en ik kan de zaak niet meer op een rijtje krijgen. De vloek van het teveel weten en een goed geweten rust op mijn schouders.

To be continued...

Hey allemaal,
Ooit eens echt heftig verliefd geweest? Ja? Dan weet je vast niet hoe het voelt om als je liefdesobject een spelletje met je speelt. Ze zegt wel dat er iets is tussen ons maar ondertussen zuipt en neukt ze erop los. Ik weet het echt niet meer.. Mijn vrienden zeggen dat ik haar moet dumpen(als we tenminste een relatie hebben.) maar dat kan ik niet. Het is net alsof ze me in de ban houdt... ik kan aan geen ander meisje denken. Het doet echt zeer om te horen dat ze in een week dat ze weg was met een heleboel kerels zit te rotzooien. Ik vraag me toch af waarom. Ik heb er natuurlijk al naar gevraagd maar ze ontkent het gewoon. Diep vanbinnen weet ik wel dat ze het gedaan heeft. Ik haat haar echt maar verlang toch zo naar haar, vroeger was ze echt mijn meisje, mijn lief. We waren gelukkig met elkaar en toch flikt ze me zoiets. Ik ben echt depri hierom, daardoor verwaarloos ik mijn schoolwerk, heb ik ruzie met mijn ouders en straks dumpt ze me toch. Hoe komt dit toch is ze dan zo verdorven. Waarom wordt ze toch opeens een verdomde hoer!!! Ik haat haar, ze drijft me werkelijk de dood in.......

alles gaat miss..
hoor alle slechte nieuwe allemaal op 1 dag
en dan denk je dat je iemand hebt die luistert en die er voor je is maakt hij het ook nog is uit en dan voel je je leef van binnen iedereen van wie ik hou gaat dood of er gebeurt wat mee!!
zo gaat nu al mijn hele leven lang!! kwil hem gewoon terug !!
ik wil hem niet met een ander zien lopen kwil hem met mij zien lopen!!
kwil geen ander ik wil hem okal zijn er zulke knappe jongens maar dat zal allemaal wel ik wil S gewoon trg!!
okal is dat het laatste waar ik voor zal zorgen maar ik krijg hem trg !!! iinterseert me niks okal moet ik er voor vast zitten of mensen dood maken ik moet&zal hem trg hebben!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ik wil dood, vraag me niet waarom, ik heb er gewoon geen zin in, heeft iemadn dat ook? dat ie geen redenkan verzinnen?> maar dat ie gewoon dood wilt... misschien dat ik ergens wat weg druk maar volgns mij niet,, ik wil gewoon niet meer, ik wil lekker slapen voor de rest van dit bestaan ik kan dit niet meer elke dag voel ik me zo, wat moet ik doen>? want op een dag is het egt telaat

mijn vader is altijd werken, me moeder druk bezig met nieuwe vriend.
ben altijd allen thuis , heb syndroom van asperger, mensen die ik vroeger mocht beginnen tegen mij teschelden omdat ik neit met mensen om kan gaan.
elke dag wordt ik wakker van kan het nog erger en ja hoor elke dag toch nog tikkie erger. ik moet eens in de 2 weken naar riaggg, mijn droom in krijgsmacht tekomen is mislukt doorafkeuring. ik kan emt niet opschieten en ben overa gehaat.
er is niemand maar ook niemand die naar me omkijkt ze zijn allemaal te druk bezig met zichzelf

het is nog niet zo lang geleden maar er is zo veel gebeurd in een hele kleine tijd ik wil nog steeds weg uit het leven ookal heb ik spijt ik leef voor mn zus &mn paard
voor derest voor helemaal niemand
ik had eerst een heel gelukkig leven maar ben erachter gekomen dat het toch niet zo is
ik zou best uit het leven willen ik wil mnzelf vermoorden mn polsen doorsnijden ik heb al te vaak met een mes onder mn keel gestaan
ik wilgewoon weg !
..GR S

Weet ff niet hoe ik moet beginnen,
Ja eigenlijk simpel, ben vreemde gegaan tidens mijn huwelijk, had een heel lieve fijne vrouw, en toch ? ja door omstandigheden beeje uit elkaar gegroeid, en dan ontmoed je iemand die je een andere aandacht geeft, en dan gaat het mis, veel praten met ex maar tach keus samen gemaakt op maar t gaan scheiden , nooit geweten dat je zo kloten kon gaan voelen zat er diep ook veel zelfmoord gdachten , toen kreeg ik weer een relatie, voelde goed maar na tijdje ong 1 1/2 jaar voelde ik me zo schuldig tegenover mijn ex , ben weer op mezelf gaan wonen en raakte vriendin ook kwijt, heb toen weer geprobeerd om er mee te stoppen, lukte niet of ben gewoon een scheiterd , na lange tijd alleen belde die vriendin me weer op om eens te praten , vanaf toen hadden we weer een relatie, en hadden erover om maar te gaan samenwonen, toen kreeg zij het wat moeilijker, en heb haar gezegd neem de tijd en komt wel goed . we waren immers weer bij elkaar, en zouden het tijd geven dat zij er weer klaar voor was, maar liep anders, ze zij begind dec 2007 dat ze niks meer voor me voelde , loop al vanaf die tijd, het is me niet gegund het leven , denk zelf heb een mooi huwelijk gehad , en dat was mijn leven, heb er weinig zin meer in het loopt niet meer, heb ook weinig zin om iets te ondernemen m of iets leuks te doen, kan me niet meer opbeuren, heb soms redelijke dagen maar haal daar weinig energie uit. groet ikke

Schijt aan deze leven.
iemand waarvan ik heel veel van houde.
Is weg gegaan zonder het te zeggen.
Nu heb ik alleen maar problemen.
Als ik straks weg ben.
Dan is alles voorbij.
Dan ben ik bij mij engel.!
voor altijd bij haar.
en niemand haalt me dr weg!